Skessuhorn - 14.03.2012, Qupperneq 38

38 MIÐVIKUDAGUR 14. MARS
Marg ir velja að blása til veislu,
bjóða heim þeg ar stað ið er frammi
fyr ir stóru við burð un um í líf inu.
Þar á með al þeg ar barn er fermt.
Í bók inni Hús ráða kver frú Kitsch­
fríð ar er með al ann ars tal að um
veisl ur. Þar seg ist frú in vera him­
in lif andi þeg ar henni sé boð ið í
veisl ur, eink um ferm ing ar veisl­
ur. Þar geti hún á auga bragði tek­
ið út hús hald heim il is ins. Spurn­
ing er hvort áð ur nefnd frú er enn í
þeim tíma þeg ar kon ur voru metn­
ar út frá því hvort þær væru hin ar
„full komnu hús mæð ur.“ Slíkt lít­
ur reynd ar í nú tím an um hálf und­
ar lega út þar sem þær hús mæð ur
höfðu alla jafn an nokkr ar mann­
eskj ur til að hjálpa sér við störf­
in, á með an hús mæð ur nú tím­
ans standa nokkurn veg inn ein­
ar í verk um sín um, oft með fullri
vinnu utan heim il is. Við mið ið hin
„full komna“ hús móð ir mætti því
fær ast nær nú tím an um. En allt um
það, frú in sem fyrr er nefnd gef ur
nokk ur skemmti leg og hag nýt ráð
varð andi veisl ur sem vel má í huga.
Kíkj um ögn á það sem hún hef ur
að segja.
Boðskort. Póst leggja þau á mið­
viku degi ef ætl un in er að fá svar.
Lík ur eru á því að þau ber ist nærri
helgi, þá er fólk heima og svar ar
frek ar um hæl.
Ó á feng ir drykk ir. Helst ekki að
bjóða upp á á fengi. Ef það er hins
veg ar gert má alls ekki gleyma ó á­
feng um drykkj um. Marg ir hafa
skot ist á snúr una og aðr ir þurfa að
aka heim.
Kæl ing á drykkj um. Ef bjarga
þarf kæl ingu á drykkj um með
hraði: Setj ið kalt vatn í vaskinn,
demb ið út í miklu af ísmol um og
mat skeið af salti. Setj ið flösk urn­
ar ofan í og allt kælist með hraði.
Mun bet ur en í kæli eða frysti.
Að halda heitu. Það má halda mat
heit um í kæli boxi, eins og brúk að
er í úti leg um. Bara muna að setja
ekki kælikubbana með!
Hlað borð ið. Ger ið það flott ara
með því að hlaða bókastafla und ir
dúk inn til að tylla mat ar föt un um
á. Borð ið verð ur mik ið á sjá legra
og mat ur inn virð ist meiri.
Fal leg fram reiðsla. Frú in tel ur
hana skipta mjög miklu máli.
Besta vin kon an. Frystikist an er
þar fremst í flokki. Byrja snemma
að baka og und ir búa. Frysta síð an
góð gæt ið þá er ekki hætta á því að
hús móð ir in dotti í kirkj unni.
Lax nes hist og her. Þeg ar búið er
að setja blóm í vasa sem víð ast um
hús ið, er snið ugt að dreifa bók eft­
ir Lax nes kæru leys is lega einnig á
borð og bekki. Þá finna gest irn ir
að þeir séu komn ir á menn ing ar­
heim ili.
Sósu sér rí ið. Gæt ið þess að taka
að eins fáa sopa af sér rí inu. Það
kem ur ekki vel út að vera orð in of
mjúk ur, á und an öll um hin um.
Ver ið boðleg. Byrj ið sam ræð ur
við gesti á hrósi. Þá verð ur allt svo
mik ið létt ara á eft ir.
Slíta við ræð um. Finndu skot­
helda en kurt eisa af sök un til að
slíta sam ræð um, eins og „ég verð
að fara að fríska upp vara lit inn“
eða „ég held að mað ur inn minn
hafi feng ið sér ein um of marga.“
Gesta list inn. Nauð syn legt er að
gera sér grein fyr ir því að sum­
um „verð ur“ að bjóða. Eins og
tengdó.
„Mannasið ir eru list in að
láta öðr um liða vel“
-seg ir í bók inni Hús ráða kver frú Kitsch fríð ar
Hlut verk feðr anna í ferm ingarund ir bún ingn um
Gísli Ein ars son frétta mað ur er
á samt eig in konu sinni Guð rúnu
Huldu Pálma dótt ur að ferma þriðja
og yngsta barn ið sitt, Kára. Hann
seg ist að spurð ur vera nokk uð virk­
ur í ferm ingarund ir bún ingn um, að­
al lega í orði en spurn ing in hversu
mik ið það sé á borði. Það sé þó
þannig að orð séu til alls fyrst með
ferm ing ar eins og ann að, jafn vel
þótt á ætl an ir séu yf ir leitt ekki gerð­
ar til að stand ast. Gísli seg ist þó líka
reyna að sýna lit varð andi verk leg­
ar fram kvæmd ir. „Þeg ar kem ur að
mess um hall ar nokk uð á mig, en ég
reyni að standa mig í akstri í ferm­
ing ar fræðsl una,“ seg ir Gísli þeg ar
spurt er um hvort þeirra fari meira
í messu með ferm ing ar barni heim­
il is ins. „Það er kannski af því að ég
er flinkari við að finna mér hald­
góð ar af sak an ir en hef þó á kveð ið
að taka mig á og gera brag ar bót á
enda sprett in um. Hins veg ar þeg ar
kem ur að fata vali fyr ir dag inn stóra
er yf ir leitt um þriggja manna teymi
að ræða, þ.e. ferm ing ar barn ið og
for eldra þess. Þannig er það á mínu
heim ili. Þar ræð ur ferm ing ar barn ið
tölu verðu en for eldr arn ir setja þak
bæði er varð ar smekk leysi og pen­
inga. Það er sem dæmi ekki hægt að
láta dreng inn ferm ast í galla bux um
sem ná rétt upp fyr ir hné eða ann­
að í þeim dúr.“
Ekki ráð inn stílisti
Gísli seg ist vera nokk uð lið tæk ur
þeg ar kom ið er að mat ar gerð inni,
brauð bakstri og að gera brauðtert­
ur, en svamp botn ar og mar engs­
hnall þór ur séu ekki hans sér­
grein, þar sé eig in kon an á heima­
velli. Hann sé einnig góð ur í að
baka pönnu kök ur og lumm ur sem
reynd ar séu held ur fá tíð ar í ferm­
ing ar veisl um nú tím ans. „Ég er vel
fær í bras inu, sér stak lega ef um kjöt
er að ræða og lamba kjöt ið svík ur
nú eng an. Við hjón in höf um meira
að segja tek ið að okk ur að sjá um
svona hluti fyr ir ætt ingja. Það er
mik ið skemmti legra að elda fyr ir
marga held ur en bara fyr ir sjálf an
sig. Það er ekki eins gam an ef mað­
ur þarf að vera sjálf ur í að hrósa sér
þeg ar eng inn ann ar er til stað ar til
þess,“ seg ir Gísli og bros ir. Spurð ur
um það hvort hann hafi ekki feng­
ið skamm ir fyr ir vond an mat svar­
ar hann ein fald lega: „Ég elda ekki
vond an mat. Það eru kannski ein­
hverj ir aðr ir í því.“ Gísli seg ir þó að
að al mál ið sé að njóta dags ins með
ferm ing ar barn inu. „Sum ir hafa
martrað ir í marga daga vegna þessa
und ir bún ings. Gildi ferm ing ar inn­
ar felst ekki í blúnd um og að keypt­
um stílista. Það er hug ar far ið sem
skipt ir máli. Það er lagt upp með
það á þess um bæ,“ seg ir Gísli sem
tek ur virk an þátt í ferm ingarund ir­
bún ingn um.
Gunn ar Þor steins son býr á Brekku
í Norð ur ár dal og er fað ir Önnu Þór­
hild ar sem fermist í Hvamms kirkju
á skír dag. Hann seg ir und ir bún ing
ferm ing ar inn ar ekki vera mikla á þján
á heim il inu, allt sé frek ar ró legt í því.
„Við erum ekki að ferma í fyrsta sinn
svo það breyt ir ýmsu. Mað ur veit frek­
ar núna hvern ig hlut irn ir ganga fyr­
ir sig í ann að sinn.“ Helsta hlut verk
Gunn ars í und ir bún ingn um fram að
þessu hef ur ver ið að mæta í messu
sem hef ur að hans sögn ver ið á gæt lega
mann bæt andi. „Ég hef stað ið mig al­
veg þokka lega í að mæta í mess urn ar
sem dóttir in þarf að fara í, alltaf mætt
nema einu sinni. Hér í presta kall inu
eru þrjár kirkj ur og nú hef ég kom ið
í þær all ar sem ekki var fyrr. Það er al­
veg prýði legt.“ Þeg ar talið berst að því
hvort pabb inn hafi far ið í fata leið ang­
ur með dótt ur inni, svar ar Gunn ar því
neit andi. Móð ir in, Íris Grön feldt hafi
al far ið séð um þá hlið. „Ég er ekk ert
viss um að þeim mæðg um hefði fund­
ist mik ið gagn í mér og lík lega hefði ég
bara þvælst fyr ir og jafn vel taf ið mál ið.
Enda eru fata kaup ekki mín deild svo
það er allra hag ur að mér fær ari að il ar
sjái um það.“
Fæ ekki einu sinni að gera
smakkprufu
Veisla Önnu Þór hild ar verð ur ekki
hald in heima. Heim il inu verð ur því
ekki öllu snú ið á hvolf til að taka á
móti gest um. „Ætli mað ur verði nú
ekki samt að taka eitt hvað til því það
er mjög senni legt að ein hverj ir gest­
ir komi heim,“ seg ir Gunn ar glett­
inn. „Ann ars er ég al veg lið tæk ur í
því, til tekt og hrein gern ing um. Nokk­
uð góð ur á mopp unni skal ég segja
þér. Svo hér verð ur allt skúrað í hólf
og gólf á ég von á.“ Að spurð ur hvort
veit ing arn ar verði bún ar til heima seg­
ir Gunn ar svo ekki vera. „Við leigj um
sal með öllu til heyr andi. Hér um slóð­
ir erum við svo hepp in að starf andi
er sveita hót el sem býð ur upp á þessa
þjón ustu, sal og veit ing ar, hvort sem
um er að ræða mat eða kaffi. Því fylg­
ir auð vit að sá ó kost ur að mað ur fær
ekki einu sinni að gera smakkprufu
á því sem verð ur á boðstóln um. Ég
mun bara mæta eins og hin ir gest irn ir
og láta koma mér skemmti lega á ó vart
hversu góð ar veit ing arn ar verða,“ seg­
ir Gunn ar Þor steins son bros andi að
lok um.
Hér áður fyrr tald ist það til und an tekn inga ef feð­
ur komu eitt hvað að und ir bún ingi fyr ir ferm ing ar barna
sinna á ann an hátt en að sjá til þess að til væru pen ing­
ar fyr ir því sem gera skyldi, væru sem sagt ein göngu fyr­
ir vinn ur. Margt hef ur breyst í sam fé lag inu síð an þá. For­
eldr ar vinna gjarn an báð ir frá heim il inu en sum ir hlut­
ir virð ast samt að mestu hvíla á móð ur inni. For vitni lék á
því að vita hvort hlut verk in í ferm ingarund ir bún ingn um
væru breytt í nú tím an um. Haft var sam band við nokkra
feð ur og þeir spurð ir að því hvort þeir kæmu að bein um
hætti að ferm ingarund ir bún ingi barna sinna. Svör þeirra
fara hér á eft ir.
„Ferm ing in felst ekki í blúnd um
og skreyt ing um“
Seg ir Gísli Ein ars son frétta mað ur sem ferm ir yngsta barn ið sitt í vor
Gísli Ein ars son á góðri stundu.
„ Helsta hlut verk ið að
mæta í messu“
Seg ir Gunn ar Þor steins son á Brekku
í Norð ur ár dal
Feðgin in Gunn ar Þor steins son og Anna Þór hild ur ferm ing ar barn.
„Mann bæt andi að
fara í messu“
Seg ir Hilm ar Ara son að stoð ar skóla stjóri sem
ferm ir son sinn í vor
Hilm ar Ara son er að stoð ar skóla­
stjóri í Grunn skól an um í Borg ar nesi.
Á hans heim ili verð ur ferm ing í vor.
Son ur inn, Ísak Atli, hef ur á kveð ið að
ferm ast. Að sögn Hilm ars hvatti hann
hvorki son inn né latti til að ferm ast en
þeg ar á kvörð un lá fyr ir hef ur stuðn ing­
ur inn ver ið vís að heim an og ferm ing­
in og þýð ing henn ar rædd. Það hef­
ur ekki síð ur ver ið hlut verk pabbans.
Jafn framt hef ur Hilm ar far ið oft ast nær
með syn in um í messu. „Ég er eig in lega
undr andi á því sjálf ur að hafa ekki tek­
ið oft ar tarn ir í því að fara í messu eft­
ir reynslu vetr ar ins,“ seg ir Hilm ar þeg­
ar búið er að spyrja fyrstu spurn ing ar­
inn ar. „Ég hef per sónu lega stór grætt á
þess um messu ferð um því þær eru svo
mann bæt andi.“
Praktísku hlut irn ir hvíla
meira á móð ur inni
Hilm ar seg ist koma að öllu skipu­
lagi þessa stóra við burð ar, en praktísku
hlut irn ir hvíli meira á móð ur inni, eins
og að fara með syn in um í fata leið ang­
ur og þess hátt ar, en nú þeg ar er búið
að kaupa ferm ing ar föt in á dreng inn.
„Veisl an verð ur hald in heima svo ég
reyni að gera það sem þarf þar þótt ekki
verði öllu snú ið á hvolf, hvorki í við­
gerð um né veislu höld um. Það er lagt
upp með nota leg heit frek ar en fjöl­
menni þótt eitt­
hvað verði auð­
vit að lag fært
heima. Ég mun
einnig sjá um að
hringja í veislu­
gesti, þ.e. ég
hringi í mín ætt­
menni og móð ir­
in, Katrín Magn­
ús dótt ir, hring­
ir í sitt skyld fólk.
Við á kváð um að
fara frek ar þá leið
held ur en að senda boðskort. Þau geta
ver ið svo tví bent að því leyti að þeim
sem er boð ið gleyma kannski að láta
vita ef þeir ekki kom ast. Fólk ger ir jafn­
vel ráð fyr ir mikl um fjölda en fáir mæta.
Það er erfitt.“ Fjöl skyld an hef ur á kveð­
ið að boð ið verði upp á mat og tert­
ur. Að spurð ur seg ist Hilm ar ekki mik­
ið koma að því að und ir búa veislu föng­
in. „Ég verð svona hand lang ari, að stoð­
ar mað ur frú ar inn ar, en á byrgð in hvíl ir
á henni. Ég er þess utan þokka lega lið­
tæk ur í matseld en þeg ar meira stend­
ur til er betra að þeir sem fær ari eru sjái
um hlut ina,“ seg ir Hilm ar Ara son að
end ingu.
Hilm ari Ara syni
finnst mann bæt­
andi að fara í
messu.