Húnavaka - 01.05.1997, Blaðsíða 74

72
HÚNAVAKA
reglan kom mjög fljótlega og að-
gætti hverjir við værum, hvað við
værum að gera og tollskoðaði skip-
ið. Einnig komu menn frá Barwil
og voru þeir látnir hafa lista yfir
það sem við þurftum að fá sem var
aðallega olía og vistir. Komu þeir
með langþráð Standard C tæki en
það er tæki sem vinnur svipað og
ritsími nema það notar gervihnetti
til að flytja boðin á milli. Var ég
fram á nótt við að koma þessu
upp. Héðan í frá yrðum við alltaf í
sambandi við þá heima og gætum
látið vita af okkur.
Um borð kom einnig Skoti sem
kom frá Aberdeen til að skoða
Baadervélarnar sem ég hef minnst
á áður. Ekki varð þó úr að þær
yrðu teknar úr skipinu þarna. Þessi
Skoti var viðkunnanlegur maður
og gott að tala við hann. Hitti ég
hann síðar á Spáni út af sama máli.
Við fengum leigðan síma hjá þeim Barwilsmönnum og gátum loksins
talað við fjölskyldurnar okkar. Þarna frétti ég að vinur minn, Karl Arna-
son smiður og bóndi í Víkum á Skaga, væri dáinn fyrir nokkrum dögum.
Hafði ég verið í sveit hjá þeim Margréti og Karli í fimm sumur á sínum
tíma. Margt og mikið lærði ég hjá þeim mætu hjónum sem ég bý enn
að. Þótd mér slæmt að geta ekki verið við jaröarförina hans.
Þá sagði Guðbjörg mér að Arnrún litla, dótdr okkar, hefði verið að
spyrja sig, af því að hún vissi hvar ég var, hvort ég yrði nokkuð orðinn
svartur eins og sumt fólkið sem væri í údöndum þegar ég kæmi heim.
Siggi Bryn. í kakkalakkastrídi.
Mynd: F.K.
Súrnaði manni sjáldur í auga
Ljóst var að við yrðum að stoppa þarna í a.m.k. tvo sólarhringa. Daginn
eftir fór hluti áhafnarinnar í land en ég varð efdr þar sem menn voru
komnir til að fara yfir gíróáttavitann og sjálfstýringuna. Fór ég í land
seinni partinn. Fara þurfti með litlum vélbátum í land og var það tölu-
verður spotti sem sigla þurfd eða um þrjár mílur.
Lídð sá ég af borginni því mikið mistur var yfir henni en afar háar