Morgunblaðið - 05.12.2014, Síða 35

UMRÆÐAN 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 2014
Bæjarlind 16 I 201 Kópavogur I sími 553 7100 I www.linan.is
Opið mánudaga til föstudaga 11 - 18 I laugardaga 11 - 16
HREINAR LÍNUR
Betina
skenkur
kr. 144.700
Tray
Bakkaborð
kr. 23.900
Stack motta
60x90
kr. 5.900
Gina stóll
kr. 19.900
Vasi 30x15
kr. 9.600
Dixie 90x45
kr. 48.900
Yumi borð
2 saman kr. 28.700 Smile sófi 217 cm kr. 187.200
Dixie 55x35
kr. 29.900
Kertastjaki
kr. 5.800
Vasi 30x15
kr. 9.600
Pax 21x15
kr. 22.900
Dana 35x47
kr. 45.500
Höfðabakka 9, 110 Reykjavík • Sími 561 9200 • run@run.is • www.run.is
30
ÁRA
Himneskar ullarvörur
www.facebook.com/smarollinger
Útsölustaðir:
Hagkaup
Húsgagnaval – Höfn
Blossi – Grundarfirði
Hafnarbúðin – Ísafirði
Fjarðarkaup – Hafnarfirði
Nesbakki – Neskaupsstað
Kaupfélag V-Húnvetninga
Grétar Þórarinsson – Vestmannaeyjum
Undurmjúk
blanda af
Merino ull
og bómull
Enginn kláði -
bara yndisleg mýkt
Hentar vel
viðkvæmri húð
Ég vil byrja á því að
útskýra fyrirsögn
greinarinnar áður en
ég vík að tilefni hennar.
Viðrekstrarfræði
eru þau and- og sið-
lausu fræði sem telja
það ætíð best, til að
tryggja hag fyrirtækis,
að spara grimmt í
launarekstrinum. Það
er gert með því að
segja upp sem flestu
starfsfólki og koma síð-
an störfum þess yfir á
aðra innan viðkomandi
fyrirtækis. Markmiðið
með uppsögnunum er
því ekki það að skera
reksturinn niður,
minnka umfang hans,
heldur þvert á móti er
lofað sama eða betri
rekstrarárangri með
því að beita upp-
sögnum. Ekkert á að
breytast annað en það að launa-
kostnaður fyrirtækisins minnkar.
Viðrekstrarfræðingar eru haldnir
þeirri firru að með því að reka reynt
og hæft starfsfólk sé ætíð hægt að
viðhalda og/eða byggja upp rekst-
urinn með óreyndara og færra fólki
innan fyrirtækisins. Viðrekstr-
arfræðingar eru yfirleitt skamm-
sýnir, illa menntaðir einstaklingar,
þrátt fyrir jafnvel langa skólagöngu,
og þeir slá sig til riddara með van-
hugsuðum og siðlausum uppsögnum
sem líkjast orðið aftökum á saklausu
fólki. Starfsfólki er skiljanlega
brugðið þegar það sér á eftir góðum
vinnufélögum, án þess að fá að
kveðja það almennilega, og í kjölfar-
ið þarf það að taka á sig æ fleiri verk-
efni til að halda vinnunni. Andrúms-
loft alræðishyggju og ógnarstjórnar
einkennir slíka vinnustaði: Ef þú vilt
halda vinnunni hafðu þá hljótt um
þig og sættu þig við viðreksturinn.
Annars ertu „ekki í liðinu“ og nafn
þitt verður skráð á næsta aftökul-
ista!
Mann-auðn-stjórnun er síðan sú
tegund stjórnunar sem hefur við-
rekstrarfræðina að fyrirmynd sinni.
Mann-auðn-stjórar hafa engan
áhuga á raunverulegum mannauði
innan fyrirtækisins heldur fylgja við-
rekstrarfræðingum hugsunarlaust
eins og lítil sæt gæludýr og skemmt-
anastjórar. Lýðræðisleg valddreif-
ing og valdefling starfs-
fólks eru skammaryrði
hjá fyrirtæki við-
rekstrar og mann-
auðnar. Þar fer ein fí-
gúra með alræðisvaldið
og skammtar það eins
og gull til viðhlæjenda
sinna í efri lögum hins
gamla, úrelta stjórn-
unarpýramída. Starfs-
fólk og skoðanir þess
skipta engu máli nema
þær falli að alræði vald-
hafanna sem ala á
hjarðmennsku starfs-
fólks og ótta þess við að
missa vinnuna!
Tilefni þessara hug-
leiðinga er grein
Agnesar Bragadóttur í
Morgunblaðinu 28.11.
2014: Gert að hætta
samstundis og yfirgefa
vinnustaðinn. Þar er
sagt frá því að tveimur
Landsbankakonum,
með töluverða starfs-
reynslu, hafi fyr-
irvaralaust verið sagt upp störfum
og gert að yfirgefa bankann án tafar.
Ýmsum bæjarbúum var skiljanlega
brugðið og fannst þessi aðferð „óboð-
leg og fruntaleg“. Það óhugnanlega
við greinina er þó það sem haft er
eftir Kristjáni Kristjánssyni upplýs-
ingafulltrúa Landsbankans. Hann
segir orðrétt:
„Mannauðsstjóri Landsbankans,
Baldur G. Jónsson, fór vestur í Ólafs-
vík og sagði þessum konum upp, í
samráði við útibússtjórann í Ólafs-
vík, það er rétt. En hann segir að það
hafi verið alveg eins staðið að þess-
um uppsögnum og alltaf er gert. Það
er alltaf þannig, þegar Landsbank-
inn hefur frumkvæði að starfslokum,
að sá eða sú sem sagt er upp störfum
hættir samstundis. Við skiljum það
vitanlega að fólki sé brugðið. Upp-
sagnir eru aldrei neitt gleðiefni.“
Í þessum orðum fáum við mann-
auðn-stjórnun beint í æð: Starfsfólk
skiptir ekki máli þegar á reynir og
siðferði víkur fyrir siðleysi. Hægt er
að taka frá fólki ævistarfið án þess að
það fái að bera hönd fyrir höfuð sér.
Vinnuréttur þess er lítill sem enginn!
Og það furðulega í þessu öllu saman
er að stéttarfélög gera enn ekkert í
því að tryggja betur vinnurétt fólks
þannig að t.d. gildar ástæður þurfi að
vera til staðar til að hægt sé að reka
fólk samstundis úr vinnu og heim.
Nei, fyrirtækin og stéttarfélögin líta
orðið á þessa tegund uppsagna sem
eðlilegar eða normið! Stéttarfélög og
atvinnumiðlanir ganga svo langt að
taka málstað atvinnurekenda sem
segja fólki fyrirvaralaust upp án
gildra ástæðna. Þau tala um að það
sé einnig sárt fyrir atvinnurekendur
að þurfa að segja fólki upp á þennan
hátt og að ekki megi gleyma að upp-
sagnir séu gagnkvæmur réttur aðila
á vinnumarkaði. Ég fæ ekki skilið að
Landsbankinn sakni mikið
kvennanna sem hann lætur Baldur
og útibússtjórann segja upp og reka
fyrirvaralaust heim. Þá sé ég ekki
heldur gagnkvæmni samskipta Bald-
urs, útibússtjórans og kvennanna.
Ég sé hins vegar greinilega siðleysið
og virðingarleysið sem liggur við-
rekstrarfræðinni að baki.
Í grein sem ég skrifaði í Morg-
unblaðið 11.11. 2014 – Einelti, upp-
sögn og ný þjónusta – varpa ég fram
spurningunni: Af hverju er ekki
hægt að kveðja góða starfsmenn á
mannsæmandi hátt? Er það ekki
hlutverk mannauðsstjóra, sem bera
nafn með rentu, að það sé gert með
þeim hætti? Og ef þeir eru hins veg-
ar mann-auðn-stjórar, af hverju
auka atvinnumiðlanir ekki við þjón-
ustustig sitt og bjóða upp á mann-
sæmandi uppsagnarþjónustu fyrir
fyrirtæki sem kunna ekki að kveðja
gott starfsfólk? Uppsagnir eru aldrei
gleðiefni en þær þurfa ekki að vera
eins og aftökur!
Ný uppsagnarþjónusta á bjarta
framtíð fyrir sér á Íslandi í dag!
Eftir Óskar
Sigurðsson
Óskar Sigurðsson
»Hægt er að
taka frá fólki
ævistarfið án
þess að það fái
að bera hönd
fyrir höfuð sér.
Vinnuréttur
þess er lítill sem
enginn!
Höfundur er MA í heimspeki.
„Viðrekstrarfræði“ og „mann-auðn-stjórnun“
Mig langar að kvarta til forsvars-
manna Nettó. Þeir eru með nokkrar
Nettó-verslanir á höfuðborgarsvæð-
inu og ég hef komið í þær flestar.
Nú vill svo til að ég á heima í Graf-
arvogi og næsta verslun við mig er
Nettó í Hverafold. Sú verslun virð-
ist vera einhvers konar afgangs-
verslun í Nettó-veldinu, því hún
kemst ekki í hálfkvisti við aðrar
hvað umhirðu varðar. Hún er drasl-
araleg, vörur illa eða ekki verð-
merktar, vantar oft ákveðnar vörur
og oft sér maður útrunnar vörur.
Ég skrepp þarna orðið af illri nauð-
syn ef mig vantar eitthvert lítilræði
og mér virðist að fólk versli ekki
þarna orðið nema svoleiðis redd-
ingar, því það er lítil umferð af fólki
þarna alla jafna. Enda þegar versl-
unin er svona lítið aðalaðandi þá fer
fólk annað til að kaupa inn.
Ef forsvarsmenn tækju sig til og
sinntu þessari verslun betur er ég
viss um að þeir næðu að rífa versl-
unina upp, því það býr fjöldi fólks
þarna allt um kring. Engu er líkara
en þeim sé alveg sama um við-
skiptavininn og það er vægast sagt
ekki líklegt til árangurs.
Óánægður viðskiptavinur
Nettó í Grafarvogi.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Bætið Nettó í Grafarvogi
Örtröð Viðskiptavinir voru áhugasamir þegar verslun Nettó á Granda opnaði.