Húnavaka - 01.05.1997, Blaðsíða 69

HUNAVAKA
67
Eftir skírn Arnars. F.u: Sigurður Þorsteinsson, Björn Þórðarson, Siggi Bryn.,
Finnur Kristinsson, Liliya, Vladimir, Anatoly og Vladimir.
Þær fréttir höföu borist að heiman að ráðgert væri að við stoppuðum
á Spáni og þar yrðu gerðar ýmsar endurbætur á skipinu en þetta atriði
myndi skýrast síðar.
Kvöddum við nú Pusan og héldum af stað í ágætis veðri. Stóðu þeir
Einar og Magnús eftir á hafnarbakkanum og veifuðu. Ætluðu þeir að
fljúga heim daginn eftir. Mjög athyglisvert var að íylgjast með á sigling-
unni út flóann þar sem útsýnið var frábært. En það sem ég sá af Kóreu
fannst mér vera einkar fallegt land.
Sigldum við út á Austur-Kínahaf og var stefnan tekin á sundið milli
Kína og Taiwan. Gekk allt vel fyrir sig hjá vélaliðinu mínu og virtist litlar
áhyggjur þurfa að hafa af því. Við fórum strax að vinna við að aftengja og
losa Baadervélar sem voru á vinnsludekkinu. Voru það vélar sem við
kæmum ekki tíl með að nota í okkar vinnslulínu. Var hugmyndin að selja
þær og koma þeim í land í Singapore.
Fljótlega breytti Sigurður stefnunni og sigldi fyrir utan Taiwan. Fór-
um við þar af leiðandi framhjá Okinava. Astæðan fyrir því var sú að mik-
il ólga var á milli Kína og Taiwan og voru fallbyssubátar á ferð og flugi í
sundinu á milli landanna. Myndi þessi krókur lengja leiðina eitthvað. Var
Sigurður að velta fyrir sér að gera ráðstafanir um borð vegna hugsan-
legra árása sjóræningja sem að hans sögn var mikið um á þessum slóðum.
Ur því varð þó aldrei. Algengt var að skipstjórar létu raða sjóslöngum á
rekkverk skipa sinna og tengdu þær við sjódælur. Var svo sjórinn látinn
dynja á óæskilegum gestum ef þeir réðust til uppgöngu í skipin.