Húnavaka - 01.05.2001, Blaðsíða 110

108
H U N A V A K A
mér. Sofnaði aftur en þegar líkamsþvottabalaliðið kom inn dreif ég mig
frarn úr kl. 7:30, þvoði mér um hárið og rakaði mig. „Woopy“ strauk af
gólfinu og dökkhærði ungi maðurinn sem stundum er í fylgd með
„Kidda Huga“ tók blóðsýni án þess að ég yrði þess var. Bíð núna í stóln-
um hennar Möggu að morgunverður verði borinn fram. Það er alveg
yndislegt við dagana að þegar þeir eru að byija þá eru þeir aðeins rétt að
byrja og það gildir um þennan dag líka. Oskar bróðir hringdi frá Lux-
emborg og ég sagði honum heimferðarfréttir. Magga hringdi og ég sagði
henni líka gleðifréttir.
En skömmu seinna fóru nú hlutirnir að gerast. Inn úr dyrunum á
stofu okkar Tony kom hvítklædd kona, líklega hjúkrunarfræðingur, tal-
aði mikið á frönsku og benti á símann hans Tony og síðan á mig. Tók
síðan símann af Tony og setti hann á rúmið hans þar sem var stystyfir til
mín. „Hvað er konan að gera?“ sagði Tony, „ég á von á símtali." Sú hvít-
klædda hljóp út og kom skömmu síðar til baka og starði á símann. Viti
menn, síminn hringdi og í símanum var fulltrúi tryggingafélagsins í
Englandi og sagði að dr. Alamoda hefði hringt og ég mætti fara heim til
Islands í dag í fylgd með lækni. Ja, nú var sko gaman að lifa. Akveðið var
að tryggingafélagið kannaði ummæli dr. Alamoda og Raghis. Varla var
ég búinn að leggja á þegar dr. Sepulueda kom og sagði það sama og Ala-
moda sagði. Við Magga höfum alltaf haldið að Sepulueda væri Alamoda.
Eg sagði dr. Sepulueda hvað Raghis sagði. Ef dr. Sepulueda hefði verið
hávaxnari hefði hann rekið höfuðið í sjónvarpið fyrir ofan rúmið. Ut fór
doksi og kom skömmu síðar með þýsk-sænsku stúlkuna. Kom ég þeim
skilaboðum á framfæri að betra hefði verið að vita þetta í gær. Eg benti
lækninum á að þeir (læknarnir) ættu kannski að tala saman. Þau sögðu
að læknir yrði að vera með í för og svaraði ég um hæl að það skyldu þau
segja tryggingafélaginu. - Atenólól pillan kom kl. 12 og þurfti tvo fíleflda
karlmenn til að færa ntér hana. Tony heldur að annar hafi verið hafður
með sent vitni. Materba Olivier, sá er spurði mig í einhverri röntgen-
myndatökuferðinni um hvort Sigurðsson hefði einhveija merkingu, kom
og ók mér í hjólastól í röntgen og tók þessi athöfn stutta stund. Gekk
nokkrum sinnum rösklega eftir ganginum og fór aðeins út og svo strax
upp í rúm til að skrifa þetta.
Ekki leið á löngu þangað til engillinn hún Magga birtist í dyrunum
m.a. með jaað sem vantaði upp á hádegismat sjúkrahússins. Kjúklinga-
löppin er orðin ansi lúin og minnti svolítið á fótinn á bækluðu dúfunni
sem við hjónin hittum á gangi um spítalagarðinn seinna um daginn. Eg
hafði ekki kynnst dr. Odent. Sá ágæti maður, bjartur yfirlitum, kom til
mín strax og hjúkrunarkonur höfðu búið um og hreinsað sár á brjósti
og öxl og gert það einstaklega vel. Eg hafði á orði við þessar annars mál-
lausu konur að þessi frágangur kænti sér vel því nú fengi ég smá frí með