Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.2011, Síða 18

18 | Menning 10. október 2011 Mánudagur
Popp og bók
Þ
að eru Alexandra og
Alexander Ahnodoril
sem standa á bak við
höfundarnafnið Lars
Kepler. Tveir höfundar skrifa
saman glæpasögu og þenn-
an líka doðrant. Bæði eru rit-
höfundar sem eiga að baki
nokkur verk. Alexander hefur
helst samið leikrit en sent frá
sér átta skáldsögur. Alexandra
hefur skrifað bókmennta-
rýni og þrjár skáldsögur. Þetta
hafði ég ekki kynnt mér og
varð ekki vör við þegar ég las
fyrri bók þeirra, Dávaldinn,
sem var hörkuspennandi bók
með frumlegum þræði. Í þess-
ari bók fannst mér ég verða vör
við snarar skiptingar í texta og
fannst ég vera að lesa bók eftir
annan höfund. Þá komst ég að
hinu sanna. Höfundarnir eru
tveir og vinna sem teymi.
Söguþráðurinn er á þá leið
að lík ungrar stúlku finnst í bát
sem er á reki í skerjagarðinum
utan við Stokkhólm. Forstjóri
sænska vopnaeftirlitsins finnst
hengdur á heimili sínu. Hann
virðist hafa framið sjálfsmorð en
lögregluforinginn Joona Linna
skynjar að eitthvað er öðru-
vísi en það ætti að vera. Á eyju
í skerjagarðinum eru Penelope
Fernandez og Björn Almskog á
örvæntingarfullum flótta und-
an kaldrifjuðum byssumanni.
Brátt rennur upp fyrir Linna að
málin tengjast og hann verður
að finna ungmennin áður en
það er um seinan.
Bókin er hröð og spenn-
andi, skrifuð eins og hrað-
soðin spennumynd eða sjón-
varpsþáttur. En það veldur
vonbrigðum hversu persónur
bókarinnar eru flatar. Önnur
aðalsöguhetjan er kvenkyns
rannsóknarlögreglufulltrúi.
Tíðar útlitslýsingar
þar sem notuð eru orð
eins og álfaprinsessa
strekkja á taugunum.
Hin aðalsöguhetjan,
Finninn hann Joona, fær
mígreniköst og er stund-
um að hugsa um kon-
ur og svona. Þá er það
upptalið. Áherslan er öll
á atburðarásinni og það
var meiri dýpt í Finnan-
um góða í fyrri bók „Lars
Kepler.“
Paganinisamningur-
inn er ágætis afþreying. Þeir
sem lesa oft glæpasögur verða
líklegast ekki fyrir stórfelldum
vonbrigðum. Hitt þó heldur.
Það má jafnvel poppa áður en
þessi bók er lesin.
Íslensk kvikmyndaveisla
Íslenskt
í október
Í október eru fjórar nýjar ís-
lenskar myndir sýndar í kvik-
myndahúsum landsins. Þessar
fjórar myndir eru Borgríki,
Eldfjall, Hetjur Valhallar: Þór
og Hrafnar, sóleyjar og myrra.
Borgríki
Myndin verður
frumsýnd 14.
október og er
nýjasta mynd
Ólafs de Fleur.
Myndin gerist á
einum mánuði
í Reykjavík. Erlend glæpasamtök
vilja ná völdum í undirheimum
borgarinnar og láta til skarar skríða.
Ágústa Eva Erlendsdóttir og Ingvar
E. Sigurðsson fara með aðalhlutverk.
Eldfjall
Íslenska
kvikmyndin Eldjall
hefur fengið
mikið lof og er
framlag Íslands til
Óskarsverðlauna
2012 sem besta
erlenda mynd ársins. Leikstjórinn
Rúnar Rúnarsson stígur hér fram sem
einn efnilegasti leikstjóri landsins.
Hetjur
Valhallar:
Þór
Myndin
verður frumsýnd í
kvikmyndahúsum
þann 14. október og má segja að um
tímamótaverk sé að ræða. þetta
er fyrsta íslenska teiknimyndin
sem er sýnd í fullri lengd. Fyrsta
þrívíddarmyndin og dýrasta og
tímafrekasta framleiðsla íslenskrar
kvikmyndasögu.
Hrafnar,
sóleyjar
og myrra
Myndin er byggð
á samnefndri bók
Eyrúnar Jóns-
dóttur og Helga Sverrissonar en þau
skrifuðu einnig handrit myndarinnar
og leikstýra henni. Með aðalhlutverk
fer hin 14 ára Victoria Ferrell og er
myndin fyrir alla fjölskylduna.
Mælir með
Sterkur indverskur
matur í uppáhaldi
Bók „Sunnan við
mærin, vestur af
sól, eftir Haruki
Murakami, finnst
mér yndisleg bók.“
Kvöldmáltíð
„Ég er alveg sjúk
í indverskan mat
og alltaf þegar
við eldum hann
þá höfum við
hann sterkan.
Það síðasta sem
sló í gegn var rótsterkur chili– og
tómatkjúklingaréttur.“
Sjónvarpsþáttur „Scrubs, þeir fá
mig til að hlæja.“
Lára Rúnarsdóttir
Kristjana
Guðbrandsdóttir
Bækur
Paganinisamningurinn
Höfundur: Lars Kepler.
Útgefandi: JPV.
505 blaðsíður
Ágætis afþreying Þeir sem
lesa oft glæpasögur verða
líklegast ekki fyrir stórfelldum
vonbrigðum. Hitt þó heldur. Það
má jafnvel poppa áður en þessi
bók er lesin.
D
avíð er í miklu upp-
áhaldi hjá mér og hef-
ur verið það síðan ég
var lítill. Móðir mín
hélt þessu að okk-
ur krökkunum og pabbi minn,
sem var organisti, spilaði lög-
in hans. Ég man eftir honum
að spila Dalakofann til dæmis.
Þau áttu líka ritsafn Davíðs og
ég gluggaði oft í það,“ segir Ing-
ólfur og segir viss kvæði Davíðs
hafa höfðað til sín sem barns.
„Ég las svona ýmis kvæði eftir
hann sem voru heillandi fyrir
börn, eins og til dæmis kvæðið
um Fjallarefinn sem er einnig á
plötunni. Þar er ort um refinn og
skáldið hefur mikla samúð með
honum. Það er verið að svæla
hann út úr greninu, drepa hann
og börnin hans, taka af þeim
skinnið og kaupmannskonan
gengur svo um með skinnið af
fjölskyldunni um hálsinn. Ég
hafði mikla samúð með refnum
þegar ég las þetta, ætli réttlætis-
kenndin hafi ekki verið komin
strax upp í manni,“ segir hann.
Enn á móti auðvaldinu
Ingólfur er kunnur tónlistar-
maður og hefur verið í hljóm-
sveitum frá unga aldri og var í
hljómsveitinni Þokkabót um
langt skeið. Sú hljómsveit gaf
út fjórar plötur og flutti með-
al annars lagið Litlir kassar
sem sló eftirminnilega í gegn
á sjöunda áratugnum. Hann
gaf einnig út diskinn Kóngs-
ríki fjallanna sem kom út árið
1992. „Ég byrjaði í tónlist sem
unglingur heima á Seyðisfirði
á sjöunda áratugnum. Við vor-
um dálítið mikið í svona mót-
mælasöngvum til að byrja
með. Við vorum aðallega að
mótmæla stríði og auðvaldi.
Við vorum á móti hervaldinu.
Þetta voru slagorðin á þeim
tíma. Þau eiga dálítið við enn í
dag,“ segir Ingólfur sem segist
þó ekki semja mótmælasöngva
í dag. „Nei, það er einhvern
veginn eins og maður hafi elst
eitthvað. Manni er ekki eins
mikið niðri fyrir á því sviði.
Það er orðið meira æðruleysi í
manni, kannski er ég bara bú-
inn að átta mig á því að það er
ekki hægt að breyta heiminum
með annarri hendinni.“
Ekki í uppáhaldi hjá
hippakynslóðinni
En aftur að kvæðunum hans
Davíðs. Ingólfur fór að glugga
í kvæðin aftur fyrir um tuttugu
árum. „Þessi kvæði voru ekki
í miklu uppáhaldi hjá hippa-
kynslóðinni, Davíð þótti held-
ur borgaralegur og púkó. Hann
var ekki svona ungur, reiður og
róttækur maður eins og við.
Hann var öðruvísi, mannvin-
ur og bullandi skáld sem orti
meira um tillfinningar, ástina
og þá sem máttu minna mega
sín. Einhvern tímann á 10. ára-
tugnum fór ég að fletta þess-
um bókum aftur því ég erfði
þær eftir móður mína.“ Þá seg-
ist hann hafa munað aftur eft-
ir gömlu góðu ljóðunum. „Þá
fór ég að rifja þetta upp og það
opnaðist fyrir þessar dyr hjá
mér. Síðan fór ég að rifja þetta
upp og fór svo að semja lög við
eitt og eitt lag. Síðan fór ég að
taka upp lög og hef verið að
safna einhvern veginn.“
„Okkur semur vel“
Hann fær góða hjálp á plöt-
unni en dætur hans, Arn-
þrúður og Sunna, syngja með
honum. Auk þess spila með
honum á plötunni þeir Ásgeir
Óskarsson, Gísli Helgason,
Jón Guðmundsson, Lárus H.
Grímsson og Vilhjálmur Guð-
jónsson. Dætur Ingólfs, Adda
og Sunna, eru báðar söngelsk-
ar og þau hafa sungið mikið
saman. „Þær hafa verið í tón-
list síðan þær voru pínulitl-
ar. Þær hafa alltaf sungið mik-
ið og við sungið saman síðan
þær voru litlar. Þær hafa sung-
ið með mér áður á plötu en
þá var það ekki jafn mikið og
núna. Á þessari plötu eru þær
meira með í ráðum og hafa at-
kvæðisrétt. Við skiptum lög-
unum á milli okkar og syngj-
um til skiptis og röddum hjá
hvert öðru,“ segir Ingólfur sem
er ánægður með samstarfið við
dæturnar. „Það er frábært að
hafa þær með sér, það er rosa-
lega gaman að hafa fjölskyld-
una með sér. Okkur semur vel
og þær fá alveg að segja sitt álit
en ég hef nú svona síðasta orð-
ið um ýmislegt.“
Ingólfur stefnir á að halda
einhverja tónleika á næstunni
og þá með dætrunum. „Við vor-
um með eina tónleika í enda
ágúst og þá flutti Adda dóttir
mín líka sín lög en hún hefur
verið að fást við tónlist lengi
og stefnir á að gefa út plötu á
næstunni. Við ætlum að vera
með tónleika 28. nóvember og
svo býst ég við að við verðum
líka eitthvað að spila á aðvent-
unni,“ segir hann.
Syngur með
dætrunum
n Tónlistarmaðurinn Ingólfur Steinsson sendi frá sér plötuna Segið það móður minni
n Á plötunni er að finna kvæði Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi við lög eftir Ingólf
Viktoría
Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal
Davíð Stefánsson þótti borgaralegur og púkó Ingólfur Steinsson fór að glugga í kvæði Davíðs Stefánssonar
fyrir nokkru. Hippakynslóðin hafði ljóð Davíðs ekki í hávegum, segir hann.