Húnavaka - 01.05.1979, Qupperneq 121

BJARNIJÓNSSON, Haga:
Þá voru 2500 krónur mikið fé
Þegar við, sem erum fædd nálægt síðust aldamótum, hugsum til
okkar yngri ára og berum aðstæður saman við nútímann þá líkist það
helst því að við höfum lifað í annarri veröld hvað snertir húsakost,
allskonar þægindi, tækni við vinnu og svo efnahag. Þó virðist fólkið
síst ánægðara eða lífsglaðara nú og kvartar mikið meira yfir kjörum
sínum.
Út frá svona hugleiðingum datt mér í hug að skrifa eftirfarandi
smáfrásögn.
Arið 1929 keypti Haraldur Eyjólfsson, mágur minn, jörðina Gauts-
dal á Laxárdal og fluttu þau hjónin þangað um vorið. Haraldur var
giftur Sigurbjörgu systur minni og höfðu þau búið þrjú ár hér í Haga á
móti foreldrum okkar áður en þau fluttu.
Þau höfðu byggt hér lítið timburhús þar sem áður stóð gamall
geymsluskáli, áfast við gömlu baðstofuna. Það mun hafa verið talað
um áður en þau fluttu að faðir minn keypti fyrrnefnt hús á kostnað-
arverði en ekki gengið öðruvísi frá því.
Svo gerist það að KREPPAN magnaðist um þetta leyti með hverju
árinu sem leið og búskaparmöguleikar versnuðu að sama skapi. Vet-
urinn eftir að þau Haraldur fluttu að Gautsdal taldi Haraldur að
hann mundi tæplega geta staðið við samninga um kaupin á Gautsdal
og fór fram á það við fyrri eiganda að kaupin gengju til baka af þessum
ástæðum. Hann var tregur til þess en bauð Haraldi aftur á móti að
lækka kaupverðið mikið gegn því að hann greiddi eftirstöðvar að fullu.
Næstu daga kom Haraldur til föður míns, sagði honum þessa
málavexti og spurði hvort hann gæti ekki greitt sér húsverðið, því
hann treysti því að hann mundi frekar geta útvegað peninga heldur en
hann, en á þeim tíma var ekki auðhlaupið að því að fá peningalán.
Svo er það stuttu seinna að pabbi biður mig að skreppa fyrir sig
vestur að Stóru-Borg og biðja Jón Leví að lána sér 2.500 krónur.