Franskir dagar - 01.07.2012, Side 13

FrANSKIR DAGAR - LeS JOURS FRANfAIS
Berta Dröfn með brosið sitt
bliðust er við mömmu
höfuðprýði er hárið pitt
hrokkinkolla ömmu.
Bertu sendi lítið Ijóð
lífsins veitir gleði.
Þetta Ijúfa litla fjóð
lyftir mínu geði.
Hugljúf snót með hýra brá
hleypur úti og inni.
Þessi litla lipurtá
likist ömmu sinni.
Oddný var virk í félagsmálum árin sín á Fáskrúðs-
firði. Hún sat í stjórn Slysavarnadeildarinnar
Hafdísar og í stjórn Kvenfélagsins Keðjunnar
um árabil, söng í kirkjukórnum í áratugi. Sat í
skólanefnd, barnaverndarnefnd og var um tíma
varamaður í hreppsnefnd. Eftir að yngri börnin
komust á legg starfaði hún í bókaverslun KFFB.
Sumarið 1981, urðu þau þáttaskil í lífi hjónanna
á Sunnuhvoli að þau fluttu á mölina. Þau að-
löguðust fljótt í borginni og eins og hún hafði
gengið Staðarskarðið, Gilsárgilið, Skriðurnar og
fjörurnar austur á fjörðum, -kunni hún ágædega
við strætin á 101 og Rauðalækinn þar sem þau
hjón bjuggu. Eftirfarandi stöku kastaði hún fram,
þegar hún hitti kunninga á einni kvöldgöngunni:
A að léttast um eitt gramm
erpað ráðfrá læknum.
Arka égpví út ogfram
eftir Rauðalæknum.
Oddný var mikil útivistarkona, dýravinur og
áhugamanneskja um íslenska steina og náttúru.
Hún var einn stofnenda “Félags áhugamanna
um steinafræði” og ritari þess eftir að hún flutti
suður. I veröld steinanna átti hún gott samfélag
með öðrum þeim sem umgangast náttúruna
með lotningu fyrir dýrgripunum sem þar liggja.
Jafnframt sótti hún félagsskap við bingóspil á
kvöldin og sagði við shkt tækifæri:
Ein á báti oft ég rte
erpó sjálf við völdin.
Tek pá stefnu í Tónabæ
til að spila á kvöldin.
Hún var félagsvera sem vildi samt ráða för sinni
sjálf og það tókst henni miklu lengur en heilsan í
raun leyfði, en sjúkdómurinn alzheimer ágerðist
hratt síðustu árin hennar.
Eg vil búa áfram ein
engan við að sakast.
Meðan gatan björt og bein
við blasir, mun pað takast.
Þetta var síðasta stakan hennar. Hún var þá farin
að hverfa sjálfri sér, fjölskyldu og umhverfi, inn í
Grænalandið, svokallaða. En það sem að lokum
hvarf henni var bundið mál. Þegar hún þekkti
engan lengur var samt nóg að byrja á stöku og
hún botnaði hana. Það sem hún hafði lært og
numið í vísnaformi strax frá bernsku var það sem
hugurinn varðveitti lengst.
Oddný á Sunnuhvoli lést þann 12. ágúst 2005.
Hjónin Oddný og Þorvaldur ásamt bömum stnum, Kristjáni,
Jóhönnu, Guðnýju og Jónu Kristínu, á góðri stundu jýrir um
þrjáttu ogfimm árum síðan.
Þorvaldur og Oddný í kóngsins Kaupmannahófn sumarið 1951,
- eina ferð þeirra hjóna erlendis, utan heimsóknar tilfrændfólks
í Fœreyjum. •
Þessi mynd birtist t Morgunbl'aðinu með viðtali sem Elín
Pálmadóttir tók við Þorvald t tengslum við franska tímabilið á
Fáskrúðsf irði. Blaðaviðtalið er tekið eftir að þau hjónin fluttu
suður.
Sunnuhvoll. Myndin er sennilega tekin á hátíðlegum sumardegi
kringum 1960. A fánastöngum blakta íslenski fáninn ogfáni
Eimskiþafélags Islands.
Jóna Kristín Þorvaldsdóttir.
13.