Iðnaðarmál - 01.06.1954, Blaðsíða 7

Iðnaðarmál - 01.06.1954, Blaðsíða 7
Mr, G. ALONZO STANFORD, sendiráðsritari við sendiráð Bandarfkjanna í Reykjavik, sem jafnframt hefur verið fulltrúi F.O.A. hér á landi, sendir IMSÍ árnaðaróskir sínar á ársafmæli stofnunarinnar. / A RNAÐARÓSKIR A ársafmæli Iðnaðarmálastofnunar Islands, þegar "Iðnaðarmál" hefja göngu sína, langar mig að nota tækifærið til að senda stofnuninni árnaðaróskir mfnar. A hinu fyrsta ári stofnunarinnar hefur talsverðum tima verið varið til undirbúnings, til að skipuleggja starfsem- ina, fullgera húsnæði og afla nauðsynlegra húsgagna og tækja. Þeir, sem stofnuninni stjórna, vænta þess, að á komandi árum muni starf hennar til eflingar fslenzkum iðnaði bera tilætlaðan árangur. Stofnunin getur lagt drjúgan skerf til iðnaðarins með þvf að miðla mönnum upplýsingum erlendis frá, sem hagnýta má í fslenzkum iðnaði. Sömuleiðis getur stofnunin stuðlað að aukinni þekkingu erlendis á högum fslenzks iðnaðar. Þá getur Iðnaðarmálastofnunin látið gott af sér leiða með þvf að gefa mönnum kost á ýmiss konar fræðslu og stuðla að bættum framleiðsluaðferðum f ákveðnum greinum og enn fremur með þvf að kynna hérlendis nýjar greinar iðnaðar, sem hér væri heilbrigður jarðvegur fyrir. Til þess að árangur af starfi stofnunarinnar megi verða sem mestur, mun stjórn hennar leita samvinnu við félög vinnuveitenda, iðnaðar- og verkafólks, tækni- menntaðra manna og samtök neytenda. Með beztu óskum um vöxt og velgengni á komandi árum, G. Alonzo Stanford. sem nefnd hefur verið vfsindaleg stjórnun i ð n a ð a r (Scientific Management of Industry), og nú á síðustu tfmum iðnaðarsálfræði o. s.frv. Verkalýðsfélög hafa alla tfð goldið varhug við allri viðleitnitilaukinnaafkasta, en þörfin áhámarksafköstum á tfmum styrjalda, sérstaklega í fyrri og sfðari heims- styrjöld, hefur ávallt komið af stað skriðu, sem varð ekki stöðvuð. Helztu rök verkalýðsfélaganna á friðar- tímum hafa verið þau, að við aukin afköst misstu svo og svo margir atvinnu og öll slík viðleitni gæti skapað meiri glundroða en efnahagslegar umbætur. Enn fremur hafa þau haldið þvf fram, að meginið af hinum aukna ágóða, sem skapaðist við aukin afköst, rynni að mestu f vasa framleiðanda, en aðeins lítill hluti hans færi til vinnu- þiggjanda. Af þessum og svipuðum ástæðum hefur baráttan fyrir auknum afköstum nær alltaf verið háð af vinnuveitendum, en ekki vinnuþiggjendum. Afstaða verkalýðssamtakanna gagnvart þessu vandamáli hefur þvf fyrst og fremst mótazt af þvf, hvernig þau gætu tryggt verkamanninum lífvænleg laun og verndað hagsmuni hans gegn hvers konar hættum. Af þessum stuttu skýringum ætti að vera ljóst, að tilraunir framleiðanda annars vegar til að auka afköst og tilraunir vinnuþiggjanda hins vegar til að tryggja sér viðunandi lffskjör hafa stangazt á með þeim hætti, að skapazt hafa tvö andstæð öfl, sem eytt hafa hvort öðru að nokkuru leyti. Heildarniðurstaðan hlýtur þvf að verða hægari þróun. Mannúð, frelsi, öryggi, jafnrétti og aukin vellfðan allra stétta eru allt hyrningarsteinar mannréttindahug- sjóna vestrænna þjóða. Hin hagnýta leið til þess að gera þessar hugsjónir að veruleika og færa oss nær markinu er framleiðniaukning. Gagnstætt þvf ástandi, sem að mestu ríkir milli vinnuveitenda og vinnuþiggjenda í dag og lauslega hefur nú verið drepið á, gerir framleiðnihugsjónin ráð fyrir þvf, að rfkisvald, vinnuveitendur, vinnuþiggjendur og allur almenningur, þ.e. þjóðarheildin, leggist á eitt um að auka afköstin með mannúðlegum og vísindalegum aðferðum til hagsbóta öllum stéttum, þ.e. bæta lffskjör allrar þjóðarinnar og skapa henni um leið heilbrigt og sterkt efnahagskerfi. Til þess að búa framleiðnihugsjóninni varanlegan sess með öllum stéttum þjóðfélagsins þarf aukna tækni- lega menntun og verkmenningu, einlægt samstarf vinnu- veitenda og vinnuþiggjenda, sérfræðinga og kennslu- stofnana, neytenda og alls almennings í landinu. TILGANGUR OG EÐLI IÐNAÐ ARM A L ASTOF NANA 1. Iðnaðarmálastofnanir Evrópulanda eru vettvangur, sem stjórnarvöldinleggja öllum fyrrgreindum aðilum til, svo að þeir geti þar á sem hyggilegastan hátt leyst hin tæknilegu vandamál sfn og komið á framfæri hugðarefnum sfnum hver við annan. 2. Löggjafinn felur rfkisstjórninni að hafa hönd f bagga með öllu þvf, sem fram fer, og viðhalda jafnvægi milli hinna ýmsu aðila. 3. Ríkisvaldið leggur til nær allt fjármagn, sem til starfseminnar þarf, og ræður þvf miklu um, hvernig þvf er varið. 4. Vegna hinna alþjóðlegu samskipta og samvinnu, sem slfkri stofnun er nauðsynlegt að halda uppi, verður framkvæmdastjóri hennar að hafa náið samband við ráðuneyti það, sem hún heyrir undir. 5. Öll starfsemi iðnaðarmálastofnana Evrópulanda er reist á hinni svokölluðu dreifingarreglu (principle of decentralisation), sem er f þvf fólgin að hvetja og styðja aðrar stofnanir, félög og einstaklingatil þess að leysa hin ýmsu vandamál, en ekki í því að keppa við þessa aðila og efla sjálfar sig á þeirra kostnað. 4 IÐNAÐARMAL

x

Iðnaðarmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Iðnaðarmál
https://timarit.is/publication/1105

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.