Reykjalundur - 01.10.1977, Qupperneq 12

Til þess þarf handrið við útitröppur beggja
vegna (ca. 50.000 kr.), handrið við stiga innan-
húss, þar sem baðherbergi og svefnherbergi
eru á I. hæð, (ca. 40.000 kr.), hækkun á salernis-
skál (ca. 13.500 kr.) ogrúmkubbar til að hækka
rúm ásamt baðbretti yfir baðker, sem hægt
er að smíða á sjúkrahúsinu. Auk þess Jrarf
handfang við baðker (ca. 3.500 kr.) og stama
baðmottu (ca. 2.000 kr.). Alls mundi Jretta
kosta tæplega 110.000,00 kr.
í svari við umsókn um styrk kemur fram
að sjúkratryggingar greiða 70% af kostnaði við
salernishækkun, 50% við handföng og 50%
við sntíði og uppsetningu handriðanna. Segj-
um, að sjúklingur Jressi sé fyrrverandi verka-
maður, nú metinn öryrki, og falli undir tekju-
tryggingarramma. Hefur hann )já kost á að líf-
eyrisdeild greiði hinn helming kostnaðar hand-
riðsins. Verður kostnaður, sem sjúklingur Jjarf
að greiða sjálfur, Jjví aðeins tæpar 8.000 kr.
í öðru lilfelli var sjúklingurinn fyrrverandi
kennari og Jjurfti hann að greiða hinn helrn-
inginn af kostnaðinum við handriðin sjálfur,
eða alls 53.000 kr.
Fötluð húsmóðir er verr stödd. Þarf hún oft
á mörgum minni tækjum að halda til að geta
eldað og Jjrifið o. s. frv. Fær hún yfirleitt eng-
an styrk til greiðslu tækjanna, nenta Jjví aðeins
að hvert tæki kosti meira en 3.000 kr. stk.
Vinnustóll á hjólum, sem getur verið ómiss-
andi hjálpartæki fyrir sjúkling með gangtrufl-
anir, hefur ekki hingað til tekist að sannfæra
Tryggingarstofnun ríkisins um að rnikil Jjörf
sé á. Sama gildir um rnörg önnur tæki.
Það má deila ntikið um hvernig á að tryggja
sem mest réttlæti í sambandi við fjárhagslegan
styrk til kaupa á hjálpartækjum. En eitt er
víst: Það er orðið tímabært að taka fyrir hús-
næðisvandamál hreyfihamlaðra á miklu breið-
ari grundvelli, en nú er gert. Tryggingaráð og
-yfirlæknir setja sínar reglur, reglur sem að
mínu mati eru allt of stirðar og ófullkonniar.
Þrátt fyrir bættar heimilisaðstæður er Jjörf
fyrir ýmsa aðra Jjjónustu, sem hægt er að bjóða
upp á Jjegar sjúklingur úlskrifast. Má t. d.
nefna skort á göngudeildum með sjúkra- og
iðjuþjálfun, þörf fyrir hjúkrunardagdeildir,
Jjar sent sjúklingurinn getur tekið þátt í ýms-
um athöfnum hálfan eða allan daginn. Þörf
er á atvinnumöguleikum fyrir fatlaða, e.t.v.
á vernduðum vinnustöðum, svo eitthvað sé
nefnt. Einnig hér stöndum við mjög að baki
hinum Norðurlöndunum og þurfum að koma
á betri skipulagningu og gera heildaráætlun
fyrir allt landið.
Að lokum ætla ég að minnast á ákveðinn
hóp sjúklinga, sem tryggingakerfið liefur að-
eins í fáum tilfellum veitt styrk, en Jjað eru
gigtarsjúklingar. Einmitt Jjar er mjög mikil-
vægt að fyrirbyggjandi aðgerðir verði metnar
nriklu hærri en nú er lilfellið. Það gagnar
nrjög lítið að meðhöndla sjúkdónrstilfelli
Jreirra á sjúkrahúsum, ef jreir eiga eftir að
fara í sama umhverfi og áður og unr er að
ræða óhentuga eða jafnvel skaðlega vinnuað-
stöðu. Bæði innan og utan lreinrilis getur
vinnuaðstaða verið jjannig, að sjúklingnum
versni fljótlega aftur. Dænri unr innrétting-
ar, senr nauðsynlegt getur verið að breyta,
nrá nefna: Eldavélartakkar og vatnskranar senr
þarf að skrúfa, Jrungar rennihurðir á skápunr,
kringlóttir hurðarhúnar, Jjungar útihurðir
með smekklás, þung og erfið eldhúsáhöld og
nrargt fleira. Oftast þarf að forðast standandi
vinnu, og er jjá fyrrnefndur vinnustóll mjög
nauðsynlegt lrjálpartæki, Jjar senr fáir standa
eins nrikið og lrúsmæður við vinnu sína.
Ég vona að í framtíðinni muni Gigtarfélag
íslands og nrörg önnur samtök sjúklinga vinna
að aukinni fræðslu unr lrjálpartæki og gagn
þeirra. Er Jrað ein leið til að bæta aðstæður
fatlaðra þannig, og jafnvel mætti minnka Jrörf
fyrir sjúkrahússvist. Kostnaður við að tryggja
betri vinnu- og heimilisaðstæður sjúklinga, er
mun nrinni en kostnaður vegna sjúkrahússlegu
og dvalar á stofnununr, auk Jress, senr Jjað eru
sjálfsögð mannréttindi að geta lifað sómasam-
legu lífi, þrátt fyrir fötlun og sjúkdóma.
10
REYKJALUNDUR