Vesturbæjarblaðið - 01.08.2007, Blaðsíða 16

16 Vesturbæjarblaðið ÁGÚST 2007
Bernskuminningar úr Vesturbænum
„Vesturbærinn heimur sem kynslóðir hlóðu”
Ég hef búið í Vesturbænum
alla mína ævi fyrir utan þau
ár sem ég hef dvalist erlend-
is. Ég er bundin Vesturbænum
svo sterkum böndum að ég líki
þeim við átthagafjötra. Reykja-
vík bernsku minnar náði
að Elliðaánum en fjölskylda
mín bjó í gamla Vesturbæn-
um, sem nú er 101 Reykjavík,
og í Hlíðunum. Þá voru enn
bændabýli í Reykjavík, eins og
á Klambratúni sem nú heitir
Miklatún.
Ég fæddist á Landspítlanum
17. apríl 1944, tveimur mánuð-
um áður en lýðveldið var stofn-
að. Foreldrar mínir, Auður Jón-
asdóttir og Steinþór Sigurðsson,
leigðu þá íbúð á Ásvallagötu 11
og Sigurður bróðir minn var
fjögurra ára gamall. Þaðan eru
mínar fyrstu bernskuminning-
ar. Pabbi var framkvæmdastjóri
Atvinnudeildar Háskólans og
var mikið á ferðalagi. Ég man eft-
ir ferðaútbúnaði í stofunni, sem
var eins og fjall í mínum aug-
um. Á þessum árum var farið
að taka kvikmyndir í lit og varð-
veist hefur meðal annars mynd-
skeið úr þriggja ára afmæli
mínu. Á horninu á Ásvallagötu
og Ljósvallagötu var verslun-
in Brekka, en rétt hinum meg-
in við hornið á Ljósvallagötu
8 bjó Gerður móðursystir mín
og fjölskylda hennar. Húsin við
þessar götur mynda mjög sér-
stakan bakgarð. Skammt frá, á
Hávallagötu 24, bjuggu amma
og afi, Guðrún Stefánsdóttir og
Jónas Jónsson, og kölluðu hús-
ið Hamragarða. Mikill kærleikur
og samgangur var á milli þess-
ara heimila og í mínum huga
var þetta ein fjölskylda. Jólin
héldum við hátíðleg öll saman
hjá ömmu og afa. Pabbi dó af
slysförum í Heklugosinu þeg-
ar ég var þriggja ára og bróðir
minn sjö og þá kom sér vel fyrir
móður mína og okkur systkinin
að eiga góða að.
Leikskólavist í
Tjarnarborg
Á þessum árum var leikskól-
inn Tjarnarborg tekinn til starfa
og varð leikskólavist mín fyrsta
skólaganga. Ég man enn eftir
lyktinni í Tjarnarborg og þar
dáðist ég fyrst að mynd sem
sett hafði verið á vegg eftir
dreng á leikskólanum. Reyndar
var ég ekkert sérlega ánægð á
leikskólanum og strauk þaðan
nokkrum sinnum.
Gerður móðursysir mín og
fjölskylda hennar flutti í Máva-
hlíð 44 nokkru eftir lát pabba og
þá fluttum við á Ljósvallagötu 8
og þar liðu að mestu bernsku-
dagar mínir við gamla kirkju-
garðinn. Ég sat oft við gluggann
og horfði yfir kirkjugarðinn og
Þingholtin. Leið 1 gekk þá eftir
Ljósvallagötunni á tíu mínútna
fresti. Þórbergur Þórðarson
var einn þeirra sem ég sá oft
á gangi með montprik í hendi,
hann bjó á Hringbrautinni.
Amma kenndi mér að lesa og
byrjaði á ævintýrinu um Litlu
hafmeyjuna eftir H.C. Andersen.
Síðan þá hafa þessi ævintýri
skipað sérstakan sess í huga
mínum. Svo var ég send sex ára
í tímakennslu til Sigríðar á Hring-
brautinni. Þar sátu börnin stillt
og prúð við borð og við lásum
söguna um Litlu gulu hænuna.
Næsta vetur lá leiðin í Melaskól-
ann sem þá var nýr skóli. Nem-
endum var skipað í bekki eftir
lestrarkunnáttu. Ég á margar
bjartar endurminningar úr Mela-
skóla. Skólinn er svo stór þáttur
í lífi barna. Í Melaskóla ríkti góð-
ur andi, kennarar voru frábærir,
eins og Hróðmar Margeirsson
sem var bekkjarkennari okkar í
fimm vetur, og mér þótti gaman
að læra. Ég eignaðist skemmti-
legar vinkonur og er þar helstar
að telja Hrefnu Kristmannsdótt-
ur, Margréti Georgsdóttur og Vil-
borgu Bjarnadóttur. Á þessum
árum las ég mikið og fékk oft
bækur lánaðar á Bæjarbókasafn-
inu, en aðalsafnið var þá í Þing-
holtunum.
Mamma átti
Willys jeppa
Bílar í Reykjavík voru ekki
margir þá en mamma átti Willys
jeppa sem hún notaði eingöngu
að sumarlagi. Fjölskyldan átti
sumarbústað á Reykjum í Ölfusi
sem nefndur var Fífilbrekka. Þar
vorum við sem börn en sein-
na í sveit eins og þá tíðkaðist.
Ennfremur urðu ferðalög um
byggðir og óbyggðir stór hluti
af lífi mínu allt frá bernsku. - En
alltaf var jafngott að koma heim
- í Vesturbæinn, því “...sjálfur
er vesturbærinn/ heimur, sem
kynslóðir hlóðu, /með sálir,
sem syrgja og gleðjast...”, eins
og Tómas Guðmundsson segir
í yndislegu kvæði sínu um vor-
kvöld í vesturbænum.
Með fjölskyldunni. Móðir mín Auður Jónasdóttir, faðir minn Steinþór Sigurðsson, bróðir minn Sigurður
og ég.
Gerður Steinþórsdóttir.
Á ferðalag, og auðvitað á Willysnum.
Gerður Steinþórsdóttir er fædd á Landspítalanum tveimur mánuðum áður en lýðveldið var
stofnað. Hún hefur búið í Vesturbænum alla sína ævi að undanteknum nokkrum tíma erlendis.
Þrjár kynslóðir, ég, amma mín Guðrún Stefánsdóttir og mamma,
Auður Jónasdóttir. 12 ára C í Melaskóla vorið 1957.