Breiðholtsblaðið - 01.01.2007, Blaðsíða 5

ar hrundu af stað í lok áttunda
áratugarins. Ég sá hins vegar fyr-
ir mér að í æðardúninum ættu
við ákveðna auðlind. Náttúrulega
afurð sem auðvelt væri að nota
til þess að framleiða lúxusvöru. Í
fyrstu var dúnninn einkum seldur
til Þýskalands en síðar opnaðist
markaður fyrir hann víðar, eink-
um í Japan. Japansmarkaðurinn
skapaði líka nokkuð gott verð.”
Kínaviðskiptin hafa
margfaldast
Á þessum tíma hefur þú vænt-
anlega átt viðskipti við marga
aðila víðs vegar að eins og gengur
en eitt vekur þó sérstaka athygli
sem er brautryðjendastarf þitt í
viðskiptum við Kína. Hvað kom
til að þú fórst að beina athyglinni
þangað? “Þetta byrjaði með því
að við fórum að flytja niðursoðið
grænmeti og ávexti frá Kína, eink-
um sveppi. Íslendingar höfðu þá
lítið notað sveppi til matargerðar
en síðan hefur svepparækt farið
af stað hér á landi og ferskir inn-
lendir sveppir orðnir vel þekktir
á borðum landsmanna. Við fórum
að þreifa okkur áfram og kanna
hvaða aðrar vörur gætu hentað
á markað hér á landi og þetta inn-
flutningsstarf vatt upp á sig og óx
hratt. Við fluttum m.a. ýmis verk-
færi frá Kína og einnig vefnaðar-
vöru auk matvörunnar. Eitt af því
sem við hófum innflutning á frá
Kína voru Blue Dragon matvörurn-
ar. Þetta er mjög þekkt vörumerki
frá Austur Asíu en hafði ekki verið
á boðstólum hér á landi. Með tím-
anum urðu þessar vörur ein meg-
in uppistaðan í innflutningsversl-
un okkar auk Caza Fiesta matvöru
frá Mexíkó. Á sama tíma var fólk
farið að flytjast hingað frá Aust-
ur Asíu, m.a. frá Vietnam. Sumar
þessar fjölskyldur opnuðu veit-
ingahús sem buðu austurlenska
rétti og átti þetta hvað með öðru
þátt í að auka vinsældir austur-
lenskrar matargerðar og festa
hana í sessi hér á landi.”
Engir nýgræðingar í
viðskiptum
Þrátt fyrir þá sögu sem Kín-
verjar eiga að baki eru þeir engir
nýgræðingar í viðskiptum? “Þeir
hafa lengi stundað viðskipti og
dæmi um það má nefna Kanton-
sýninguna sem er 50 ára gömul.
Sú sýning fór fyrst fram 1956. Það
eru haldnar tvær sýningar á ári
þannig að sýningarnar eru orðnar
eitt hundrað. Nú eiga mörg fyrir-
tæki viðskipt við Kína og á ann-
að hundrað fyrirtæki hér á landi
eiga aðild að Íslensk- kínverska
viðskiptaráðinu sem var stofnað
1995.” Þú áttir þátt að stofnun
þess? “Já - ég vann að því ásamt
fleirum sem farnir voru að skipta
við Kínverja. Okkur var ljóst að
með þeirri opnun, sem orðin var
í kínversku viðskiptalífi gæti ver-
ið um margvísleg viðskiptatæki-
færi að ræða eins og komið hefur
á daginn því Kína er orðið eitt
af efnahagslegu stórveldunum.
Í fyrstu var einkum um innflutn-
ingsverslun að ræða og viðskipta-
jöfnuðurinn við Kína var okkur
mjög óhagstæður. En þetta hef-
ur verið að breytast. Við höfum
gert samninga við Kínverja um
uppbyggingu orkuvera og fleira
mætti nefna.” Hverju er það að
þakka að við höfum náð að auka
útflutning til þessa risa? “Ég tel
að þar komi markvisst kynning-
arstarf til. Ísland opnaði sendi-
ráð í Bejing 1995 og um sama
leyti fór Vigdís Finnbogadóttir,
þáverandi forseti Íslands, þang-
að í opinberra heimsókn. Utan-
ríkisþjónustan og útflutningsráð
hafa síðan fylgt þessu eftir með
öflugu starfi auk þeirra fyrirtækja
sem tekið hafa þátt í því og leit-
að viðskiptatækifæra. Sem dæmi
um árangur af því má nefna að
útflutningur til Kína nam aðeins
um 70 milljónum króna á árinu
1996 en hækkaði upp í hálfan millj-
arð strax árið eftir eða meira en
sjöfaldaðist á milli ára og hefur
farið vaxandi síðan.”
Ekki sama Kína
Margt hefur breyst í Kína á
tveimur áratugum. Er þetta sama
Kína í dag og það Kína sem þú
byrjaðir að eiga viðskipti við?
“Nei - ekki er hægt að tala um það
sem sama landið ef miðað er við
þær þjóðfélagsbreytingar sem
hafa orðið. Ég hef farið nokkrum
sinnum til Kína og stundum hefur
verið erfitt að þekkja sig aftur. Svo
miklar eru breytingarnar á skömm-
um tíma. Heilu borgarhverfin hafa
horfið og ný verið byggð í þeirra
stað. Enda stundum talað um
Kína sem land byggingakrananna.
En þetta á sér enn sem komið er
einkum stað á austurströndinni
þar sem stóru borgirnar eru. Inn í
landinu er enn margt sem minnir
á gamla Kína. Þar er stundaður
búskapur til sveita eins þeir hafa
gert í gegnum aldirnar og segja
má að þar sé annað efnahagskerfi
og verðlag - eiginlega allt annað
þjóðfélag. Þetta verður í raun
verkefni þeirra á næstu árum og
áratugum að leiða nútímann frá
ströndinni og inn í landið.”
Liður í fjölmenningunni
Þú hefur lagt nokkuð uppúr því
að kynna Kína og kínverska menn-
ingu hér á landi, m.a. með því að
vekja athygli á kínversku áramót-
unum, sem byggja á öðru tímatali
en okkar. Hvað kom til að þú fórst
að halda upp á þessi áramót? “Ég
tel að kynningarstörfin þurfi að
vera gagnkvæm og jafnframt því
sem við kynnum Kínverjum Ísland
og það sem íslenskt er þá þurfum
við að kynna Kína og kínverska
menningu hér á landi. Kínverska
tímatalið á sér merkilega sögu og
er hluti af menningu þeirra þótt
þeir noti einnig latneska tímatalið
og þá einkum í samskiptum við
vesturlönd. Kínverjar hengja upp
latnesk dagatöl en halda svo upp
á áramótin að gamalli hefð eftir
tungltímatalinu. Hluti af þeirri
kynningu að minnast kínversku
áramótanna hér á landi, sem eru
tilefni mikilla hátíðahalda á meðal
Kínverja sem minna um sumt á
jóla- og áramótahald okkar. Fólk
tekur sér frí og gerir sér dagamun
í mörgu - meðal annars með því
að heimsækja átthaga sína. Kín-
verska tungltímatalið á rætur
til ársins 2637 fyrir Krist þegar
Huang keisari, lét innleiða tímatal,
sem byggt var á hring tunglsins
í kringum jörðina. Heiti áranna
eru síðan fengin úr dýrahringnum
og bera því öll dýraheiti. Sagan
hermir að Budda hafi boðið dýr-
um jarðarinnar til kveðjustund-
ar áður en hann yfirgaf jarðlífið
en aðeins 12 þeirra þegið boðið.
Þau hafi síðan hlotið að launum
að nöfn áranna bæru heiti þeirra.
Hvert árheiti er því endurtekið á
12 ára fresti. Ár galtarins er næst
í hringnum og hefst 18. febrúar
næst komandi.” Heldurðu að kín-
versku áramótin eigi eftir að fest-
ast í sessi sem árlegur viðburður
hér á landi? “Ég hef trú á því. Hér
býr margt fólk af austurlenskum
uppruna sem ýmist þekkir þessi
áramót eða á rætur til þeirra. Við
höfum einnig tekið ýmislegt aust-
urlenskt upp í lífsháttum okkar
og nægir þar að nefna margvís-
lega matargerð og margskonar
heilsustarfsemi sem Íslendingum
hefur fallið vel í geð. Þá eigum
við stöðugt í auknum samskipt-
um við þennan heimshluta. Allt
þetta hefur auðgað mannlíf og til-
veru í því fjölmenningarsamfélagi
sem er að mótast hér á landi. Ég
tel því verkefni bæði fólks, sem á
rætur að rekja til Austur Asíu og
einnig okkar sjálfra að sýna þess-
um merku tímamótum áhuga og
virðingu og minnast þeirra á þann
hátt að um árlegan viðburð geti
orðið að ræða. Þess má að lokum
geta að margt fólk af asískum upp-
runa hefur fest rætur í Breiðholt-
inu og myndar að hluta þann fjöl-
menningarlega brag sem er orðin
á þessu stóra hverfi.”
5BreiðholtsblaðiðJANÚAR 2007
Smiðjuvegi
Hér
er ég!
Saga XCO gæti heitið “Frá Vesturgötu í Vatnagarða” þar sem
núverandi húsnæði fyrirtækisins stendur.
Magnús Rósmar og Guðmundur Rósmar synir Sigtryggs á vörukynningu
snemma á níunda áratugnum. Verið er að kynna Fisherman´s Friend
hálstöflurnar eða brennið sem XCO seldi mikið af á þeim árum.