Dagrenning - 01.12.1946, Blaðsíða 4

hann blíndi d þá i þeirri von að fá eitthvafí hjá þeim. En Pétnr sagði: Slifur
og gull d ég ekki, en þafí, $em ég hefi, það gef ég þér: í n af n i J e s ú K r i s t s
frá Nazaret, þa gakk þú. Og hann tók i hœgri hönd hans og reisti
liann d fcetur. En jafnskjótt urfíu fcrtur hans og öklar styrkir, og hann spratt
uþp, stóð og gekk og fór með þeim inn i helgidóminn, og gekk um kring og
hljóp og lofaði Gufí. Og þeir könnuðust við hann, afí þetta var maðurinn,
sem sat við Fögrudyr i lielgidóminum til að beiðast ölmusu, og þeir urðu
gagnteknir af undrun og furðuðu sig stórlega d þvi, sem fram hafði komið.“
Þvi nccst segir Postulasagan frd þvi, að fólkið flykktist til þeirra Péturs og
Jóhannesar, mest fyrir forvitnissakir til þess að sjá þá menn, sem kraftaverkið
höfðu framkvcemt. En Pétur gaf þvi eftirfarandi svar við forvitnisspurningum
þess: „Þér ísraelsmenn, hvi furðar yður d þessu? eða hví starið þér á okkur,
eins og við hefðum af eigin mœtti eða guðhrceðslu komið þvi til leiðar að
hann gengur? Guð Abrahams, ísaks og Jakobs, Guð feðra vorra, hefir dýrðlegan
gjört þjón sinn Jesúm, sem þér framselduð og afneituðuð frammi fyrir Pilatusi,
er liann hafði ályktað að láta hann lausan. En þér afneituðuð hinum heilaga
og réttláta og beiddust þess, að manndrápari yrði gefinn yður, en líflétuð höfð-
ingja lifsins, sem Guð uppvakti frd dauðum, og að þvi erum vér vottar." Og
Pétur bcetti við þessum athyglisverðu orðum: „Og við trúna á nafn lians hefir
nafn hans gjört þennan tnann, er þér sjáið og þekkið, styrkan, og trúin, sem
hann hefir til vegar komið, hefir gefið lionum þennan albata fyrir augum yðar
allra."
En „visindamenn“ þeirra tima voru nú ekki alveg á sama máli. Þeir voru
ekki með öllu ólikir „kollegum“ sinum nú til dags. Slikt og þvilíkt sem þetta
braut svo gjörsamlega i bága við „hinar viðurkenndu niðurstöður visindanna",
að ekki þótti rétt að láta það óátalið. Þeir neituðu þvi að viðurkenna, að krafta-
verkið hefði gerzt, alveg eins og félagar þeirra á íslandi — lœknarnir — neituðu
því árið 1944, að gefa votíorð um að maður, sem hafði verið sjúkur og örkumla
i 28 ár, hefði skyndilega orðið heilbrigður. Þessir „höfðingjar lýðsins" fóru
þá þannig að, eftir þvi sem Postulasagan segir: „Meðan þeir (þ. e. Pétur og
Jóhannes) voru að tala til fólksins, komu að þeim prestarnir, og varðforingi
helgidómsins og Saddukearnir, sem voru sárgramir af þvi að þeir kenndu fólk-
inu og boðuðu upprisu dauðra i Jesú. Og þeir lögðu hendur á þá og settu þá
i varðhald til ncesta morguns, því að kvöld var komið. Ncesta morgun var það,
að höfðingjarnir, öldungarnir og frceðimennirnir komu saman i Jerúsalem, og
Annas, ceðsti presturinn, og Kaifas og Jóhannes og Alexander og allir, sem voru
af ceðstaprests cett. Og þeir leiddu þá fram fyrir sig og spurðu þá: Með hvaða
krafti eða i livaða nafni liafið þið gjört þetta? Þá sagði Pétur við þá fylltur
heilögum anda: Þér höfðingjar lýðsins og öldungar! Úr þvi að i dag er haldin
rannsókn yfir oss vegna góðverks við sjúkan mann, um það, við hvað þessi
2 DAGRENNING