Húnavaka - 01.05.1997, Blaðsíða 78

76
HÚNAVAKA
lengd. Er þá gert ráð fyrir kúlulögun jarðarinnar í stefnuútreikningun-
um.
Þann 7. janúar halda Rússarnir upp á sín jól en höfðu lítið tilstand og
enn minna hjá Valentínu súperkokki. Þennan dag fer hiti í 44 gráður og
30 gráður í sjó. Nær óbærilegt var niðri í vélarrúmi en hiti þar fór í rúm-
ar 50 gráður. Það vildi okkur til happs að Rússarnir höfðu látið setja upp
litla kælingu í vaktklefanum og var því þokkalega svalt þar.
Oðru hvoru var skorin upp herör gegn kakkalökkunum og var nú
miklu minna um þá en þegar við tókum við skipinu. Þó leist mér ekkert
á þegar ég einn daginn tók eftir hvernig Valentína súperkokkur geymdi
brauðin sem hún bakaði. Geymdi hún þau í sérstökum skáp og vafði um
þau blautu viskastykki. Þegar ég svo opna skápinn og lít inn í hann er
heldur betur líf þar inni og mikil veisla hjá vinum okkar, kakkalökkun-
um. Hafði ég ekki lyst á brauði í nokkra daga eftir þetta en þrælaði því í
mig þegar hungrið svarf að.
Mjólk hafði ég pantað í Singapore og voru Rússarnir mjög undrandi á
því og sögðu að fullorðið fólk drykki aldrei mjólk þar sem þeir byggju.
Það væru aðeins kornabörn sem fengju hana. Þó drukku þeir hana með
bestu lyst. Eitt var enn sem Rússarnir furðuðu sig á en það var hve mikið
smér við notuðum, sérstaklega Siggi Bryn. enda sagðist hann alinn upp í
íslenskri sveit. Mér er alltaf minnisstætt hve Rússarnir störðu þegar Siggi
Bryn. drap þverhandar þykku smérlagi ofan á það sem hann var að
borða, hvort sem það var kjöt, fískur eða brauð.
Við höfðum fengið kartöflur í Singapore en þær byrjuðu að skemmast
mjög fljótlega. Kartöflurnar, sem við höfðum verið að borða, höfðu ver-
ið frá Kamchatka og hafði Valentína súperkokkur laumað þeim frá sem
betur fer. Þessar kartöflur virtust geymast von úr viti og sá ég eftir að hafa
ekki tekið frá nokkur kíló til að setja niður þegar heim kæmi. Gaman
hefði verið að prófa það því þær voru ágætlega bragðgóðar.
Á þessari siglingu sáum við til fugla en af þeim höfðum við til þessa
lítið séð. Flugfískar voru þarna mikið á ferðinni og einnig höfrungar. Lít-
ið var um skipaferðir.
Himinninn logaði
Þarna lentum við í þeirri mestu rigningu sem ég hef á ævinni lent í með til-
heyrandi þrumum og eldingum. Þetta gerðist um nótt og var mikilfeng-
legt að sjá og heyra þetta. Var sem himinninn logaði, svo miklar voru
eldingarnar. Loftið var svo rafmagnað að inni í loftskeytaklefanum neistaði
frá tengingum talstöðvarlofmetanna og vorum \’ið hræddir um á tímabili
að kviknaði í. Svo fór þó ekki og á nokkrum mínútum datt allt í dúnalogn.