Tímarit Máls og menningar - 01.11.1939, Síða 34

eða vanþakklát, að hún taki ekki fagnandi slikri sæmdargjöf.
Og þá er íslenzku sveitafólki illa aftur farið, ef það hirðir ekki
lengur um andleg afrek. Þetta fólk, sem öldum saman hefur
setið i myrkri, en geymt samt i hjarta sér ljós hinnar æðstu
menningar, þetta fólk, sem umsvifalaust hefur kosið sér held-
ur sult og seyru en að fara varhluta af góðri bók; það ætti nú
ekki annað eftir en skella skolleyrum við þvi, þegar mesti lær-
dómsmaður þjóðarinnar i sögu og menningu hennar sjálfrar
kemur með margra ára starf sitt og athugun og vill gefa henni
það. Nei, slíkt skeður aldrei. Það eru margir góðir menn og
mætir, sem standa að Arfi íslendinga. En nafn Sigurðar Nor-
dals eitt er næg trygging fyrir þvi, að þetta rit verður kærkomið
hverjum hugsandi manni. Og það væri meira en meðalskömm,
ef útgáfan þyrfti að stranda á féleysi.
Ég er ekki hrifinn af þeim ísl. menntamönnum, sem ætla að
stofna til klofnings meðal þjóðarinnar, með annarri útgáfustarf-
semi. Eina bótin að þeir eru víst flestir svo fjarlægir lífi henn-
ar og hugsun, að þeir kunna ekki að velja bækur handa henni.
Ég held að þeir, sem ekki vilja hlynna að starfsemi Máls og
menningar, ættu að loka að sér og lesa fyrir sjálfa sig. Þeir
munu liafa gert það, þegar meiri þörf var á nýjum bókum
en nú.....“
Gísli H. Erlendsson.
Grein um Guðmund Friðjónsson og Indriða Þorkelsson,
í tilefni af sjötugsafmæli beggja, verður að biða næsta heftis.
Greinin er eftir Arnór Sigurjónsson.
Útbreiðið Mál og menningu!
Útvegið nýja félagsmenn!
Styrkið Arf íslendinga!
88