Reykjalundur - 01.06.1954, Blaðsíða 5

hann kemst ekki leiðar sinnar. Ollum
áformum er kollvarpað. Kyrrstaða. Bið.
Hversu margir Islendingar hafa orðið
fyrir þessari reynslu af völdum berkla-
veikinnar, og verða enn?
Og hverjum ætti hinum heilsuhraustu að
vera ljúfara að rétta hjálparhönd eftir
megni?
Það var heillastund, er hælin risu að Víf-
ilsstöðum og Kristnesi og um þau varð þjóð-
areining með ráðum og dác. Otal hendur
unnu saman að því, og kjörorðið var:„Berið
hver annars byrðar.“
En á eftir þeim orðum Nýja testament-
isins stendur: „Og uppfvllið' þannig lögmál
Krists.“
Því lögmáli er lýst í sögunni um Sam-
verjann, ekki sízt í niðurlagi hennar.
Stofnun Sambands íslenzkra berklasjúkl-
inga og vinnuheimilisins að Reykjalundi var
ekki ómerkari viðburður né giftuminni en
hinna fyrri heilsuhæla.
Tel ég þá stofnun á vorum dögum eina
fegurstu eða allra fegurstu greinina á meiði
kristninnar á íslandi, sem vér skulum biðja
Guð að vernda og blessa, og jafnframt
styðja og styrkja í verki sem fremst vér
megum.
Hún á að vera hámark sögunnar um
miskunnsama Samverjann.
Munum það öll að hika ekki við að
kosta, eins og hann, meiru til, svo að hjálp
vor geti komið að varanlegum og fullum
notum.
Þrennt mun einkum gjöra það ljúft.
Fvrst það, að Reykjalundur kemur líkt
og heimili Erlings Skjálgssonar að Sóla,
flestum til nokkurs þroska. Menn öðlast á
ný góða heilsu og þrótt og vinna störf sín
sem áður, eða fá störf við sitt hæfi, sem
verða þeim til gleði. Að Reykjalundi þykir
þeim gott að vera, þar, sem Hfið minnir á
Hólastól í tíð Jóns Ogmundssonar:
Sumir kenna, sumir smíða,
syngja, nema, rita, þýða.
Annað er það, að hinir heilsuveiku menn
leggja fram allt, er þeir mcga, sér til sjálfs-
bjargar. Þeir hafa reist þessa stofnnn og
gerzt þannig brautryðjendur að einu mesta
menningarmáli þjóðarinnar. Það er satt og
fagurt orðtakið: „Guð hjálpar þeim, sem
hjálpar sér sjálfur.“ En á sú hjálp ekki
einnig að koma um vorar hendur, sem fáum
að njóta heilsu og hreysti. Vissulega. Enga
á oss að vera ljúfara að styrkja til sjálfs-
bjargar.
Loks er Reykjalundur svo mikil og rnerk
stofnun og henni svo vel stjórnað, að hún
er öðrum til fyrirmvndar, og það ekki að-
eins á voru landi. Hún hefir einnig vakið
undrun og aðdáun annarra þjóða. Hún er
Islandi og Islendingum hinn mesti heiður.
Þetta eigum vér öll að vita. Og vottum
þá einnig þakkir vorar í verki þessari
stofnun samúðar og bræoralags.
Hvikum ekki né hættum hálfnuðu verki.
Eylgjum dæmi Samverjans til enda, eins
og Jesús lýsti því fvrir oss.
Leggjum fúslega fram það, sem kostað
er meiru til.
Guð blessi störf S.Í.B.S.
ÁSMUNDUR GUÐMUNDSSON
KEVKJALUNDUR
3