Dagrenning - 01.12.1946, Blaðsíða 13

JÓNAS GUÐMUNDSSON:
Byggð^fmð á Litkhamri
(BROT ÚR FERÐASÖGU)
í dag er ferðinni heitið burt úr Osló og
upp að Litlahamri í Guðbrandsdal. Ég er
feginn að losna af þessu hóteli, jafn feginn
að losna héðan nú, eins og ég var feginn
að fá hér inni, þegar ég var búinn að leita
að hótelherbergi í nærri tvo sólarhringa. Mér
leiðist þessi endalausi pappír hér alls staðar.
Borðdúkarnir eru úr pappír, lökin í rúmun-
um em úr pappír og handklæðin eru úr
pappír. Hvað ætli menn segðu lieima í
lleykjavík, ef þeir yrðu að pakka sér inn í
pappír á hverju einasta kvöldi, um leið og
þeir færu upp í rúrnið sitt. Allt þetta brak
í þessurn blessuðum pappírslökum er líka
fremur óþægilegt, að minnsta kosti fyrst í
stað. Ja — ég býð ekki í þessi lök, ef tveir
þeirra tákn, þá mundi hendinni fylgja annað
hvort stafur eða spjót. En nú er þetta Guðs
hönd og þess vegna fylgir henni bogi Guðs.
Sé svo aftur á móti litið á frásögn Eddu,
þá er. regnboginn þar talinn leið frá jörðu
til himins. En á himni eru margir fagrir
staðir og þangað fara menn eftir dauðann.
Þar er Valhöll og Vingolf og þangað fara
þeir, sem falla í orustum. Þar er Girnlé og
þangað fara góðir menn og réttlátir. Það á
því lika vel við í heiðni, að tákn Bifrastar
sé sett á legsteina, því að til himins áttu
hinir framliðnu að fara upp um Bifröst.
ættu að sofa í sama rúrninu. — En pappírs-
lökin eru annars hlý, því að þau halda vel
hitanum, þ. e. a. s. þangað til þau rifna. En
svona hefir styrjöldin leikið Norðmenn grátt.
Þetta er aðeins eitt dæmið af mörgum.
En nú á að yfirgefa þessi „pappírsgögn"
öll í dag, því að kl. 121/2 á lestin til Litla-
hamars að leggja af stað, en með henni á
ég að fara. Á Litlahamri bíður mín og ann-
arra gesta, sem boðnir eru á þing Norska
kaupstaðasambandsins, ágætt herbergi með
hlýjum og góðum rúmfötum og þægindum.
Ég hlakka til að komast þangað.
Ég geng frá föggum mínum, ek því, sem ég
þarf ekki að hafa með mér, á hótelið, sem
ég kem til með að búa á, þegar ég kem aftur
í bæinn. Síðan fer ég á Theatherkafén og
borða soðinn silung og kartöflur. — Kjöt
fæst helzt aldrei hér og þá daga, sem það er,
gengur það upp á skömmum tíma. —
Nú er allt tilbúið. Bíllinn kemur rétt fyrir
klukkan 12 og ég ek af stað. En hvað er nú?
— Bílstjórinn stanzar skyndilega, fer síðan
út úr bílnum og tekur hátíðlega ofan
húfuna. Mér verður litið úr um glugg-
ann á bílnum. Jú — allir standa berhöfðaðir
— hér úti á miðri Karl-Jóhanns-götu og svo
langt, sem augað eygir, eru raðir af fólki á
öllum gangstéttum, — allir eru berhöfðaðir
og þögulir og alvarlegir á svipinn. Öll um-
ferð er stönsuð. Hvað er þetta? Ég get ekki
ávarpað bílstjórann, því að hann er úti á
DAGRENNING J (