Morgunblaðið - 27.01.2015, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2015
Við Stebbi kynnt-
umst í Landsbank-
anum þar sem við
unnum bæði. Senni-
lega var hann í „draumadjobb-
inu“ sínu, þar sem hann þeyttist
á milli staða og var sífellt að
kynnast nýju fólki. Sennilega
hefur enginn í bankanum þekkt
eins marga samstarfsmenn sína
og Stebbi okkar.
Það fyrsta sem kemur upp í
hugann þegar ég hugsa um allar
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum var einlæga brosið sem
alltaf sást greinilega, hvort sem
hann var fúlskeggjaður eða ný-
rakaður. Þannig var Stebbi, allt-
af kátur og hress, sísprellandi,
en samt alltaf einlægur.
Hver kannast ekki við þetta
frá honum: Góðan dag, þú gull-
fallega kona! Mikið lítur þú vel
út í dag! Mikið er gaman að sjá
þig! Hvað get ég sagt annað en
gott þegar ég hitti þig! Þetta eru
allt setningar og frasar sem
Stebbi notaði gjarnan og gladdi
okkur samstarfsfólk sitt með.
Oft fylgdi faðmlag og kossar.
Þannig hafði hann gott lag á því
að gera góðan dag betri. Hvert
sem hann fór fylgdi honum kát-
ína og gleði, sem fólk í kringum
hann nærðist á.
Við Stebbi vorum líka góðir
vinir utan vinnu og ég er svo
innilega þakklát fyrir allt það
sem hann gaf mér. Hann dró
mig nokkrum sinnum með sér í
golf vitandi það að ég var algjör
byrjandi. Allir sem leikið hafa
golf vita hvað fyrstu skrefin geta
tekið á taugarnar. Það var þó
aldrei þörf á því að hafa áhyggj-
ur eða vera pirraður yfir lélegu
gengi þegar maður spilaði með
Stebba, því með sínu einstaka
lagi hvatti hann mann og hrósaði
fyrir hvert högg. Hann fékk mig
líka til að spila með sér skvass
eldsnemma á fimmtudags-
morgnum og stundum oftar. Þar
var sama sagan, Stebbi geislaði
af gleði alla morgna og þekkti
allt og alla í Sporthúsinu. Þetta
voru skemmtilegar stundir. Ég
nefndi það oft við hann að hann
hlyti að líta á þetta sem góðverk
vikunnar að spila skvass með
mér, enda nokkur getumunur á
okkur.
Hann átti fjölmörg önnur
áhugamál og stóðu keila og veiði
þar upp úr. Í sorginni er gott til
þess að hugsa að hann var í keilu
í góðra vina hópi þegar áfallið
reið yfir sem síðar slökkti lífs-
ljósið hans.
Ég er heppin að hafa orðið á
vegi hans á lífsleiðinni, eins og
við öll sem hann þekktum. Hann
skilur eftir sig stórt skarð í okk-
ar hópi og minning um góðan
dreng mun lifa í hjörtum okkar.
Ég held að Stebbi hafi gert
það sem við öll ætlum okkur, þ.e.
að lifa lífinu lifandi og njóta
hvers dags, eins og hann væri
okkar síðasti.
Ég sendi fjölskyldu hans og
vinum hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Birgitta Björgólfsdóttir.
Fátækleg orð í minningu um
góðan starfsfélaga og vin sem
féll frá langt fyrir aldur fram.
Eitthvað sem enginn sá fyrir en
lá þó undir niðri, hulið öllum, en
eitthvað sem gerist í hinni eig-
inlegri baráttu lífsins.
Stefán var einstakt ljúfmenni,
vel liðinn, mikil tilfinningavera
og ástríðufullur í því sem hann
gerði og ekki síst með fast faðm-
lag. Ef einhver tók lítið undir
faðmlagið þá sagði Stefán: „já og
Stefán Þór Jónsson
✝ Stefán ÞórJónsson fædd-
ist 31. desember
1973. Hann lést 19.
janúar 2015.
Útför Stefáns fór
fram 26. janúar
2015.
svo hinum megin
líka“ svona til að
tryggja nærveru og
hlýju. Stefán var
ötull að spyrja um
hagi nánustu skyld-
menna okkar sem
unnum með honum
og sýndi þannig
áhuga á vinum og
ættingjum.
Hann gaf sér
tíma til að heilsa
eða kasta kveðjum þar sem hann
kom en starfs síns vegna fór
hann víða í bankanum og kom
ætíð með léttleikann með sér og
stutt var í brosið, en þannig hreif
hann alla með sér. Hvergi mátti
Stefán aumt sjá án þess að sker-
ast í leikinn og bjóða fram að-
stoð, leysa málin eða gefa sitt
fræga knús. Stefán hafði þann
skemmtilega eiginleika að víxla
orðum eða hluta þeirra svo úr
varð hið spaugilegasta svar eða
tilvitnun. Við vinnufélagarnir
vorum stundum að leiðrétta
Stefán en hættum því þar sem
okkur fannst þetta vera eitt af
því marga góða sem gerði hann
að frábærri persónu.
Það er með sárum söknuði
sem við vinnufélagarnir kveðjum
nú Stefán og vottum ættingjum
og vinum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Er völlur grær og vetur flýr
og vermir sólin grund,
kem ég heim og hitti þig,
verð hjá þér alla stund.
Við byggjum saman bæ í sveit
sem blasir móti sól.
Þar ungu lífi landið mitt
mun ljá og veita skjól
Sól slær sifri á voga
sjáðu jökulinn loga
Allt er bjart fyrir okkur tveim
því ég er kominn heim.
Að ferðalokum finn ég þig
sem mér fagnar höndum tveim
Ég er kominn heim
já, ég er kominn heim.
(Jón Sigurðsson.)
Fyrir hönd starfsfélaga í
rekstrarþjónustu Landsbank-
ans,
Ragnar Ólafsson.
Elsku Stebbi okkar. Það er
erfiðara en orð fá lýst að þurfa
að kveðja þig, elsku vinur, svo
lífsglaðan og gefandi. Þakklæti
er það fyrsta sem kemur upp í
huga okkar, þakklæti fyrir að
hafa fengið að kynnast þér og
notið vináttu þinnar sem ristir
djúpt og mun ávallt fylgja okkur.
Minningarnar eru margar,
elsku Stebbi, og margt hefur á
daga okkar drifið hérna á Lyng-
hálsinum í gegnum tíðina en við
getum verið sammála um að
þegar þú varst nálægt, þar var
hlátur og gleði.
Þú hafðir mikið að gefa, sást
ávallt það jákvæða í fari fólks og
gafst engan afslátt af hrósi eða
velvilja í garð náungans. Alltaf
varstu til staðar, elsku vinur,
þegar við þurftum á að halda og
með bjartsýni að leiðarljósi
hvattir þú okkur áfram þegar á
móti blés.
Við erum þakklátar fyrir öll
þau innilegu samtöl sem við átt-
um og knúsin sem þú gafst okk-
ur og höfum lært að meta hvað
knús milli vina skiptir okkur
miklu máli.
Við varðveitum þitt bjarta
bros og minningu þína í huga
okkar og hjarta. Hvíl í friði, vin-
ur.
Hrafnhildur, Auður og Lilja.
Alltaf birti yfir þegar Stebbi
kom. Það var okkar gæfa að
hitta hann flesta daga. Hann
hreyfði við öllum í kringum sig
með brosi og gleði. Gaf sér tíma
til að stoppa og spjalla eða
spyrja hvernig gengi með börnin
eða hvaðeina annað sem sam-
starfsfólkinu var efst í huga.
Hann hafði einlægan áhuga. Það
skein í gegn að honum þótti
vænt um okkur og tilfinningin
var auðvitað gagnkvæm. Það var
ekki hægt annað en að heillast
og dást að honum. Ekki að það
sé sérstakt afrek að brosa af og
til. En að gefa af sér alla daga
með gleði til þeirra sem vildu
þiggja er nokkuð sem fæstir
leggja á sig með sama hætti og
Stebbi. Glaðværðin og jákvæðn-
in voru alltaf í fyrirrúmi hjá hon-
um.
Þó að hann hafi verið hrifinn
fyrirvaralaust á brott frá okkur
lifir minningin. Við mun áfram
horfa til Stebba sem fyrirmynd-
ar um hvernig við getum gefið af
okkur. Hvernig við getum valið
okkur viðhorf til lífsins. Mikil-
vægi þess að gleðja hvert annað.
Við geymum minninguna um
yndislegan dreng. „Yndislegt“
var einmitt orð sem honum var
mjög tamt að nota, hlæjandi yfir
litlu mikilvægu hlutunum í lífinu.
Við samstarfsfólk hans munum
sakna hans. Við færum fjöl-
skyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur og erum þakklát fyrir
allt sem Stebbi gaf okkur.
Fyrir hönd starfsfólks útibúa
Landsbankans á höfuðborgar-
svæðinu.
Brynjólfur Ægir
Sævarsson, Guðrún S.
Ólafsdóttir, Þorsteinn
Þorsteinsson.
30. desember 2014 er mér
minnisstæður fyrir margra hluta
sakir, þó er það einkum vegna
þess að sá dagur er sá síðasti
sem ég sá góðan vin standa and-
spænis mér og grípa utan um
mig drykklanga stund, faðmlag
sem okkur voru yfirleitt fjarri.
4. janúar er dagurinn eftir
stóra áfallið, ég stend þá við
rúmið og held í höndina á honum
og ennþá er þetta óraunverulegt
ég finn þá fyrst hversu lítils ég
er megnugur. Minn besti vinur
liggur þarna á milli heims og
helju en ég stend bara kyrr, eng-
an veginn tilbúinn fyrir þennan
dag.
Vinátta var Stefáni dýrmæt-
ari en allur sá veraldlegi auður
sem til er á jarðríki og eins auð-
veldlega og brosið kom fram á
andliti hans þá var vinátta til
handa öllum. Það leið vart sá
dagur að ekki hittum við ein-
hvern sem Stefán þekkti, gamlir
jafnt sem nýir vinir hittu faðm-
inn Stefáns og brosið.
Keilan var Stebba meðfædd
og eins var það með golfið,
reyndar fórst honum allt vel úr
hendi. Fólkið í kringum hann
fékk að finna fyrir hlýju, ósér-
hlífni og hversu óhræddur hann
var að framkvæma hluti af því að
hann langaði og lét sér fátt um
finnast þótt aðrir væru ekki allt-
af á sama máli.
Hrós til handa öðrum reynd-
ist vel til að draga fram bros í
hverju horni, sjálfur var hann sí-
brosandi.
Síðasta árið hefur verið eril-
samt í vinnu, við störfuðum sam-
an á bíl flesta daga, sögur af
fólki og ferðum flugu hátt sem
lágt og tónlist var spiluð gömul
sem ný, undrun og ákefð í könn-
un nýrra heima þar á bæ kom
okkur sífellt á óvart.
Ljósin í þessum heimi eru
mörg en eitt þeirra slokknaði of
fljótt.
Minn kæri vinur, Stefán, er
farinn yfir móðuna miklu, þar
hittir hann fyrir mætan hóp
fólks og brosir jafnhlýtt til
þeirra sem og okkar hérna hin-
um megin.
Þó að fundum fækki
er fortíð ekki gleymd.
Í mínum muna og hjarta
þín minning verður geymd.
Heima í húsi þínu
sig hvíldi sálin mín.
Ég kem nú, kæri vinur,
með kveðjuorð til þín.
Þinn vinur,
Hannes Jón.
Stefán Þór Jónsson var bif-
reiðastjóri hjá Landsbanka Ís-
lands hf. og síðar Landsbank-
anum hf. í 17 ár, eða bróðurhluta
síns starferils. Í stóru fyrirtæki
vilja tengsl milli manna oft verða
lausleg, en þannig var því ekki
farið um Stefán. Hann hafði
starfs síns vegna samskipti við
marga, vakti athygli hvar sem
hann kom, var glaðlyndur, já-
kvæður, brosmildur og ræðinn
og sérstaklega vel liðinn meðal
samstarfsfólks. Stefán var rétt
rúmlega fertugur þegar hann
lést skyndilega, langt fyrir aldur
fram og að honum verður sann-
arlega sjónarsviptir hér í Lands-
bankanum. Það er styrkur hvers
fyrirtækis að hjá því starfi gott
fólk sem sinnir sínum störfum
vel, sýnir trúmennsku og leggur
rækt við sína samstarfsmenn og
allt þetta má segja um Stefán.
Hann var mikilvægur hlekkur í
starfi bankans og sönn fyrir-
mynd varðandi þjónustulipurð,
vandvirkni og góða nærveru.
Við starfsmenn Landsbank-
ans þökkum fyrir þann tíma sem
við áttum með Stefáni og vottum
móður hans og öðrum aðstand-
endum dýpstu samúð.
Fyrir hönd samstarfsfólks í
Landsbankanum,
Ragnhildur Geirsdóttir
Á leið okkar um
lífið eignumst við
marga og ólíka
samferðamenn.
Sumum verðum við samferða um
stund, aðrir fylgja okkur ævina á
enda. Í dag kveð ég einn af þeim
samferðamönnum mínum, sem
ég átti samleið með í rúm fimm-
tíu ár. Lokið er löngu ferðalagi
sem nærðist frá fyrstu tíð af ein-
lægum frændskap.
Fundum okkar Geira bar fyrst
saman vestur á Hellissandi.
Sumarið 1961. Við urðum miklir
mátar þrátt fyrir sex ára ald-
ursmun og vissum grannt hvor af
öðrum, þó að höf og lönd skildu á
Sigurgeir I.
Sigurðsson
✝ Sigurgeir I.Sigurðsson
fæddist 20. sept-
ember 1957. Hann
lést 10. desember
2014. Útför Sigur-
geirs fór fram 18.
desember 2014.
milli. Geiri var glað-
lyndur, hlýr og
elskulegur maður,
sem hafði góða nær-
veru. Ég minnist
ótal ferða okkar
sem stráka út í
Krossavík, inn á
Drimbur og upp að
Skarði.
Þá er ekki síður
gott að minnast ótal
stunda á heimili for-
eldra hans, Steinunnar og Sig-
urðar. Hver ferð vestur á Sand
var tilhlökkunarefni, því að gest-
risnin var einstök og gleðin þar í
húsi ósvikin, án minnstu tilgerð-
ar. Í þeim heimsóknum birtust
líka allir þeir eiginleikar Geira,
sem ég lærði að meta ungur
maður, ljúfmennska og hlýja í
bland við einlægni og áhuga á líf-
inu í þess margvíslegu myndum.
Sá sem fær að kynnast slíkum
manni er ríkari fyrir vikið.
Jón Sævar Baldvinsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR SUMARLIÐASON,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
mánudaginn 19. janúar, verður jarðsunginn
frá Laugarneskirkju miðvikudaginn
28. janúar kl. 15.00.
.
Brynhildur Jónsdóttir,
Guðný Jóna Gunnarsdóttir, Haraldur Þráinsson,
Hulda Maggý Gunnarsdóttir, Ingvar Björn Ólafsson,
Björn, Brynhildur, Þráinn,
Birna Ruth, Sóley, Gunnar Sær
og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRA ÁSA GUÐJOHNSEN,
Logafold 68,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn
17. janúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn 29. janúar
kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Reykjalund.
.
Halldór Gísli Sigurþórsson, Sigríður Jónsdóttir,
Guðrún Gerða Sigurþórsdóttir, Gústaf Adolf Hjaltason,
Ingibjörg Þ. Sigurþórsdóttir, Sigurður Erlingsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Útför ástkærrar eiginkonu minnar, dóttur,
tengdadóttur, móður, tengdamóður og
ömmu,
SÓLDÍSAR ARADÓTTUR,
Kjarrási 8,
Garðabæ,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 30. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á að styrkja Krabbameinsdeild
Landspítalans.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhannes L. Harðarson,
Sigríður Ólafsdóttir, Sesselja Laxdal Jóhannesdóttir,
Ari Viðar Jóhannesson, Sigrún Edda Sigurjónsdóttir,
Hörður Smári Jóhannesson, Björk Gunnarsdóttir,
Hekla Aradóttir,
Arna Hlín Aradóttir,
Birkir Orri Arason,
Hilmir Berg Harðarson.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
EMIL ÁGÚSTSSON,
Melteigi 22,
Keflavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
fimmtudaginn 22. janúar.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju þriðjudaginn 3. febrúar
kl. 13.00.
Sigríður Jóhanns Óskarsdóttir,
Ingileif Emilsdóttir, Snorri Eyjólfsson,
Anna María Emilsdóttir, Árni Hannesson,
Ægir Emilsson, Sóley Ragna Ragnarsdóttir,
Sigríður Þórunn Emilsdóttir,
Valdimar Ágúst Emilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og bróðir,
JÓN ÞÓR JÓNSSON,
Álfhólsvegi 32,
lést á líknardeild Landspítalans
miðvikudaginn 21. janúar.
Útför hans verður auglýst síðar.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Guðmundur Ingi Guðnason,
Þórir E. Jónsson, Marianne B. Jonsson,
Hörður Jónsson Oddfríðarson, Guðrún Björk Birgisdóttir,
Margrét Ásta Jónsdóttir, Sigurður F. Kristjónsson,
Jón Benjamín Jónsson, Andrea Þ. Guðnadóttir,
barnabörn og systkini hins látna.