Reykjalundur - 01.10.1977, Side 43

HALLFRÍÐUR
FRÍMANNSDÓTTIR
F. 6. 8. 1907 - D. 23. 6. 1977
Fimmtudaginn 23. júní sl.
lést á Landakotsspítala einn
af ágætustu vinum mínum,
sem ég kynntist á Kristnes-
hæli á dvalarárum mínum
þar; sveitungi minn Hallfríð-
ur Frímannsdóttir, sem jafn-
an var kölluð Fríða Frí-
manns og flestir samvistar-
menn hennar rnunu minnast
undir því nafni. Fríða var
fædd að Hillurn á Árskógs-
strönd 6. ágúst 1907. For-
eldrar hennar voru hjónin
Frímann Þorvaldsson og Sig-
ríðtir Sveinbjörnsdóttir, bæði
ættuð af Árskógsströnd, Eyja-
firði. Bjuggu foreldrar henn-
ar um nokkur ár að Hillum
en fluttust þaðan að Ytri-vík,
sem var heimili þeirra til ævi-
loka. Eignuðust þau Frí-
mann og Sigríður sex börn;
Hauk, Gunnar, Flallfríði,
Þórhildi, Jónas og Jóhann.
Eru þessi systkini nú öll dáin
nema Þórhildur, sent búsett
er á Litlu-Árskógsströnd.
Á æskuárum Fríðu var
berklaveikin einna skæðust
hér á landi og hjó miskunn-
arlaust á báða bóga í raðir
yngri kynslóðar þeirra ára,
enda var æskan jafnan mesta
fórnardýr þess sjúkdóms þar
til vísindin náðu að hefta út-
breiðslu lians, þó liann sé
enn í dag ekki að velli lagð-
ur. Fríða var eitt af fórnar-
lömbum berklaveikinnar. 23.
nóv. 1928 innritaðist hún á
Kristneshæli. Þar dvaldi hún
nær óslitið þar til í ágúst
1960, að hún fór að Vífils-
stöðurn. Eftir sex ára dvöl
þar, eða í maí 1966 fær hún
útskrift; ekki af því að heilsa
hennar gæfi til þess tilefni,
heldur var hælisvistin orðin
henni nær óbærileg. Hún
leigði sér litla íbúð í Reykja-
vík þar til hún flutti í Hátún
10, þann ágæta griðastað
öryrkja.
Það voru þung spor ungri
og glæsilegri konu, sem bjóst
til athafna í hinni eðlilegu
lífsbaráttu að ganga inn um
dyr Heilsuhælisins í Krist-
nesi á árinu 1928.
Yrði baráttan lengri eða
skemmri?
Var lífsins lokadagur á
næsta leiti?
Hver kann nokkru sinni
að lesa til fullnustu í hug
þess, er berst innri baráttu?
Látum þeim hugleiðingum
lokið.
Sá er þetta ritar, kynntist
Fríðu fyrst á Kristneshæli á
árinu 1939. Eftir það áttu
leiðir okkar oft eftir að liggja
saman. Með okkur tókst
mikil vinátta, sem ég rækti
þó ekki síðari árin sem
skyldi. Mér er minningin urn
Fríðu hugljúf. Hún var hæg-
lát kona; óáreitin en skap-
föst; fíngerð svo af bar og
öll hennar handbrögð list-
ræn, svo athygli vakti. Hann-
yrðir hennar fóru víða og
veit ég að Vestur-íslensk
kona, sem eignaðist muni
eftir hana, hélt á þeirn sýn-
ingar, svo frábærir þóttu
þeir.
Lífssaga þessarar vinkonu
minnar ætti betra skilið en
þessar fáu og fátæklegu línur.
Þær eru aðeins kveðja; born-
ar fram af þakklæti fyrir
kynni sem aldrei gleymast.
Hallfríður Steinunn Frí-
mannsdóttir var jarðsungin
frá Akureyrarkirkju 1. júlí sl.
Var útför hennar fjöhnenn
og kveðjurnar, sem bárust
eftirlifandi systur hennar
sýndu hvern hug hinir fjöl-
mörgu samferðamenn báru
til þessarar látnu konu.
Július Baldvinsson.
REVKJALUNDUR
41