Dagblaðið Vísir - DV - 21.08.2009, Page 33

Lenti í noregi
Skömmu seinna varð Hallgrímur svo fimm-
tugur, hélt upp á það og fór til Noregs daginn
eftir þar sem afmælinu var fagnað í Ósló. „Það
var ekki fyrr en ég var kominn þangað að ég
náði aðeins að lenda og ná áttum. Í Noregi er
ekki bara logn í skógunum heldur í þjóðfélag-
inu líka. Mér leið eins og í sögunni um grísina
þrjá. Að við hefðum byggt allt okkar úr stráum
sem fuku burt í fyrstu vindhviðu en þeir allt
sitt úr tígulsteini.“
Þessi mikli munur á íslensku þjóðfélagi og
norsku vakti athygli Hallgríms. „Það er bara
allt svo flott hjá þeim. Að sjá lestina frá Gard-
ermoen sigla hljóðlaust inn á stöðina, allt svo
hátæknilegt og fullkomið. Þeir með sinn olíu-
sjóð, varkárir og spara til framtíðar. Þveröfugt
við okkur.“
Hallgrímur bendir á eina hugsun sem skil-
greinir á skýran hátt muninn á þessum ná-
grannaþjóðum. „Þeir líta á banka sem stað
til þess að geyma peninga en við höfum víst
alltaf litið á banka sem stað til þess að fá pen-
inga.“
Einhverjir hafa tekið svo djúpt í árina að
segja að við Íslendingar séum ófærir um að sjá
um okkur sjálfir og séum best geymdir undir
stjórn annarra aðila. Einhverjir hafa jafnvel
stungið upp á því að við gefum upp fullveldið
í hendur Noregskonungi öðru sinni. „Það er
auðvitað fáránleg hugmynd en þó er það um-
hugsunarefni í ljósi sögunnar hversu illa okk-
ur gengur að sjá um okkur sjálf. Þegar mað-
ur lítur á Íslandssöguna vorum við sæmilega
frjáls í okkar villta vestri frá árinu 874 til 1262.
Að lokum voru deilurnar innanlands orðnar
svo miklar að við báðum um utanaðkomandi
vald, fórum þá undir Noregskonung og síðar
Danakonung. Allt þar til 1944 þegar við feng-
um sjálfstæði, en þá var Kaninn kominn með
herstöð og Marshall-aðstoð. Honum fylgdi
einhver djúpsálarleg vissa um að við værum í
skjóli, að Sámur frændi kæmi okkur til bjargar
ef eitthvað bjátaði á. Svo fer Kaninn 2006 og
tveimur árum síðar er landið farið á hausinn.
Þetta eru hræðilegar staðreyndir þegar maður
horfir á þetta svona.“
Í ljósi sögunnar og atburða síðustu ára tel-
ur Hallgrímur því ekki vitlaust að Íslending-
ar fái utanaðkomandi regluverk. „Það sem
við þurfum er minni klíkuskapur og meiri
fagmennska. Við þurfum utanaðkomandi
ramma til að aga okkur. Ég held að Evrópu-
sambandið geti verið sá rammi.“
BLáa höndin og
réttLætingar davíðs
Eins og Hallgrímur tók fram hafði hann reynt
að berja á valdstjórninni með greinaskrifum í
lengri tíma en ein þessara greina vakti óneit-
anlega mesta athygli. Hún fjallaði um að for-
sætisráðherra væri að misnota vald sitt til að
níðast á tilteknu fyrirtæki. Þessi forsætisráð-
herra var Davíð Oddsson og þetta fyrirtæki
var Baugur. Þar með varð til hugtakið Bláa
höndin.
„Greinin fjallaði um að forsætisráðherra
væri að senda lögguna á Baug því honum
hugnaðist ekki fyrirtækið. Ég held að það hafi
nú sýnt sig í kjölfarið að það reyndist vera
rétt.“ Daginn eftir að greinin birtist var hringt
í Hallgrím og hann boðaður á fund Davíðs í
forsætisráðuneytinu. „Ég vissi auðvitað hvað
hann ætlaði að segja. En ég er rithöfundur og
því síforvitinn maður þannig að ég stóðst ekki
mátið og lét sjá mig. Svo sat ég þarna í einn og
hálfan tíma og lét hann rausa yfir mér hversu
fáránleg sú kenning væri að hann hefði mis-
beitt lögreglunni.“
Hallgrímur segir réttlætingar Davíðs hafa
verið af frekar persónulegum toga. „Að þessi
Baugsmaður væri besti vinur dómsmálaráð-
herra og að hann myndi aldrei beita sér gegn
honum og eitthvað í þá áttina. Þá nefndi hann
fund sinn með hópi heildsala í Ráðherrabú-
staðnum sem voru illir út í Baug sem setti
vörurnar þeirra alltaf neðst í hillurnar hjá
sér. Þetta var allt á þessum nótum. Þarna var
greinilegt að komið var nýtt fyrirtæki til sög-
unnar sem tók spón úr aski gömlu peninga-
mannanna sem áttu Sjálfstæðisflokkinn og
Davíð Oddsson.“
Baugspenninn
Hallgrímur segir að honum hafi í kjölfarið ver-
ið stillt upp sem „Baugspenna“. „Það var svar
áróðursmaskínu flokksins við þessum skrif-
um. Þeir reyndu að finna stimpil á mig líkt og
ég hafði fundið á Davíð og hann hefur látlaust
verið notaður af heiglum þeim sem fylla hin
nafnlausu kommentakerfi netsins.“
Hallgrímur tekur fram að erindi sitt með
greininni hafi fyrst og fremst verið að gagn-
rýna misbeitingu valds. „Þegar maður gagn-
rýnir misbeitingu valds í garð einhvers tekur
maður ekki þar með ábyrgð á öllum gjörðum
hans eftir það.“
Hallgrímur viðurkennir að í fyrstu hafi þó
hann haft vissa samúð með Baugsmönnum.
„Þeir komu þarna inn í samfélag sem var í
heljargreipum Kolkrabbans og íhaldsins og
hreyfðu við því helfrosna ástandi. Þeir komu
með eitthvað nýtt, eins og til dæmis lágvöru-
verðsverslun og nýtt dagblað. Landslagið
breyttist. En svo á endanum reyndust þess-
ir nýju gæjar engu betri og urðu á endanum
hundrað sinnum verri en Kolkrabbinn. Það
var græðgin sem fór með þá. Þegar menn eru
orðnir svo klikkaðir að þeir geta ekki einu
sinni farið á skíði án þess að kaupa skíðaskál-
ann fyrst, er afvötnun eina leiðin.“
Eftir á að hyggja telur Hallgrímur þó að
Davíð hafi haft rétt fyrir sér með að Frétta-
blaðið og 365 hafi verið það sem hann kall-
aði Baugsmiðla. „Fyrir um það bil ári hitti
ég háttsettan Baugsmann sem gumaði af
því að hann gæti notað sína miðla eins og
hann vildi. Það var sorgleg uppgötvun og ég
hugsaði með mér: Fjandinn hafði það, Dav-
íð Oddsson hafði rétt fyrir sér. Þetta voru og
eru Baugsmiðlar. Og þó að Baugur eigi DV í
gegnum einhvern spámiðilinn finnst mér þó
að þetta blað sé að reyna að sýna lit.“
Þrátt fyrir það er Hallgrímur enn á móti
fjölmiðlafrumvarpinu eins og það birtist í
sinni upprunalegu mynd. „Þar var leiðtoginn
orðinn Litli Pútín sem vildi drepa alla miðla
nema Mogga sinn. Við bjuggum náttúrlega í
hálfgerðu einveldi hérna og lesum nú í DV að
meira að segja hornsteinar samfélagsins voru
merktir fæðingardögum foreldra leiðtogans
mikla sem sýnir bara hversu klikkað ástand-
ið var.
Þessi litli fundur minn með Bláu hönd-
inni var þó bara sörfrumungur í samanburði
við stóru málin: Íraksstríðið og einkavæð-
ingu bankanna. Tveir menn gáfu vinum sín-
um þjóðarbankana. Það var auðvitað glæpur
gegn Íslandi sem ætti að kalla á yfirheyrslur og
gæsluvarðhald. Þessir flokkar höguðu sér eins
og ítalskir mafíuflokkar. Nú segjast þeir hafa
„endurnýjað sig“, valið sér ungt fólk til for-
ystu sem reynir að kasta arfleifðinni á bak við
helgarblað 21. ágúst 2009 föstudagur 33
„Þetta er dáldið eins og að
koma til sjálfs sín. Hún hefur
sama húmorinn og varðveit-
ir sömu gelgjuna í sér. Vinstri
græn kona sem borðar hval-
kjöt er óneitanlega heillandi,“
„Bylting er besta
skilnaðarþerapían“
ætlaði inn í stjórnarráðið
„Maður var alveg kominn í það
skap að labba bara inn og ég
man að ég gekk beint að stjórn-
arráðshurðinni og tók í húninn
en það var aðvitað læst.“