Listin að lifa - 01.12.1998, Blaðsíða 40

• • •
‘iKÍrkjuhæjark lamtur
náttúrufegurð og sagnaauðgi
í tilefni af Kátum vordögum voru nokkrir full-
trúar LEB og forstöðumenn félagsmiðstöðva
boðnir að Klaustri til að kynna sér aðstœður. Yfir
tuttugu manns þáðu boðið og héldu austur með
Benedikt Davíðsson formann í broddi fylkingar.
Hópurínn gisti eina nótt á Hótel Kirkjubœjar-
klaustrí, gœddi sér á villibráðarhlaðborði og
dansaði um kvöldið. Eftir að hafa notið frábœrrar
leiðsagnar Jóns Helgasonar frá Seglbúðum
nœsta morgun, var einróma álit allra, að
sagnaslóðir Kirkjubœjarklausturs létu engan
ósnortinn.
Notaleg hlýja einkenndi andrúmið á
Hótel Kirkjubæjarklaustri um kvöldið,
undir skammdegisregninu úti. Kerta-
ljós settu hátíðablæ á vi 11ibráðarhlað-
borð, þurrkuð blóm og lauflausar
greinar vitnuðu um árstíðina - og
villtu dýrin í íslenska náttúruríkinu
stóðu hljóðan vörð.
Villibráðin gleður auga og bragð-
lauka. Víða er búið að gæða sér á fag-
urlega skreyttum og gómsætum hlað-
borðum - þetta var þjóðlegt borð á
heimsmælikvarða. Tónlistin var einn-
ig til fyrirmyndar, ekki of hljóðmögn-
uð, en þægilega dempuð og eftir góð-
an kvöldverð var tilvalið að liðka sig á
dansgólfinu.
Að morgni er stilla í lofti og
smáúði. Kyrrð umvefur hús undir
klettasnös og hvítar kindur á beit í
grænni hlíð, svo frosnar í beitarfarinu,
að engu er líkara en hér birtist leik-
sviðsmynd úr Pilti og stúlku.
Hér er gott að hvíla hugann, ganga
út í náttúruna og hlusta á þá hvítu rneð
loðnu tærnar kurra í görðunum. A
Klaustri er hún ekki „ein upp til fjalla
yli húsa fjær“ - hér má sjá þessa fögru
fugla í hópum. Rjúpan er friðhelg í
byggð, annars væri hún ekki svona
gæf.
Ovíða er betra að skynja sögusvið-
ið, sem bærir á sér í hverju örnefni
þegar gengtö er að Kirkjugólfi eða
Systrastapa. I kapellunni er minning
Hvítur Systrafoss og fagurblátt árstreymi.
eldklerksins sterk, sem bað í trúarhita
fyrir söfnuðinum á meðan glóandi
hraunelfan færðist nær.
Ævintýralegt að nunnuklaustur
skuli hvíla sandi orpið handan við
kapelluvegginn. Nú má sjá útlínur
klausturveggjanna á jarðsjármælum.
Gaman væri að sjá klaustrið rísa úr
sandinum, aðrar eins sögulegar menj-
ar hafa verið grafnar upp. Kirkjubæj-
arklaustur er mikilvægt í sögu kristni
á íslandi.
Hér er landið stöðugt í mótun.
Kapellan á „Klaustri" er staðarprýði.
Hvernig skyldi það hafa litið út, þegar
paparnir komu? Sjálfsagt allt öðruvísi
en nú. Fáir staðir á Islandi hafa verið
eins háðir duttlungum náttúruallanna,
enda virkar eldstöðvar allt í kring -
Lakagígar, Öræfajökull, Katla.
Skuggar skáhallrar skammdegis-
birtu liggja yfir Systrafossi, dulræn
birta, sem kyndir undir ímyndunar-
aflið þegar hópurinn gengur að menn-
ingar- og fræðslusetrinu, Kirkjubæjar-
■stofu sem geymir svipmyndir af -
„eldvirkni gærdagsins“ í Gjálp 1996
40