Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.2009, Page 25

M
argir muna eflaust að Steingrím-
ur J. Sigfússon lenti í allalvar-
legu bílslysi í janúar 2006 á leið
sinni um Húnaver. Hann brotn-
aði illa og náði að hringja eftir að-
stoð þar sem hann lá fastur í jeppabifreið sinni á
bökkum Svartár. „Það sækja engar vofur á mig í
þessu sambandi þegar ég er á ferð um landið. Ég
hef reyndar verið farsæll bílstjóri og var meira
að segja atvinnubílstjóri um skeið. Ég er alvanur
að ferðast í öllum veðrum um landið. Eitt slys er
ekki tölfræðilega mikið miðað við allan þvæling-
inn á manni. Ég hef sagt að ég geri hlutina mynd-
arlega þegar ég geri þá á annað borð. Því var það
að þegar ég loks lent i í slysi var það ansi hress-
ilegt. En ég var heppinn og er reynslunni ríkari.
Ekki síst að hafa kynnst ótrúlegu öflugu, skilvirku
og samhæfðu öryggis- og heilbrigðiskerfi okk-
ar. Land okkar er stórt, hálent og strjálbýlt og að-
stæður sem glímt er við oft erfiðar. Það er verðugt
að minnast nú um áramót sjálfboðaliðastarfsins
sem heldur uppi björgunarsveitum í landinu. Ég
var harður í því að venja mig af verkjalyfjunum.
Ekki vildi ég festast í þeim og ég fór síðan í þá lík-
amsrækt og hreyfingu sem ég er vanur, það er að
segja að ganga á fjöll, skokka og liðka mig í blaki.
Það hefur allt gengið mjög vel. Ég var líka um hríð
á Reykjalundi. Þar er enn ein perlan í okkar heil-
brigðisneti. Þar komst ég í hendur á fagfólki sem
leiðbeindi mér og hjálpaði og þaðan í frá var eft-
irleikurinn auðveldur. Mér fór alveg gríðarlega
fram þessar vikur sem ég var á Reykjalundi.“
Útivistarmaðurinn
Þú gekkst skáhallt yfir allt landið fyrir nokkrum
árum sem er vitanlega ærið verkefni. Er það gott
fyrir sjálfstraustið?
„Ég lagði upp frá Reykjanestá 23. júní 2005,
Jónsmessunótt, og lauk göngunni sléttum þrem-
ur vikum síðar á Langanesfonti, yst á nesinu. Þetta
er eiginlega lengsta þversnið sem hægt er að taka
yfir Ísland, frá suðvestri til norðausturs. Maður
gengur þarna í gegnum allan helgidóminn, alla
náttúru Íslands. Þetta var mögnuð upplifun. Ég bý
að þessu og er ákaflega stoltur af þessu framtaki.
Ég get lokað augunum og er þá kominn í Þjórs-
árver eða á Dyngjuháls. Það er ekki til betri aðferð
til þess að fá landið beint í æð. Þetta er ögrandi
verkefni sem gekk mjög vel. Ég gekk hvern einasta
dag, oft langar dagleiðir. Ég hafði gamla félaga
með mér á erfiðum köflum því fátt segir af einum.
Leiðin úr Þjórsárverum upp á Sprengisand yfir í
Nýjadal var ansi torsótt, ekki síst vegna þess að við
hrepptum vonskuveður síðasta daginn, norðan
rok og rigningu og hita nálægt frostmarki. Þarna
er yfir mörg vötn að fara og svo þurftum við að
brölta upp á jökla. Þetta var strembin dagleið.“
Andvökunætur
Bankahrunið og efnahagsmálin eru mál málanna
um þessar mundir. Við blasir vaxandi atvinnu-
leysi, gjaldþrot fyrirtækja og skert velferðarþjón-
usta. Ástandið leggst þungt á Steingrím þótt enga
uppgjöf sé að merkja í orðum hans.
„Maður hefur stundum verið andvaka yfir því
hvernig komið sé og hvert stefni. Ég hef aldrei
upplifað neitt þessu líkt frá lokum september.
Og nú leita á mann spurningar um stöðu okkar
og framtíð. Við höfum tekist á um áveðna hluti
í íslenskum stjórnmálum; utanríkismál, stóriðju-
stefnu, einkavæðingu um velferðina. Þar hef-
ur verið ágreiningur um leiðir en ekki óvissa um
framtíð landsins sem efnahagslega sjálfstæðs rík-
is.
Nú grúfir sá skuggi yfir. Og spurningin vakir:
Ætlum við, núverandi kynslóð í landinu, að klúðra
þessu sem við höfum fengið í hendur frá forver-
um okkar sem unnu það einstæða þrekvirki á síð-
ustu öld að ekki bara endurheimta í áföngum fullt
sjálfstæði heldur byggja upp eitt mesta og besta
velferðarsamfélag heimsins sem stóð tiltölulega
traustum fótum fram undir síðustu aldamót? Þá
fóru hlutirnir að fara virkilega úrskeiðis. Sérstak-
lega frá árunum 2002 og 2003. Og það er ekkert
gamanmál að vera í pólitík og standa allt í einu
frammi fyrir slíkum hlutum. En þetta er úrlausn-
arefni sem okkur er skylt að takast á við. Eitt er víst
að orðið uppgjöf er ekki til í mínum huga. Það skal
takast og það verður að takast að sigrast á þess-
um erfiðleikum. Skapa hér á nýjan leik forsend-
ur fyrir uppbyggingu og þróun og í raun og veru
endurmótun góðs og heilbrigðs samfélags. Þetta
eru gríðarleg kaflaskil ekki aðeins í efnahagslegu
tillliti. Í hugmyndafræðilegu og pólitísku tilliti eru
þetta alger kaflaskil í sögu þjóðarinnar.
Þjóðin hefur reyndar sýnt aðdáunarverða yfir-
vegun og rósemi sem hefur skilað sér í öguðum
fjöldamótmælum. Kröfur fjöldans eru málefna-
legar og sanngjarnar og snúast um upplýsingar,
gagnsæi, heiðarleika og lýðræði. Þetta hefur ver-
ið fólkinu til sóma. En það er vitanlega leiðinlegt
þegar mótmælin fara úr böndunum og sumt er
vitanlega óverjanlegt eins og átökin og skemmdir
á eignum á gamlársdag í tengslum við beina út-
sendingu á vegum Stöðvar 2. Því hefur verið fleygt
að þeir herskáustu séu liðsmenn VG. Ég hef aldrei
hvatt til ofbeldis og brýni fyrir fólki að fara með
friði. Auk þess hafa forsvarsmenn mótmælanna
ávallt tekið fram að þau séu ekki flokkspólitísk.
En vandinn er líka sá að stjórnvöld daufheyrast
og koma ekki til móts við almenning og þá aukast
líkur á að upp úr sjóði.“
Stjórnmál sem brugðust
Stjórnmálin réðu ekki við að gæta öryggis borgar-
anna þegar á reyndi en það er grundvallarhlut-
verk þjóðríkis að gæta öryggis borgaranna, einnig
að því er varðar efnahagslegt sjálfstæði. Brugðust
stjórnmálin ekki?
„Jú, þau gerðu það. Mín greining er sú að
stjórnvöld hafi ánetjast hugmyndafræði sem var
hér mjög ríkjandi. Það myndast andrúmsloft
meðvirkni þar sem stjórnmálin að stærstum hluta
til, stjórnmálaforingjar og flokkar, renna sam-
an við og eru samtvinnaðir áhrifaöflum í efna-
hags- og fjármálalífi. Að ógleymdum fjölmiðlun-
um sem eru vitanlega meðvirkir og í raun og veru
boðberar sömu hugmyndafræði meira og minna
og gagnrýnislausir á það hvert stefnir. Efnishyggj-
an og sú trú manna að allt snúist um hagvöxt og
efnahagslega velmegun verður til þess að menn
ber af leið. Blind markaðstrú, frjálshyggjugræðg-
istrú, sem ég kalla svo, varð allsráðandi. Þetta sýn-
ir okkur hversu hættulegt það er ef samfélag lend-
ir inn á eitthvað spor og andrúmsloft myndast þar
sem önnur sjónarmið, varnaðarorð og gagnrýnis-
raddir eru slegnar út af borðinu. Afgreidd án rök-
ræðu.
Þegar ég lít til baka held ég að vandinn hafi
verið sá að það var eiginlega engin rökræða held-
ur voru þau sjónarmið, sem sett voru fram og féllu
ekki að meginstraumnum, slegin út af borðinu.
Við vorum gjarnan afgreidd sem nöldraraflokk-
ur sem var bara á móti. Nú er kannski að koma
í ljós hverju við vorum á móti og hvers vegna við
vorum á móti. Það voru einstakir fræðimenn og
aðrir sem settu fram gagnrýnin sjónarmið. Þessir
menn voru þagaðir í hel meðal annars vegna þess
að fjölmiðlarnir voru allt of meðvirkir og samofnir
hinu samtryggða valdi. Þetta sást best á athuga-
semdum erlendra sérfræðinga sem voru kannski
að segja svipaða hluti og ég, Ragnar Önundar-
son, Þorvaldur Gylfason, Hörður Árnason í Marel
og fleiri. Þetta var afgreitt sem öfund og óvild eða
eitthvað í þeim dúr. Þetta er til marks um hversu
sjúkt ástandið var og hversu gagnrýnislaus við
vorum orðin. Það vantaði aðhald og gagnrýni
sem mismunandi sjónarmið tryggja.
Það verður að rökræða og hlusta en ekki af-
greiða þau út af borðinu með ódýrum frösum
sem framsóknarmenn eða aðrir kaupa hjá aug-
lýsingastofum. Menn áttu þess kost svo seint sem
árið 2006 og 2007 og jafnvel yfir í ársbyrjun 2008
að afstýra alveg gríðarlegu tjóni og hörmungum,
hefðu menn vaknað af dvalanum. Það hefði mátt
lágmarka skaðann gríðarlega hefðu menn brugð-
ist við.“
Áttum að kaupa tíma
Á þetta við um aðferðina sem notuð var gagnvart
Glitni þegar hann var skyndilega þjóðnýttur?
„Skaðinn varð nær algjör. Þetta gat varla far-
ið verr. Þess vegna er áleitin spurning hvort ekki
hafi á einhverjum tímapunkti verið til betri leiðir
en valin var. Ég hallast helst að því að þarna hefði
verið best að gera það sem oft er skynsamlegast
þegar mikla erfiðleika ber snögglega að, þótt svo
að hrunið hafi átt sinn aðdraganda, en það er að
kaupa sér tíma. Kaupa tíma til að undirbúa ráð-
stafanir sem varð að gera. Þetta var of lítið und-
irbúið og of lítið hugsað. Kannski hefði það ver-
ið vænlegri kostur að kaupa sér örlítinn tíma
– þótt því hefði fylgt einhver fórnarkostnaður – til
að undirbúa þá endurskipulagningu á fjármála-
kerfinu sem við vonandi hefðum getað haft meiri
stjórn á.
Við hefðum getað gert ráðstafanir til að verja
það sem hægt var að verja og komast þá vonandi
hjá því að allt heila bankakerfið, stóru bankarn-
ir allir, færu niður með þeim gríðarlega kostnaði
sem það hefur fyrir lífeyrissjóðina, efnahagslífið,
þjóðarbúið. Gallinn var sá að stjórnvöld höfðu
engar ráðstafanir undirbúið. Þau höfðu ekkert
gert. Það var ekkert plan B eða plan C. Það er
aldrei gott að menn í einhverju óðagoti og á einni
nóttu eða sólarhringum taki svona gríðarlega af-
drifaríkar ákvarðanir. Það leitar mjög á mig hvort
menn hefðu ekki getað keypt sér tíma og gert
áætlanir sem dregið hefðu úr þeim skaða sem nú
er orðinn.“
Það leitar á ýmsa að íslenska stjórnkerfið hafi
ekki verið starfi sínu vaxið sem að sínu leyti eigi
rætur í gömlu stjórnkerfi helmingaskipta og kunn-
ingjaveldis. Hver er þín skoðun?
„Stjórnkerfi okkar er veikt að þessu leyti. Það
vantar gagnrýnar raddir. Það vantar fjölbreytni.
Við erum örþjóðfélag og við höfum kannski ekki
þá breidd og dýpt í umræðunni sem gamalgrón-
ar menningarþjóðir ráða yfir. Það sem átti að gera
var að svipta okkur inn í nýfrjálshyggjusamfélag
á tvöföldum hraða. Einkavæða hér allt í fjórða
gír. Að því leyti má segja að saga Íslands síðustu
fimmtán til tuttugu árin eigi margt hliðstætt eða
skylt með sögu Rússlands eftir hrun Sovétríkj-
anna á Jeltsin-tímanum. Auðvitað er himinn og
haf á milli Íslands og Rússlands að ýmsu leyti, en
það er líka ónotalegur skyldleiki með sumu sem
gerðist í þessum sviptingum. Þegar menn ætla að
taka eitt samfélag, eitt kerfi, og henda því yfir í nýj-
an veruleika á örfáum árum. Slíkt getur ekki leitt
til velfarnaðar.“
Endurreisum ekki gamla kerfið
Ekki gekk hnífurinn á milli ykkar og Samfylking-
arinnar í stjórnarandstöðu um nauðsyn þess að
skera upp pólitíska kerfið og siðvæða það. Nú er
eins og himinn og haf sé á milli ykkar, ekki síst
vegna ESB-málsins. Er það svo?
„ESB-málið er afmarkað mál sem menn mega
ekki láta yfirskyggja alla aðra hluti. Eins og að-
stæðurnar eru orðnar í dag er það fjarri því að
vera stærsta álitamálið eða stærsta verkefnið sem
við stöndum frammi fyrir. Það er úrelt umræða
að bera það á borð í dag sem stærsta viðfangsefni
nútímans í íslenskum stórnmálum. Stóra verk-
efnið er velferð íslensks almennings.
Spurningin um gjaldmiðil og tengsl okkar við
önnur lönd er ekki eins miðlæg þegar hún er sett
í samhengi við það risavaxna verkefni að end-
urreisa efnahagslífið og endurmóta samfélagið.
Það er einn mjög háskalegur misskilningur sem
þarf að leiðrétta strax. Það er að það sé verkefn-
ið að endurskapa það sem var. Koma aftur á því
ástandi sem var hér fyrir hrunið. Við viljum ekki
endurreisa það kerfi sem hrundi ofan í hausinn
á okkur.“
Vinstristjórn í kortunum?
Þið hljótið að hafa viljann til valdsins, komast
til áhrifa. Hverju vill VG fórna til þess að mynda
samsteypustjórn?
„Það þurfa allir að fórna einhverju þegar efnt
er til samstarfs. Ég held að það hafi svo sem ekki
mikið breyst í sambandi okkar við Samfylking-
una frá því fyrir kosningar þegar ég reyndi að
koma á rauðgrænu bandalagi líkt og í Noregi.
Ég spilaði því út á síðasta kjörtímabili. Nú hefur
það ánægjulega gerst í Svíþjóð að Vinstriflokkur-
inn og sósíaldemókratarnir og græningjar ætla
að mynda bandalag fyrir næstu þingkosningar í
landinu með svipuðu sniði og menn gerðu í Nor-
egi með góðum árangri.
Í Danmörku er líka mikil umræða um þetta.
Þar er systurflokkur okkar, Sósíalíski þjóðarflokk-
urinn, á miklu flugi. Ég er enn þá bjargfast þeirrar
sannfæringar að rétt sé að mynda hér rauðgrænt
bandalag. Vandinn er sá að Samfylkingin valdi að
fara í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum og situr
enn í þeirri ríkisstjórn. Hún ber þar með ábyrgð á
því í dag að Sjálfstæðisflokkurinn er enn við völd
á Íslandi. Þetta er bláköld staðreynd hins pólitíska
lífs hér á Íslandi um þessar mundir.“
Krónan enn um sinn
En þarf samt sem áður ekki að ráða fram úr þessu
með gjaldmiðilinn? Er það ekki afar aðkallandi
varðandi endurbygginguna?
„Það verður ekki farið af stað með krónuna
eins og var. Það verður að breyta peningamála-
stefnunni. Króna á breyttum forsendum er auðvit-
að einn möguleikinn. Hún verður okkar gjalmiðill
næstu misserin hvort eð er. Það er því stórkostlega
vítavert að á sama tíma og verið er að koma stoð-
um undir krónuna með erlendum lántökum skuli
stjórnvöld sífellt vera að tala hana niður.
Alvöruviðskiptaráðherrar eða -utanríkisráð-
herrar í hvaða landi sem vera skal í heiminum
yrðu látnir taka pokann sinn ef þeir töluðu svo á
sama tíma og þeir stæðu í lántökum til að styrkja
gjaldmiðil sinn. Það gengi hvergi nema hér að tala
niður gjaldmiðilinn við slíkar kringumstæður. Við
þurfum að skoða aðra möguleika. Er til dæmis
möguleiki á einhliða upptöku nýrrar myntar? Er
hægt að fara í gjaldmiðlasamstarf við aðrar þjóð-
ir? Mætti horfa til Noregs í þeim efnum? Eða er
evran lausnin? Segja má að fjórir valkostir séu í
boði. Ég tel ekki að neinn þeirra sé algerlega úti-
lokaður. Í fimmta lagi eru öll gjaldeyrismál í heim-
inum í upplausn.
Sumir ganga svo langt að segja að þetta muni
renna saman í tvær til þrjár heimsmyntir á næstu
10 til 20 árum. Við þurfum að vakta þetta. Það
stendur hvergi í okkar stefnuskrá að það eigi að
halda krónunni. En hún er okkar mynt. Við þurf-
um að ná okkur í gegn um erfiðleikana nú með
hana að vopni. Það virðist ekki vera neinn annar
valkostur í boðið til skamms tíma. Það virðist ekki
fýsilegt né raunhæft að breyta um gjaldmiðil ein-
hliða. Ég vil horfa á þetta af raunsæi og segja: Þá
er þetta svona og við verðum að ná okkur í gegn
um þetta með krónunni, koma henni á fæturna
og endurreisa atvinnulífið. Það má ekki vera neitt
kjaftæði í kring um það. Það er bara kjaftæði að
bera inn í þá umræðu að Ísland geti verið komið
með evru 2014 til 2016. Er það svar fyrir þá sem
eru að missa húsin sín nú? Missa atvinnu sína eða
missa fyrirtæki sín?“
Davíð ekki eini sökudólgurinn
Þú hefur gagnrýnt peningamálastefnuna en ekki
viljað taka undir gagnrýni á Davíð Oddsson seðla-
bankastjóra?
„Jú, en ég hef ekki viljað taka þátt í að kenna
honum einum um frekar en að ég taki þátt í því
að gera krónuna að einhverjum allsherjar blóra-
böggli. Við höfum ekki farið inn á sama spor og
Samfylkingin að kenna Davíð um allt. Það er ekki
efnislega rétt að kenna honum og krónunni um
ófarirnar. Ég tek ekki þátt í því að láta ráðherrana
sleppa. Ég hef verið spurður um það hvort ég vilji
skipta um stjórn Seðlabankans. Ég svara því ját-
andi og bæti við að ég vilji líka skipta um fjármála-
eftirlit og ríkisstjórn.“
Völva DV segir að þú gefir eftir í afstöðunni til
Evrópusambandsins fyrir forsætisráðherrastól í
ríkisstjórn með Samfylkingunni?
„Við stillum þessu ekki þannig upp. Við erum
að móta okkar aðgerðaráætlun fyrir Ísland. Eitt
allra fyrsta verkefnið er að efna til þingkosninga til
að endurreisa traust milli stjórnmálanna og þjóð-
arinnar. Til að útkljá mál með friðsamlegum hætti
og sneiða hjá erfiðari vandamálum. Ég er held-
ur ekki upptekinn af því þótt mitt nafn sé nefnt í
sambandi við forsætisráðherrastólinn. Enn eina
ferðina mælist VG stærsti stjórnmálaflokkurinn í
nýrri Gallup-könnun, þannig að það er vonlegt að
þetta komi upp. Ég mundi ekki skorast undan því
ef aðstæður höguðu því á þann veg að það kæmi í
minn hlut. Ég er hins vegar upptekinn af verkefn-
inu sem er fram undan. Eitt af því sem er að gerast
nú er að það er stóraukin pólitísk umræða í land-
inu, gríðarleg gróska í greinaskrifum og bloggum
og fólk er að taka afstöðu.
Fólk gengur í flokka, að minnsta kosti í VG.
Okkar liðsmönnum fjölgar tugum saman á viku
hverri. Þar er um að ræða nýtt fólk og ungt sem
vill berjast. Mér finnst það heldur leiðinleg upp-
stilling að þetta eigi að snúast um hrossakaup
um einhverja valdastóla. Verkefnið er aðalatriðið
en ekki persónurnar. En þær verða að vera vand-
anum vaxnar. Nú þarf sem aldrei fyrr að draga til
verka fólk sem hefur burði og kjark til þess að tak-
ast á við verkefnið. Ég vil ekki útiloka að við sækj-
um liðsmenn að einhverju leyti út fyrir stjórn-
málin. Nú eru þeir tímar að við eigum að kalla til
verka alla okkar hæfustu karla og konur, erlendis
sem innanlands. Það er gríðarlegur misskilningur
að við eigum ekki mikið af hæfu fólki. Ísland hef-
ur ekki í langan tíma haft jafnríka þörf fyrir slíkt
fólk.“
Ábyrgðin er okkar
Eiga útrásarvíkingarnir svonefndu að fá tækifæri?
Einn þeirra, Jón Ásgeir Jóhannesson, ritaði langa
grein og heitir að leggja uppbyggingunni lið. Hvað
finnst þér um slíkt?
„Ég met það við þá sem þora að taka þátt í um-
ræðunni, hvort sem það er að mæta í þætti eða
skrifa greinar. Ég hef sagt í ræðustóli á Alþingi
að þeir athafnamenn sem koma heim með ein-
hverja fjármuni, eigi þeir einhverja, og bjóða þá
fram til enduruppbyggingar, þeir eru velkomnir.
En geri þeir það ekki ættu þeir ekki að láta sjá sig
mikið hérna á götunum. Ég hef ekki mikla samúð
með þeim ef þeir ætla að hanga á sínum pening-
um, hvernig sem þeir eru fengnir, einhvers staðar
í útlöndum og gefa landinu þannig langt nef. Ef
þeir sýna manndóm og koma til að leggja lið þá er
mannsbragur að því.
Þetta snýst fyrir mér talsvert um það að hafa
kjark og einurð til þess að horfa í spegil. Það ger-
ir ríkisstjórnin ekki enn og heldur ekki menn í
stjórnkerfinu, því miður. Þeir eru í afneitun eða
kenna öðrum um. Við komumst aldrei í gegn um
þetta með því hugarfari. Við verðum að gangast
við því að höfuðábyrgðin á því hvernig fór liggur
hér heima á Íslandi. Menn komu til mín á Norð-
urlandaráðsþingi í Helsinki og spurðu: „Hvernig
er það Steingrímur. Lítið þið Íslendingar svo á að
þið berið sjálfir enga ábyrgð á því hvernig kom-
ið er?“ Nei, sagði ég og bað menn hlusta á mína
ræðu. Höfuðábyrgðin er okkar. Ég er ekkert und-
anskilinn.
Kosningar óumflýjanlegar
Ég er algerlega sannfærður um að verkefnið sem
við blasir er viðráðanlegt. Það er leysanlegt og það
skal takast að endurreisa Ísland. En ein frumfor-
senda þess að það gangi er að málin verði gerð
upp á heiðarlegan hátt, í kosningum ekki síst og
að ný ríkisstjórn, með þjóðina með sér og á bak
við sig, geti farið í verkefnið. Þetta mun aldrei tak-
ast með ríkisstjórn sem er með þjóðina upp á móti
sér. Það er vonlaust. Það ríkir gríðarleg vantrú. Ég
hef verið duglegur að fara á fundi og fundarsókn-
in er mikil. Þar skynjar maður vel þessa vantrú og
hvers virði það er að endurheimta þetta traust. Ég
kann enga aðra betri aðferð til þess en lýðræði og
kosningar. Ég held að hún sé ekki til.
Það verða kosningar á þessu ári. Ég er sann-
færður um það vegna þess að annað væri óráð.
Menn sjá það að lokum að það er forsenda þess
að okkur takist að leysa viðfangsefnið. Aðalatrið-
ið er að verkefnið verði leyst. Forsenda þess eru
kosningar.“
johannh@dv.is
Laugardagur 3. janúar 2008 25Helgarblað
„Það verða kosningar á Þessu ári. Ég er
sannfærður um Það vegna Þess að ann-
að væri óráð. menn sjá Það að lokum að
Það er forsenda Þess að okkur takist að
leysa viðfangsefnið.“
Mesta áfall lýðveldisins „Maður
hefur stundum verið andvaka yfir því
hvernig komið sé og hvert stefni. Ég
hef aldrei upplifað neitt þessu líkt frá
lokum september.“