Tímarit Máls og menningar - 01.11.1939, Page 33

lýsingar. Þessi tiðindi munu vera byggð á fremur vafasömum
heimildum, — sennilega hinum sömu og þeim, sem stjórn Máls
og menningar hefur fundið ástæðu til að gera lítilsháttar að
umtalsefni á öðrum staS i þessu hefti. ÞaS er m. ö. o. óþarft
aS taka þaS fram, aS þau eru tilhæfulaus uppspuni.
BókmenntafélagiS Mál og menning er ekki gert út af neinum
stjórnmálaflokki og hefur enga flokkspólitiska hagsmuni. Það hef-
ur hingaS til deilt auglýsingum um starfsemi sina sem jafnast milli
blaSanna, án tillits til stjórnmálaskoSana þeirra, — meira aS
segja án tillits til þess, hvort þau voru okkur vinveitt eSa ekki.
En þaS væri ekki óeSlilegt, þótt þessi afstaSa yrði eitthvaS end-
urskoSuS eftirleiðis.
Hitt var ekki okkar sök, að auglýsing sú um Arf íslendinga*
sem öll dagblöðin fengu í sumar, skyldi ekki koma í Tímanum.
RáðsmaSur Tímans hafði samið við Mál og menningu um að fá
að birta auglýsinguna, en um það bil, sem hún átti að koma út
í blaðinu, bannaði yfirblaðstjóri Tímans, að hún yrði birt, og
varð blaðið þannig af eigi all-litlu fé. Aftur á móti kaus þessi
sami yfirblaðstjóri aS útbreiða Mál og menningu ókeypis með
því að skrifa í Tímann um félagið og starfsemi þess fjölda rit-
gerða, stundum margar í hvert blað. Hefur ekkert blað á ís-
landi gert meira til að útbreiða Mál og menningu en Tíminn,
þótt hann hafi ekki, eins og önnur blöð, viljað þiggja fé fyrir
auglýsingar.
Bréf frá félagsmönnum.
Safnazt hefur nú fyrir fjöldi bréfa frá félagsmönnum, sem
befði verið gaman að geta birt, en rúmið leyfir það ekki að
þessu sinni. Við erum þakklátir öllum, er sýna þann áhuga á
starfi félagsins, sem bréfin eru órækust vitni um. í nokkrum
bréfum hafa komið fram fyrirspurnir og tillögur viðvíkjandi
einstökum bókum, og munum við taka þær til athugunar í
næsta hefti. Við birtum hér káfla úr einu af nýjustu bréfun-
um til dæmis um þær undirtektir, sem Arfur íslendinga hefur
fengið hjá félagsmönnum:
„Þá er það Arfur íslendinga. Ég er i sjöunda himni yfir þeirri
mikiu fyrirætlun. Og mér þykir skömm koma til íslenzkrar al-
þýðu, ef félagataian í Máli og menningu tvöfaldast ekki i hvell-
inum. Mér finnst þessi ákvörðun svo göfug og stórmannleg, að
ég get ekki hugsað mér að nokkur íslenzk sál sé svo sofandi
87