Morgunblaðið - 27.01.2015, Page 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2015
✝ ArnfríðurKristín Arnórs-
dóttir fæddist í Vill-
ingadal á Ingjalds-
sandi 23.12. 1923.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
18.1. 2015.
Foreldrar Arn-
fríðar voru Arnór
Kristján Arnórsson
bóndi, f. 15.7. 1887,
d. 1923, og k.h.
Margrét Guðmundsdóttir verka-
kona, f. 14.3. 1890, d. 1958.
Systkini Arnfríðar voru Jón, f.
1919, d. 2000, Jóhann, f. 1921, d.
1981, og Gunnar, f. 1922, d.
1923.
Arnfríður giftist, 1.5. 1949,
Guðmundi Ólafssyni, skipstjóra
og síðar gjaldheimtustjóra í
Hafnarfirði, f. 7.11. 1921, d. 2.1.
4.10. 1951, kvæntur Hrefnu
Halldórsdóttur og eiga þau þrjú
börn. 5) Guðmundur, f . 22.6.
1953, kvæntur Bergrúnu
Bjarnadóttur og eiga þau tvo
syni. 6) Sigurborg, f. 19.1. 1958,
gift Jóni Kristni Jenssyni og
eiga þau fjögur börn.
Arnfríður ólst upp á Flateyri.
Lauk námi við Húsmæðraskól-
ann á Staðarfelli þegar hún var
á 17. ári. Átján ára fluttist hún
ásamt móður sinni og bróður til
Hafnarfjarðar þar sem hún bjó
alla tíð síðan. Starfaði við
saumaskap á hattasaumastofu í
Reykjavík í nokkur ár þar til
hún gekk í hjónaband og vann
við húsmóðurstörf.
Eftir að börnin voru upp-
komin starfaði Arnfríður við
fiskvinnslu þar til hún lét af
störfum vegna aldurs.
Seinustu æviárin bjó hún á
Hjallabraut 33 uns hún fór á
Hrafnistu fyrir rúmum tveimur
árum.
Útför Arnfríðar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 27.
janúar 2015, kl. 13.
1995. Foreldrar
hans voru Ólafur G.
Sigurðsson, bóndi
og hreppstjóri á
Flateyri, og k.h.
Valgerður Guð-
mundsdóttir. Arn-
fríður og Guð-
mundur bjuggu alla
tíð í Hafnarfirði og
eignuðust þau sex
börn. Fyrir átti
Guðmundur soninn
Grétar, f. 3.12. 1944. Börn Arn-
fríðar og Guðmundar eru: 1)
Valgerður, f. 14.7. 1947, gift Ás-
geiri Sumarliðasyni og eiga þau
þrjú börn. 2) Ólafur, f. 20.12.
1948, kvæntur Ingibjörgu Hall-
dórsdóttur og eiga þau þrjú
börn. 3) Arnór, f. 30.5. 1950,
kvæntur Helgu Jónsdóttur og
eiga þau þrjú börn. 4) Magnús, f.
Elsku mamma, mig langar að
minnast þín í nokkrum orðum nú
þegar þú hefur kvatt okkur í
þessari jarðvist.
Það eru góður minningar sem
verma mitt hjarta þegar leiðir
skilja um sinn. Þar sem ég er elst
okkar systkina og pabbi var allt-
af úti á sjó var ég oft meira en
einungis dóttir, við vorum líka
bestu vinkonur. Strax sem barn
tók ég þátt í mörgu með þér og
ömmu eða mömmu þinni. Við
bjuggum fyrstu 7 æviárin mín
hjá henni eða þar til við fluttum
að Strandgötu 69 sem mamma
og pabbi byggðu ásamt hjónun-
um Jóni og Jónu í Hamri eins og
þau voru ætíð kölluð. Þangað
fluttumst við inn árið 1954 þá
orðin 4 systkinin. Enn bættist í
systkinahópinn og þá var farið að
huga að stærra húsnæði og úr
því varð að hæð og ris var keypt
að Hvaleyrarbraut 9, þar sem
þau mamma og pabbi bjuggu æ
síðan.
Það var alltaf skipulag á öllu
hjá mömmu og við krakkarnir
tókum þátt í öllu enda enginn bíll
til umráða á þessum tíma og hún
ein með okkur þar sem pabbi var
langdvölum úti á sjó. Það breytt-
ist sem betur fer þegar hann fór
að vera á minni skipum og því
oftar heimavið.
Það voru ófáar samverustund-
irnar úr sumarbústaðnum sem
við nokkur úr fjölskyldunni
byggðum saman og þaðan eru
margar ljúfar minningar með
ykkur pabba. Einnig vorum við
hjónin svo lánsöm að fara með
ykkur nokkrar utanlandsferðir
og er mér minnisstæðust ferðin
sem við fórum til Bandaríkjanna
með hópi krata en mamma og
pabbi voru alla tíð miklir kratar.
Mamma var ætíð mikil fjöl-
skyldumanneskja og sá um allt
sem þurfti að gera á stóru heimili
og í þá daga voru ekki öll nýtísku
heimilistæki til staðar líkt og á
okkar tíma.
Seinna meir, þegar mamma
var orðin ekkja rétt rúmlega sjö-
tug og fluttist á Hjallabraut 33,
var mjög erfitt fyrir hana að átta
sig á þeim breytingum sem urðu
á lífi hennar, vegna þess að
mamma á jú alltaf að vera eins,
eða þannig. Þar sem ég var mikið
með mömmu alla tíð og talaði við
hana á hverjum degi fannst mér
erfitt að horfa á hana verða
dapra eftir að pabbi dó og ein-
angraði hún sig mjög frá
ókunnugum vegna mjög skertrar
heyrnar.
Ég kveð þig, elsku mamma,
með söknuði, en jafnframt gleðst
ég yfir því að þú hefur fengið
langþráðu hvíldina og þið pabbi
hittist á ný. Hafðu hjartans þökk
fyrir allt sem þú hefur kennt
mér, elsku mamma, og hvíldu í
friði.
Þú alltaf verður einstök rós
elsku vinan góða.
Í krafti trúar kveiki ljós
og kveðju sendi hljóða.
(Jóna Rúna)
Valgerður M
Guðmundsdóttir.
Mig langar til að kveðja elsku-
legu móðurömmu mína með örfá-
um orðum en það voru ófáar
samverustundirnar sem við
amma og mamma áttum saman
ýmist með eða án barna minna
sérstaklega í seinni tíð og minn-
ist ég þeirra stunda með miklu
þakklæti og yl í hjarta.
Ég var svo heppin að vera í
nokkrum utanlandsferðum með
ömmu og er mér sérstaklega of-
arlega í huga þegar amma kom
með foreldrum mínum til Banda-
ríkjanna að sumri til að sækja
mig eftir að hafa dvalið þar sem
skiptinemi í eitt ár þá á nítjánda
ári. Ömmu fannst náttúrlega
ekkert sjálfsagðara í sólinni en
að skella sér úr peysunni til að fá
smá lit en við það fór Amerík-
aninn alveg í kerfi og ég var tek-
in á teppið; það væri ekki við
hæfi að vera á brjóstahaldaran-
um einum á almanna færi, gátum
ekki verið í afgirtari garði og
amma skildi ekki þessa vitleysu
þegar ég neyddist til að biðja
hana vinsamlega um að fara aft-
ur í peysuna.
Ég minnist ömmu sem kjarna-
konu sem kallaði ekki allt ömmu
sína og það tíðkaðist ekki mikið
hjá þessari kynslóð að tjá tilfinn-
ingar sínar eða þiggja aðstoð, því
reyndist það ömmu afar erfitt
síðustu árin sín að vera mikið
upp á aðra komin og þiggja að-
stoð og þjónustu á hjúkrunar-
heimili. Það gleður mig í hjart-
anu að amma þurfti ekki að
staldra lengi við á hjúkrunar-
heimili og sé núna komin í fangið
á elsku afa, þar sem þau eru
sameinuð á ný eftir erfiðan að-
skilnað þeirra sl. 20 ár.
Elsku amma, ég vil þakka þér
fyrir allar þær ánægjustundir
sem við áttum saman og það
veganesti og þann fróðleik sem
þú lést af þér leiða.
Elsku mamma, frænkur,
frændur og tengdabörn, ég og
fjölskylda mín vottum ykkur
innilega samúð.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(Úr 23. Davíðssálmi.)
Hildur Dögg Ásgeirsdóttir
og fjölskylda.
Hugljúfar minningar fylla
hugann þegar okkur verður
hugsað til ömmu Fríðu. Við erum
afar þakklát fyrir allar þær
stundir sem við höfum átt sam-
an. Amma var góð og falleg kona,
sem þótti einstaklega vænt um
barnabörnin og barnabarna-
börnin sín. Hún naut sín alltaf
best umvafin fjölskyldunni sinni
og fylgdist með því að öllum liði
vel og væru glaðir. Hún var sönn
kjarnakona.
Við eigum margar minningar
frá Hvaleyrarbrautinni þar sem
amma og afi bjuggu lengst af.
Það var alltaf yndislegt að koma í
heimsókn og sjá ömmu ljóslif-
andi við eldavélina, með svuntu
og allt á fullu. Okkur er minni-
stætt þegar eitt okkar bað um
grásleppu í ediki og amma tók
ekki annað í mál en að senda afa
niður á Strandgötu að ná í grá-
sleppu í kerru hjá vini sínum. Afa
leist vel á það og 20 mínútum
seinna var hún búin að matreiða
dýrindis máltíð. Okkur verður
einnig hugsað til allra skötu-
veislnanna sem amma hélt ávallt
á afmælisdaginn sinn. Allir voru
velkomnir. Í mörg ár tók hún á
móti fólki í hádeginu og á kvöld-
in, þar sem boðið var upp á
skötu, saltfisk og hamsatólg. Hjá
ömmu lærðum við að heimilið
stóð alltaf opið, þvílíkur meist-
arakokkur og höfðingi heim að
sækja. Afi stóð alltaf við hlið
ömmu og sá til þess að allir væru
hressir og bauð uppá hákarl. Það
fór ekkert á milli mála að sam-
band þeirra var byggt á ást og
hamingju sem allir í fjölskyld-
unni nutu góðs af.
Það eru margar aðrar minn-
ingar sem hægt er að telja upp.
Þar má nefna áramótagleðina á
Hvaleyrarbrautinni þar sem
börnin og gleðin voru í fyrirrúmi,
öll ferðalögin og allar rólegu
stundirnar sem við áttum með
ömmu og afa. Helgarferðirnar í
bústaðinn voru sérstaklega
skemmtilegar. Þá var farið í
laugina og pottinn og svo spilað á
kvöldin þar sem aðal-skemmtiat-
riðið var gólin í ömmu þegar afi
reyndi að svindla. Ferðirnar end-
uðu síðan oftast með viðkomu í
Eden þar sem splæst var í ís.
Seinni ár ævi sinnar bjó amma
við Hjallabraut í Hafnarfirði. Við
minnumst margra góðra heim-
sókna til hennar þangað. Það
voru oft skemmtilegustu heim-
sóknirnar þegar mamma kom
með og við spiluðum, spjölluðum
og jafnvel eitt okkar sofnaði í la-
Z-boy stólnum hennar ömmu.
Elsku amma, mikið vildum við
að við gætum faðmað þig einu
sinni enn, horft í augun þín og
bara hlegið. Minninguna um þig
munum við ávallt geyma í hjört-
um okkar. Þú átt stóran hlut í
okkur og við erum afar þakklát
fyrir að hafa átt hlut í þér. Elsku
amma, nú eru þið afi aftur sam-
einuð, njótið hvort annars. Við
vitum að þér líður betur.
Við minnumst þín og söknum
þín sárt.
Guð geymi þig.
Vigdís, Jens, Hlynur
og Bjarki.
Jæja amma mín, þá er þessu
jarðneska lífi lokið. Mig langaði
að segja nokkur orð um þig.
Þannig er að ég var svo heppinn
að fá að vinna með þér þegar ég
var að byrja á vinnumarkaðnum
og þú að klára þína starfsævi.
Það var góð kennsla, þvílíkt
hörkutól. Þú stjórnaðir stelpun-
um á þinni línu með harðri hendi.
Ég á margar minningar um
ykkur afa og fór í nokkur ferða-
lög um landið með ykkur. Er mér
sérstaklega minnisstætt þegar
við vorum á Vestfjörðum þegar
ég lærði að borða hákarl með
þeirri aðferð að stórt stykki var
tekið niður þar sem það hékk og
afi skar stóra sneið og stakk upp
í mig þá níu ára gamlan.
Minningin um þig er skýr, nú
hefur sál þín tekið út sinn þroska
í þessu jarðneska lífi og nú ertu á
leið á flottan stað, engin þjáning,
aðeins gleði. Góða ferð inn í frels-
ið.
Valur Ásgeirsson.
Þegar ég læt hugann reika og
minnist ömmu Fríðu þá koma
upp margar og góðar minningar
um einstaklega barngóða, kímna
og réttsýna konu.
Minningar frá Hvaleyrar-
brautinni þegar fjölskyldan safn-
aðist saman í skötuveislu á Þor-
láksmessu sem einnig var
afmælisdagur ömmu. Og svo
gamlárskvöldin þegar öll fjöl-
skyldan kom saman heima hjá
afa og ömmu til að fagna nýju
ári.
Amma hafði gaman af að spila
og þegar hún og afi heitinn
spiluðu þá var það hin mesta
skemmtun. Afi reyndi alltaf að
svindla á ömmu og þá hófust
skemmtilegar rökræður sem oft-
ar en ekki enduðu í hláturskasti.
Þegar við heimsóttum ömmu
nú í seinni tíð var oftar en ekki
gripið til spilanna. Og nánast
sama hvað spil við spiluðum þá
gall við í ömmu: Ég kann þetta
ekki, hvaða vitleysa … og þetta
gengur ekki … En næstum hvert
einasta skipti endaði það með því
að hún vann.
Amma var eins og áður er
nefnt einstaklega barngóð, þol-
inmóð og stutt í brosið. Það hefur
eflaust oft reynt á þá eiginleika
þar sem hún eignaðist stóra fjöl-
skyldu, ól upp sex krakkagrisl-
inga, sem síðar urðu að fyrir-
myndarfólki. Þetta
fyrirmyndarfólk sem amma og
afi eignuðust hafa síðan gefið af
sér bæði börn og barnabörn og
jafnvel barnabarnabörn. Fjöl-
skyldan er því orðin býsna stór.
Ég var svo heppinn að fá
ömmu í heimsókn til Noregs fyr-
ir nokkrum árum. Þar sannaðist
að hún var snillingur í eldhúsinu.
Hún vissi varla hvað hún átti að
gera af sér þegar við Jannike
sáum um alla matargerð og hún
átti bara að koma og setjast þeg-
ar allt var klárt. Þetta endaði
með að hún fékk að hjálpa til sem
svo varð til þess að hún kenndi
mér að baka besta rúgbrauð sem
ég hef smakkað. Þessi uppskrift
hefur virkilega slegið í gegn og
margir falast eftir henni og feng-
ið. Þannig að rúgbrauðið hennar
ömmu er í dag bakað á ófáum
heimilum.
Þegar við fjölskyldan fluttum
heim til Íslands þá fengu börnin
mín að kynnast langömmu sinni
og er ég ævinlega þakklátur fyrir
það. Þau hændust að henni og þó
að heyrnin hennar hamlaði
kannski samskiptum eitthvað þá
leið börnunum alltaf vel hjá
henni. Daníel hafði gaman af að
spila við hana og Kaja sagði eitt
sinn við mig að langamma væri
með svo mjúkar og góðar kinnar.
Hún var líka alltaf svo brosmild
og góðleg við börnin að þeim leið
alltaf vel í návist hennar.
Mér fannst alltaf brosið henn-
ar ömmu svo fallegt. Hún brosti
með öllu andlitinu og oft var pínu
stríðnissvipur á henni. Hún var
svo krúttleg og gott að knúsa
hana.
Ég minnist ömmu/langömmu
með söknuði en jafnframt miklu
þakklæti. Þakklæti fyrir að hafa
getið af sér þessa stóru og
hressu fjölskyldu. Ég minnist
hennar með mikilli virðingu fyrir
að hafa verið þessi jákvæða og
sterka kona sem hún var. Ég
minnist hennar ekki hvað síst
með bros á vör vegna þess að það
var þannig sem hún var, svo ein-
staklega brosmild.
Elsku stóra fjölskylda, okkar
innilegustu samúðar- og saknað-
arkveðjur til ykkar allra.
Bjarni Guðmundsson
og fjölskylda í Noregi.
Arnfríður Kristín
Arnórsdóttir
Elsku amma mín. Mikið er það
skrítið að þú sért ekki lengur hjá
okkur. Það var alltaf sérstaklega
gaman að kíkja í heimsókn til þín.
Það var allt bara einhvern veginn
betra hjá þér. Og aldrei kom mað-
ur að tómum kofunum. Einfaldir
hlutir eins og ristað brauð voru
hvergi eins góðir og hjá þér. Ný-
bökuðu kleinurnar þínar eru þær
langbestu sem ég hef smakkað.
Það var endalaus gestagangur og
svo gaman að sjá hvað fjölskyldan
hittist oft hjá þér. Þú áttir svör við
öllu og hafðir alltaf tíma fyrir
mann. Þegar mest á reyndi þá
varst það þú sem gafst mér þau
Guðrún Bríet
Guðlaugsdóttir
✝ Guðrún BríetGuðlaugsdóttir
(Bíbí), fæddist í
Vestmannaeyjum
30. júlí 1923. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð 13. janúar
2015.
Útför hennar fór
fram frá Kópavogs-
kirkju 23. janúar
2015.
mest hughreystandi
orð sem ég heyrði.
Orð sem ég þurfti á
að halda. Orð sem
óma ennþá í hjarta
mér og ég get ekki
þakkað þér nóg fyr-
ir. Bara að skrifa
þetta niður kallar
fram tár. Ég er svo
þakklátur fyrir að
hafa átt þig sem
ömmu. Takk fyrir
allt, amma mín. Vertu bless.
Arnar.
Yndisleg frænka okkar hún
Bíbi, Guðrún Bríet Guðlaugsdótt-
ir, er farin í ferðalagið langa og er
örugglega hvíldinni fegin. Bíbi
var búin að lifa lengi og upplifa
tímana tvenna. Hún var uppá-
haldsfrænkan að öllum öðrum
ólöstuðum, enda var hún sér á
báti. Hún Bíbí var eins og klettur í
hafi, hún stóð alltaf keik og um-
vafði alla sem til hennar komu ást
og hlýju og gott var að leita til
hennar.
Pabbi okkar, sem lést 2005,
elskaði hana og leit á hana sem
fóstru sína, því þegar amma lést
var pabbi bara sjö ára og þá var
Bíbi betri en engin og reyndist
hún honum vel alla tíð. Honum
þótti ofur vænt um hana Bíbí sína
og heimsótti hana eins oft og hann
gat. Það er skemmtileg sagan af
því þegar ég sem smástelpa kom
organdi til Bíbíar frænku klag-
andi mömmu og ömmu mína fyrir
það að hafa slegið mig, henni hlýt-
ur að hafa brugðið því hún tekur
mig í fangið og fer niður eftir og
kemur að mömmu og ömmu há-
grátandi en þá hafði staðið í mér
fimmeyringur og þær voru að
bjarga lífi mínu. En mín fyrsta
hugsun sem barn var að hlaupa til
Bíbíar frænku. Ég man vel eftir
henni í ofurlitla húsinu á Kársnes-
brautinni og ég furðaði mig
stundum á því sem barn hvernig
þau kæmust fyrir í þessu litla
húsi. En þar inni var alltaf hlýtt
og gott og hjartahlýjan ekki síðri.
Alltaf var hún tilbúin að aðstoða
og opna heimili sitt fyrir fólki og
það var sko ekki vandamál.
Bíbí, Jónas og börnin þeirra
þrjú, Vala, Ólína og Jónas, eru
partur af lífi okkar og verða um
ókomna tíð. En það er svo skrítið
að núna þegar Bíbí kveður okkur
þá hverfur eitthvað með henni,
einhver tenging við pabba. Þau
Bíbí og Jónas voru dugleg að
heimsækja ættingja og fylgjast
með, stundum var skroppið í
Bollakot til Sigrúnar og Þorra og
pabbi og mamma á staðnum og þá
gat hláturinn heyrst Hlíðina á
enda því sumir hlógu mikið og
hátt og það var gaman að sjá og
heyra hvað þau skemmtu sér vel
yfir öllum sögunum úr Vest-
mannaeyjum sem sagðar voru, og
alveg örugglega allar svolítið
færðar í stílinn. En þar sem þau
systkinin komu saman þar var
örugglega verið að segja sögur og
hlæja hátt.
Það var alltaf líflegt þar sem
Bíbí var, mikið spurt um fjöl-
skylduna og hvernig allir hefðu
það, þess vegna var mjög erfitt
hjá henni þegar veikindi urðu til
þess að hún átti erfiðara með að
tjá sig, en hún reyndi eins og hún
gat, og það lýsir henni, aldrei að
gefast upp. En hún var orðin
þreytt og er vonandi ánægð á
spjallinu með pabba og mömmu
núna. Við erum mjög þakklátar
fyrir að hafa fengið að kynnast
henni Bíbí og að hún hafi verið
partur af lífi okkar fjölskyldu,
ekki hefðum við viljað missa af
því. Við viljum votta Jónasi, Val-
gerði, Ólínu og Jónasi og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúð.
Takk fyrir allt, elsku frænka,
og við biðjum að heilsa.
Sæbjörg B. Þórarinsdóttir
og Sigrún Þórarinsdóttir.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann