Morgunblaðið - 29.12.2014, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. DESEMBER 2014
✝ Sigþór Sig-urjónsson
fæddist á Ekru í
Neskaupstað 20.
júlí 1947. Hann
varð bráðkvaddur
í Orlando, Flórída
6. desember 2014.
Foreldrar hans
voru Sigurjón
Ingvarsson skip-
stjóri, f. 1909, d.
1996, og Jóhanna
Sigfinnsdóttir, f. 1916, d.1993.
Sigþór var fimmta barn þeirra
af níu. Systkini hans eru Sig-
urborg, d. 1986, Margrét, Jó-
hann, Ingvar, d. 1960, Bene-
dikt, Pétur, Hjálmar og Anna.
Þau eiga fjóra syni: Viktor, Ar-
on, Kára og Egil.
Sigþór fór snemma að vinna
ýmis störf í sjávarþorpinu og á
átjánda ári hélt hann til Dan-
merkur þar sem hann dvaldist
við lýðháskólann á Snoghøj í
einn vetur. Eftir það talaði
hann góða dönsku og hafði allt-
af sterk tengsl til Danmerkur.
Hann fluttist síðan til Reykja-
víkur. Frá og með áttunda ára-
tugnum stóð Sigþór í fyrir-
tækjarekstri í ein 30 ár, ásamt
Ólafi Ólafssyni, lengst af sem
meðeigandi og fram-
kvæmdastjóri Merkingar ehf.
Eftir að fyrirtækið var selt árið
2007 starfaði hann hjá BYKO
og lagði fyrir sig tréútskurð,
sem varð hans aðalstarf eftir
að hann setti upp verkstæði í
Fornubúðum, Hafnarfirði.
Útför Sigþórs fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
29. desember 2014, kl. 15.
Sigþór giftist Sig-
rúnu Valgerði
Guðmundsdóttur
árið 1969. Sigrún
starfar sem sjúkra-
liði við Heima-
hjúkrun Reykja-
víkur. Börn
Sigþórs og Sigrún-
ar eru þrjú: dr.
Gauti Sigþórsson
háskólakennari,
giftur Veru Júl-
íusdóttur, þau eru búsett í
London. Börkur Sigþórsson
ljósmyndari og leikstjóri, bú-
settur í Reykjavík. Hanna Ýr
Sigþórsdóttir, snyrtifræðingur,
gift Degi Bærings Bjarnasyni.
Það eru þung og erfið skref
að kveðja elskulegan pabba
minn. Ég er svo heppin að hafa
átt hann að og er svo þakklát
fyrir alla þá ást og umhyggju
sem hann veitti mér. Fjölskyld-
an var það sem skipti pabba öllu
máli, alltaf setti hann okkur í
fyrsta sæti, og hann sagði okkur
það óhikað hversu mikið hann
elskaði okkur. Hann var klett-
urinn í mínu lífi og alltaf gat ég
leitað til hans, sem er mér svo
dýrmætt.
Við gátum alltaf brasað eitt-
hvað saman og alltaf hef ég
fengið að taka þátt í því sem
pabbi hefur haft fyrir stafni. Öll
smíðavinnan sem fram fór í sum-
arbústaðnum í gegnum tíðina,
jeppaferðirnar sem alltaf voru
ævintýralegar hjá okkur, golfið á
Nesvellinum sem ég lagði mig
alla fram við að fá áhuga á, en án
árangurs, öll listatengd verkefni
sem pabbi tók sér fyrir hendur
og svona get ég endalaust haldið
áfram. Allt þetta fannst mér svo
áhugavert og hef ég notið að-
stoðar hans undanfarin ár við
mína sköpun, sem tengist aðal-
lega groddalegum bílskúrsver-
færum og spýtum af einhverju
tagi. Til dæmis fyrir rúmu ári
smíðuðum við í sameiningu lítið
eldhús, fyrir strákana mína, á
vinnustofunni hans. Þetta voru
fyrst og fremst góðar samveru-
stundir hjá okkur og einnig vor-
um við að aðhafast eitthvað sem
við höfðum bæði áhuga á.
Litlu afastrákarnir hans,
Viktor, Aron, Kári og Egill,
fengu líka endalausan skammt af
umhyggju og áhuga frá afa sín-
um. Þeir voru svo góðir vinir og
pabbi gaf þeim risastóran
skammt af dýrmætu veganesti
út í lífið, sem þeir eiga alltaf eft-
ir að búa vel að. Við sitjum kvöld
eftir kvöld og rifjum upp
skemmtilegar og eftirminnilegar
stundir sem við áttum með afa
og hlæjum og grátum til skiptis.
Ég er svo þakklát fyrir pabba.
Hvíl í friði, elsku pabbi, og
kveð ég þig með bæninni sem
afastrákarnir þínir fara með fyr-
ir svefninn, fyrir afa:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín dóttir,
Hanna Ýr.
Elsku Sigþór bróðir. Þú ert
nú farinn yfir móðuna miklu.
Ég gæti skrifað langar sögur
um hvað þú varst góður sonur
og bróðir, maður og faðir og frá-
bær afi, listamaður og þúsund-
þjalasmiður. En ætla bara að
þakka þér fyrir hvað þú alltaf
varst umhyggjusamur og pass-
aðir vel upp á okkur öll. Ekki
minnst okkur yngstu systkini
þín.
Farðu vel. Þín verður sárt
saknað. Þín systir,
Anna.
Við viljum minnast á sorgar-
stundu frænda og vinar okkar,
Sigþórs Sigurjónssonar sem lést
alltof fljótt, aðeins 67 ára að
aldri. Sigþór var mannkostamað-
ur sem var gott að heimsækja.
Smekkmaður sem unni fögrum
listum og var listasmiður góður,
yndislegur eiginmaður, faðir og
afi.
Minningarnar hrannast upp á
kveðjustundu. Við, börn að leik,
fjölskyldan mín í heimsókn hjá
Hönnu móðursystur á Norðfirði.
Ævintýrablær var yfir Ekrunni
og alltaf jafn spennandi að koma
þangað. Húsið var iðandi af lífi,
fullt af frænkum og frændum og
svo var það Bláa stofan, stáss-
stofan sem var full af gersemum.
Við Sigþór vorum á svipuðum
aldri og urðum góðir vinir, lék-
um okkur í alls konar leikjum á
Ekrutúninu og uppi í fjalli.
Þegar Sigþór flutti suður ung-
ur að árum og fór að vinna þá
hitti hann fljótlega Sigrúnu Guð-
mundsdóttur, lífsförunaut sinn.
Það var um svipað leyti og við
Ómar byrjum okkar búskap og
þá í nágrenni við þau. Góð vin-
átta tókst með okkur hjónunum.
Við minnumst margra góðra
stunda frá liðnum árum. Fyrst
með börnum okkar og síðar þeg-
ar þau voru flogin úr hreiðr-
unum. Matarboðin hjá þeim Sig-
rúnu voru dásamleg þar sem
Sigþór framreiddi framandi til-
raunakennda rétti af listfengi.
Hann var frábær og skapandi
kokkur. Sigþór hafði gaman af
að segja frá og hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefn-
um og gat staðið fast á skoð-
unum sínum. Sumarbústaðaferð-
irnar austur í Hraunborgir með
alla krakkana okkar voru
skemmtilegar og líflegar.
Ógleymanleg er myndin af Sig-
þóri að grilla með alpahúfuna
eins og sannur „Fransmaður“ og
með vindil í munni. Veðrið var
alltaf gott í sumarbústaðnum.
Við ferðuðumst oft saman.
Ferðin á Saabinum austur á
Norðfjörð sumarið 1972 með við-
komu í Grjótagjá í guðsgrænni
náttúrunni er ógleymanleg. Sigl-
ingin á bátskænunni inn í Hellis-
fjörð með frændum og vinum
var stórkostleg upplifun. Ekki
má gleyma jeppaferðunum undir
fararstjórn Sigþórs inn á Hauka-
dalsheiði og ferðinni upp í
Hrafntinnusker en það voru eft-
irminnilegar ævintýraferðir. Síð-
asta stóra ferðin okkar var til
Berlínar fyrir nokkrum árum.
Sigþór var heiðursmaður og
drengur góður, Það er dýrmætt
að eiga fallegar minningar um
góðan vin og frænda og erfitt að
kveðja. Sigrúnu, Gauta, Veru.
Börk, Hönnu, Dag og litlu afa-
drengina sem Sigþór var svo
óendanlega stoltur af sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Kristín og Ómar.
Sigþór
Sigurjónsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku besti afi, ég sakna
þín mjög mikið.
Við gerðum svo margt
saman, til dæmis fórum við
oft saman í sumó, bara við
tveir, og fórum oft í Fornu
(á vinnustofuna hans afa)
þar sem við vorum oft að
tálga, smíða og margt
fleira.
Það er mjög erfitt að
kveðja þig og ég sakna þín
alltaf. Þinn afastrákur,
Viktor.
Okkar ástkæri og yndislegi eiginmaður,
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR Þ. GUÐMUNDSSON
stýrimaður,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi,
lést miðvikudaginn 24. desember. Jarðarför auglýst síðar.
.
Kristín Einarsdóttir,
Sævar Sigurðsson, Björg Þórarinsdóttir,
Guðrún Sigurðardóttir, Hallvarður Agnarsson,
Einar Sigurðsson, Auður Þorsteinsdóttir,
Elvur Rósa Sigurðardóttir, Smári Örn Baldursson,
afa- og langafabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
RAGNAR GUÐM. GUÐMUNDSSON,
fv. bóndi og hafnarvörður,
Brjánslæk, Barðaströnd,
lést á jólanótt, 25. desember.
Útför verður auglýst síðar.
.
Rósa Ívarsdóttir,
Ívar Ragnarsson, Sesselja Þorbjörnsdóttir,
Theodóra Ragnarsdóttir,
Halldóra I. Ragnarsdóttir, Jóhann Pétur Ágústsson,
Sigrún B. Ragnarsdóttir,
Elísabet Huld Ragnarsdóttir
og barnabörn.
Mig langar í ör-
fáum orðum að
minnast ömmu
minnar og nöfnu,
Önnu Sigríðar
Hauksdóttur.
Fyrstu ár ævi minnar
bjuggu amma og afi í Singapúr
og samverustundirnar voru því
ekki margar. Símtöl voru dýr
og við mæðgur töluðum inn á
kassettur sem sendar voru til
þeirra í pósti. Fyrstu minn-
ingar mínar um þessa glæsi-
legu, hláturmildu og skemmti-
legu konu eru frá því ég var
fjögurra ára og þau amma og
afi komu í heimsókn til Ís-
lands. Að eiga ömmu og afa í
framandi landi þótti mér
merkilegt og sérstaklega eru
mér minnisstæðir pappakass-
arnir sem þau sendu fyrir jól:
jólagjafir frá útlöndum, inn-
pakkaðar í gylltan og silfraðan
pappír með glitrandi englahári
sem amma hafði nostrað við.
Ég kynntist ömmu betur
þegar þau afi fluttu til Íslands
og ég var sjö ára. Hún fór í
læknaritaranám á sextugs-
aldri, vann á Landspítalanum á
daginn, söng í kór á kvöldin og
dreif sig á skíði og skauta um
helgar. Þegar ég hugsa um
ömmu á þessum tíma sé ég
hana fyrir mér syngjandi í eld-
húsinu eða að gera leikfimiæf-
ingar í stofunni. Amma var
hraust á líkama og sál og það
geislaði af henni.
Þegar ég var tvítug og byrj-
aði í háskóla kynntist ég ann-
arri hlið á ömmu. Tvö kvöld í
viku tók ég mér frí frá lestr-
inum og rölti niður á Tóm-
asarhaga til ömmu og afa í
kvöldmat. Amma útbjó frábær-
an mat sem bar keim af aust-
urlenskri matargerð. Á þess-
um notalegu kvöldum í
eldhúsinu sagði amma frá æv-
intýrum úr Austurlöndum,
sögur frá Þýskalandi þegar
Anna Sigríður
Hauksdóttir
✝ Anna SigríðurHauksdóttir
fæddist 6. júní
1931. Hún lést 5.
desember 2014. Út-
för Önnu fór fram
16. desember.
mamma var lítil
og lýsti lífinu á
Ytri-Vík þegar
hún sjálf var ung.
Amma sagði
skemmtilega frá,
gat séð spaugi-
legu hliðarnar á
lífinu og hló
stundum svo inni-
lega að hún þurfti
að þerra tárin.
Þessum kvöld-
verðarstundum lauk þegar ég
kláraði námið, amma og afi
fluttu í Kópavoginn og lang-
ömmu- og langafabörnin
fæddust. Þá tóku við hádeg-
isheimsóknir um helgar í
staðinn; eggjakaka, melónur,
ilmandi rúnnstykki og margra
hæða súkkulaðitertur með
kaffinu á eftir. Það var svo
notalegt að vera nálægt þess-
ari hlýju konu sem hafði ótak-
markaðan áhuga á fólkinu í
kringum sig og vildi öllum vel.
Amma var afskaplega falleg
kona. Hún var alltaf vel til
höfð og 83 ára var hún enn
stórglæsileg. Hún hafði yndi
af því að halda veislur og
bjóða fólki heim. Þá var ekk-
ert til sparað; fallegi borðbún-
aðurinn, smart veitingar og
borðið skreytt. Hún hafði
auga fyrir fallegum hlutum og
heimilið þeirra afa ber vott
um það.
Amma var alla tíð mikil sel-
skapskona. Hún spilaði brids í
hverri viku, stundaði sund-
leikfimi og söng í kórum. Hún
hafði ómþýða rödd og var
söngelsk. Hún sinnti ekki
bara söngnum heldur tók hún
virkan þátt í félagslífinu í
kringum kórana. Fyrsti kór-
inn sem hún söng með var
Húnakórinn en þegar þau afi
fluttu í Kópavoginn gekk hún
til liðs við nýstofnaðan kór
Lindakirkju. Honum söng hún
með þar til á áttræðisafmæli
sínu, en þá ákvað hún að
flytja sig yfir í kór Félags
eldri borgara.
Ég kveð nú elsku ömmu
mína sem var ekki bara amma
heldur líka kær vinkona.
Hennar er sárt saknað.
Anna Kristín.
✝ Jóhannes Jónas-son fæddist 22.
desember 1935 í Vík
í Mýrdal. Hann lést á
LSH hringbraut 28.
nóvember 2014.
Foreldrar hans
voru Jónas Jóhann-
esson, f. 4 febrúar
1904 á Héraði, d. 15.
febrúar 1974, og
Lára Gunnarsdóttir,
f. 21. janúar 1917 í
Vík í Mýrdal, d. 26. apríl 1993.
Systkini Jóhannesar eru Ólöf, f.
11.11. 1937, d. 7.9. 1945, Helga, f.
12.3. 1939, d. 14.5. 1939, Gunnar,
f. 10.3. 1942, Hrólfur Smári, f.
1.3. 1945, Guðný, f. 7.12. 1948,
Lára Jóna, f. 9.4. 1951, og Sig-
urður, f. 17.5. 1952.
Fyrri kona Jóhannesar var
Edda Márusdóttir, f. 25. janúar
1935. Börn þeirra eru: 1) Márus,
f. 4. júlí 1954. Fyrri maki Rann-
veig Hrönn Harðardóttir og eiga
þau tvö börn, a) Eddu Selmu, f. 9.
1977, maki Sighvatur Jónsson
börn þeirra eru Brynjar, f. 20.4.
2004, Eyþór Ingi, f. 2.10. 2008,
Viggó Darri, f. 25.8. 2011. b) Ólaf
2008. b) Ágúst Sveinbjörn, f.
30.4. 1983, í sambúð með Evu
Guðbrandsdóttur.
Nói, en það var Jóhannes
ávallt kallaður, ólst upp í Víkinni
til 13 ára aldurs og vann við
sveitastörf í Mýrdalnum á sumr-
in. Fluttist þá með foreldrum sín-
um til Reykjavíkur 1948, lærði
járnsmíði í Landssmiðjunni árið
1953. Nói byrjaði að keyra leigu-
bíl 1962 á leigubílastöðinni
Steindóri, fór svo yfir á BSR.
Einnig vann hann um tíma í bíla-
búð Sambandsins. Nói kynntist
fyrri konu sinni, Eddu, 1953, en
þau slitu samvistir 1968. Árið
1969 fluttist Nói til Svíþjóðar
með seinni konu sinni, Dóru Sig-
urðardóttur, f. 4. september
1936. Í Svíþjóð vann Nói við járn-
smíði í Öresundsvarvet (slippn-
um) í Landskrona til ársins 1981
er þau flytjast heim og gerist
hann leigubílstjóri fyrst á BSR
og núna, seinni árin, hjá Hreyfli/
Bæjarleiðum eða þangað til hann
þurfti að hætta sökum aldurs í
enda árs 2011. Jóhannes átti
marga fasta kúnna í akstrinum
og sinnti þeim af alúð, var leigu-
bílstjóri af lífi og sál.
Að ósk Jóhannesar fór útför
hans fram í kyrrþey 5. desember
2014.
Örn, f. 14.4. 1984.
Seinni maki Sigur-
leif K. Sigurþórs-
dóttir, f. 8.6. 1966.
Börn þeirra eru c)
Ísabella Katarína,
f. 16.8. 1993, og d)
Natalía Bóel, f.
19.4. 2004. 2) Jón-
as, f. 6. júlí 1957.
Fyrri maki Auður
Kolbeinsdóttir og
eiga þau eina dótt-
ur, Kolbrúnu Hönnu, f. 23.9.
1981, maki Vésteinn Stefánsson.
Þau eiga eina dóttur, Jöklu Dís,
f. 8.5. 2009. Kolbrún Hanna átti
fyrir Sölva Snæ Valdimarsson, f.
14.4. 2000. Seinni maki Dagbjört
Hanna Sigdórsdóttir, f. 28.1.
1960. Börn þeirra eru a) Alex-
andra, f. 13.3. 1993, sonur henn-
ar er Arnar Leo, f. 26.7. 2012, og
b) Gabríella Rós, f. 15.8. 1998. 3)
Ólafur, f. 10. maí 1959, maki
Halldóra Ólöf Ágústsdóttir, f.
24.3. 1960, börn þeirra eru a)
Berglind, f. 28.11. 1977, maki
Björgvin Franz Gíslason, börn
þeirra eru Edda Lovísa, f. 12.4.
2001, og Dóra Marín, f. 13.12.
Lipur, þægilegur, kurteis og
áreiðanlegur; Jóhannes Jónas-
son. Nói leigubílstjóri sinnti
ýmsum erindum fyrir þau fyr-
irtæki sem ég hef unnið hjá un-
dafarin tuttugu ár. Vandasöm
verk, áríðandi sendingar, er-
lendir gestir í heimsókn, sóttir
á flugvöll nótt sem dag. Mik-
ilvægum skjölum komið til skila
á ýmsum tímum. Allt sem Nóa
var falið leysti hann af hendi af
nákvæmni, vandvirkni og sam-
viskusemi. Stundvísi var honum
eðlislæg. Hann kom aldrei of
seint. Aldrei. Mætti heldur með
fyrra fallinu. Það var ánægju-
legt að vera farþegi í bíl hjá Jó-
hannesi. Bílar hans voru alla
tíð óaðfinnanlegir, hreinir, gjá-
andi og vel lyktandi. Nói tók
starf leigubílstjórans alvarlega
og af fullum þunga. Í stífstrauj-
aðri blárri skyrtu með bindi
þræddi hann stræti og torg.
Það var engin tilviljun að mörg
stærri fyrirtæki höfðu hann í
þjónustu sinni. Ófáar ferðirnar
fór Nói með trúnaðargögn til
stjórnarmanna fyrir stjórnar-
fundi. Þau voru ekki látin í
hendurnar á hverjum sem var.
Oft var ég farþegi hjá Nóa,
væntanlega vegna þess að að-
stæður höguðu því svo að akst-
ur átti ekki vel við mig þá
stundina. Við kynntumst óneit-
anlega vel á löngum tíma og í
mörgum ferðum. Jóhannes var
líka bróðir Gunnars vinar míns
og þannig enn sterkari bönd á
milli okkar.
Að leiðarlokum þökkum við
Hrafnhildur trausta, langa og
ánægjulega samferð með góð-
um dreng sem mörgum mætti
verða fyrirmynd. Dóru og allri
fjölskyldunni sendum við sam-
úðarkveðjur.
Í Guðs friði,
Óskar Magnússon.
Að leiðarlokum kveð ég mág
minn, Jóhannes Jónasson, með
þakklæti fyrir áratuga samferð.
Nói var hugulsamur og hjálp-
samur og alltaf boðinn og búinn
að leggja öðrum lið. Hann
mætti alltaf í flutninga þegar
við Gunnar færðum okkur um
set og alla afmælisdaga
barnanna mundi hann. Við fjöl-
skyldan munum sakna hans og
minnast hans af hlýju og vænt-
umþykju. Megi hann hvíla í
friði.
Elín Tómasdóttir.
Jóhannes Jónasson