Reykjalundur - 01.06.1954, Page 15

rifu d hliðgrind-
inni 6‘ú hann ...
„Og grunar Jón Gal ekkert?“
„Kænn er hann trúlega, en kvenna-
slægðin er alltaf honum ofvaxin.“
Læknirinn fór aftur heim til Galshjón-
anna og rakst á elskendurna, sem enn
spjölluðu saman á meðan vinnumaðurinn
strauk klút yfir bak hestanna, sem voru
tilbúnir að flytja lækninn til járnbrautar-
stöðvarinnar. Hún benti honum að koma,
stakk hendinni djúpt í barm sér, þegar
borgarbúinn nálgaðist og dró þar upp þrjú
liundruð flórinur í seðlum.
„Fyrir ómak yðaj-, Iæknir,“ sagði hún og
rétti honum peningana.
„Rétt er það,“ sagði læknirinn, „en það
hvílir á samvizku yðar, að' ég hef ekki haft
meira fyrir þeim.“
„Sál mín mun þola það vel, hafið engar
áhyggjur.“
„Það er gott. Viljið þér láta setja tösk-
una mína í vagninn, á meðan ég kveð
manninn yðar.“
Jón Gal lá í sömu stehingum og fyrr.
Hann hafði ekki kveikt í pípunni og augun
voru lokuð, eins og hann hefði fengið sér
blund. Hann lyfti höfði og rifað'i annað
augað, þegar dyrnar opnuðust.
„Eg kom aðeins til að kveðja, herra Gal,“
sagði læknirinn.
REYKJALUNDUR
13