Reykjalundur - 01.10.1977, Qupperneq 16

ríkisstofnunum gott fordæmi með því að sam-
þykkja eftirfarandi ályktun 18. mars 1976:
„Bæjarstjórn samþykkir að tekin skuli
upp skipulögð sérhæfð vinnumiðlun á veg-
um Ráðningarstofu Reykjavíkurborgar í
samstarfi við Endurhæfingarráð ríkisins
vegna þjálfunar og hæfnisprófa fyrir ör-
yrkja, sem fram fer á þess vegum. Verði
starfsaðstaða og starfsmannahald Ráðning-
ingarstofunnar eflt í samræmi við aukin
verkefni á þessu sviði.
Þá verði ennfremur kannaðir möguleikar
á að fjölga vernduðum vinnustöðum í
Reykjavík fyrir þá, sem vegna andlegrar
eða líkamlegrar örorku eiga enga von um
að geta farið út á liinn almenna vinnu-
markað.
Við gerð áætlana um þessa uppbyggingu
skal haft mið af þeirri könnun, sem gerð
var á vegum Félagsmálastofnunar Reykia-
víkurborgar árið 1974.
Borgarstjórn vill einnig vekja athygli á
því ákvæði laga frá 1970 um endurhæfingu,
að Jreir sem notið hafa endurhæfingar skuli
að öðru jöfnu eiga forgangsrétt til atvinnu
hjá ríki og bæjarfélögum, og er borgarstjóra
falið að kynna ákvæði jjetta fyrir forstöðu-
mönnum borgarstofnana.“
Vænta má að skriður komist á málið Jjar
sem Ráðningarstofa Reykjavíkurborgar aug-
lýsti eftir fulltrúa til að annast atvinnumál
öryrkja, umsóknarfrestur var til 25. júní s.l.
Eins og kemur fram í ályktuninni er hlut-
verk skrifstofu Endurhæfingarráðs að sam-
ræma og meta Jjegar fengnar upplýsingar og
vinna sem liður í atvinnumálum öryrkjans.
Ég vil í Jjví sambandi nefna eftirfarandi:
— atvinnumál öryrkja er ekki vandamál, sem
þekkist aðeins á íslandi.
— öryrkjar eða „hamlaðir" eins og ég vildi
helst nefna ]já eru hluti af Jjjóðfélaginu
og verða alltaf meðal okkar.
— Jjótt „óhamlaður" maður sé reiðubúinn til
starfa, á „hamlaður" maður sama rétt til
starfsins og ætti ekki að vera rneinað að
sækja um Jjað sökum örkumla.
— á engan hátt á að koma í veg fyrir að at-
vinnuveitandi eigi frjálst val á starfsmönn-
um, aðeins að undirstrika, satna tœkifœri
fyrir sömu Itiun og við sömu vinnu d grund-
velli getu en ekki samúðar.
— reynslan hefur sannað að sá er hlotið hefur
endurhæfingu getur verið jafn vígur og sá
„óhamlaði" í sambandi við afköst, viðhorf
til vinnunnar, mætingar og slysatíðni.
— reyndur starfsmaður, er hlotið hefur ör-
kuml er meira virði atvinnuveitandanum
en nýr óreyndur Jjó svo að einhverju Jjurfi
að kosta til að Jjjálfa eða endurhæfa við-
komandi eftir sjúkdóm eða slys.
„Hömluð" persóna hleypur ekki úr einu
starfi í annað. Það er kostur sem hver
vinnuveitandi ætti að kunna að meta, Jjví
Jjað kostar tima og fé að Jjjálfa nýjan
starfskraft.
14
REYKJAUJNDUR