Dagblaðið Vísir - DV - 15.02.2012, Blaðsíða 14

E
ld
sn
ey
ti Bensín Dísilolía
Algengt verð 248,6 kr. 256,1 kr.
Algengt verð 248,4 kr. 255,9 kr.
Höfuðborgarsv. 248,3 kr. 255,8 kr.
Algengt verð 248,6 kr. 256,1 kr.
Algengt verð 250,4 kr. 256,3 kr.
Melabraut 248,4 kr. 255,9 kr.
14 Neytendur 15. febrúar 2012 Miðvikudagur
Bragðgóð
og holl súpa
n Lofið að þessu sinni fær Kaffi
Haítí en viðskiptavinur staðarins
sendi eftirfarandi: „Fiskisúpan á
Kaffi Haítí fær mitt lof en hún er
stútfull af fiski, krydduð af alúð af
matseljunni og vertinum,
henni Eldu. Svo kostar
hún líka bara 1.000 krónur.
Þetta er bragðgóð og
holl magafylling fyrir
lítinn pening og til-
valið að fá sér eina
skál í hádeginu.“
Bestu sætin
frátekin
n Lastið fær Ölfushöllin en hesta-
áhugamaður fór þangað á hesta-
sýningu Meistaradeildar VÍS fyrir
skömmu. „Við komum á staðinn
þremur korterum fyrir sýningu
til að vera komin tímanlega og til
að fá góð sæti fyrir miðju. Þegar
við komum á staðinn var búið að
raða púðum og teppum á bestu
staðina á bekkjunum en enginn á
staðnum. Þetta er því ekki „fyrstur
kemur, fyrstur fær“ og okkur fannst
þetta mjög óréttlátt. Við reynd-
um að ræða þetta við starfsmenn
en fengum engar undirtektir en
kona sem þekkir til sagði mér að
þetta væri oft svona. Okkur fannst
þetta bara rosalega svekkjandi
og við heyrðum óánægjuradd-
ir vegna þessa í kringum okkur.
Þar að auki sáum við tvær konur
sem vinna í höllinni sitja í þessum
sætum meðan á sýningunni stóð.
Það tíðkast greini-
lega að starfsmenn
taki frá fyrir vini og
vandamenn,“ segir
óánægður hesta-
áhugamaður.
SENDIÐ LOF EÐA LAST Á NEYTENDUR@DV.IS
Lof&Last
É
g held að það sé fullt af fólki
í sömu stöðu og ég. Fólk sem
var ráðdeildarsamt, átti góð-
an eignarhlut og fær nú ekki
svokölluð úrræði sem eru í
boði,“ segir Þórdís Bachmann í sam-
tali við DV. Henni finnst sorglegt að
sama úrræðaleysi virðist vera hér og
var árið 2008. „Mann langar helst að
segja við unga fólkið „farðu, farðu
héðan“ og það er það sem er að ger-
ast. Það er einmitt fólkið sem er á
tekjuöflunaraldri, þessir sterkustu
sem fara. Hinir verða eftir og koðna
niður.
Þvílík örlög
Þórdís flutti heim til Íslands frá
Danmörku árið 2007 og hafði þá
með sér um það bil andvirði einn-
ar milljónar íslenskrar í dönskum
krónum sem hún hafði fengið út
úr sölu á íbúð sinni þar. Henni var
ráðlagt að skipta þeim í íslensk-
ar krónur þar sem innistæðuvextir
væru svo háir hér, en þá stóð gengi
dönsku krónunnar í 11 krónum.
„Þvílík örlög að flytja heim 2007, en
ég vissi ekki frekar en aðrir að ver-
ið væri að ræna Ísland innan frá á
þeim tíma. Ég keypti íbúð um leið
og ég kom heim, borgaði 30 prósent
út og tók lán upp á 13,7 milljónir,
allt í erlendri mynt. Þegar gengið
féll fór lánið í 34 milljónir.“
Haustið 2009 flutti Þórdís aftur til
Danmerkur þegar henni bauðst að
dveljast þar sem skiptinemi en hún
stundar nám við Háskóla Íslands.
Þá leigði hún út íbúð sína á Íslandi.
Ekki nægileg óreiða
Fyrir um það bil ári sótti hún um
greiðsluúrræði hjá Landsbankan-
um, en fékk þá að vita að hún væri
í of slæmum málum. „Eiginlega var
mér sagt að ég væri með of lágar
tekjur til að fá aðstoð. Það voru aug-
lýst stíft þessi svakalega góðu úr-
ræði en þegar til átti að taka virtist
ekkert þeirra passa fyrir mig. Í fram-
haldinu fór ég til umboðsmanns
skuldara og fékk greiðsluskjól. Fyrir
tveimur vikum fékk ég svo að vita að
ég væri ekki í nægri óreiðu. Hefði ég
verið svo forsjál að hafa tekið bíla-
lán sem væri nú í vanskilum, feng-
ið yfirdrátt og helst nokkur meðlög
á mínum herðum, þá væri hægt að
gera eitthvað fyrir mig.“
Eins fékk hún það svar að þar
sem hún væri bara með eitt lán væri
lítið mál fyrir hana að semja við
Landsbankann um greiðslur af því.
„Það er nú heldur betur ekki auð-
velt að eiga við bankann. Sem er svo
merkilegt, þar sem bankinn heyrir
beint undir stjórnvöld og hlýtur því
að eiga að vinna samkvæmt því sem
stjórnvöld skipa.“
Geta ekkert gert
Þórdís vill taka fram að hjá umboðs-
manni skuldara vinni gott fólk og að
hún hafi átt góð samskipti við þau
sem þar vinna. „Þau geta bara ekki
gert neitt fyrir mig. Það voru sett
lög sem þau vinna eftir en þau lög
íþyngja sakleysingjum. Ég fékk þær
útskýringar að það borgi sig ekki
fyrir mig að fara í greiðsluaðlögun.
Það mundi þýða að ég fengi leyfi
til að leigja íbúðina mína af bank-
anum á markaðsvirði eða á 180.000
krónur. Ég borga núna 120.000 af
henni. Þetta markaðsvirði leigunn-
ar er nú bara einhver tala dregin
upp úr hatti. Ef ég gerði það væri
ég að borga 140 prósent af ráðstöf-
unartekjum mínum og ætti þá ekki
fyrir mat eða strætómiðum.“
Þórdís hefur verið búsett
erlendis og hefur Landsbankinn
lagt hart að henni að færa lögheim-
ilið til Íslands. Aðspurð um ástæðu
þess segist hún ekki vita það. „Það
læðist einhvern veginn að manni sá
grunur að með því geti þjóðarbúið
kreist endanlega úr mér þessa fimm
lítra af blóði.“
Búin að missa ævisparnaðinn
Hún segist trúa því að það sé mik-
ið af fólki sem geti samsamað sig
hennar sögu og að ástandið taki alla
von af fólki. „Fyrir mér er þetta allt
svo öfugsnúið; að verðlauna þessa
áhættuhegðun alveg út í eitt og
refsa svo og mergsjúga þá sem áttu
eitthvað í fasteignum sínum. Nú er
allur séreignarsparnaður farinn og
fólk er farið að ganga á skrokkinn,
heilsuna og geðið. Þetta er það sem
ég hef verið að upplifa sjálf og sjá
hjá öðrum. Ég verð núna að horfast í
augu við það að ég er búin að missa
ævisparnaðinn og er of gömul til að
byrja á núlli,“ segir Þórdís.
Eins og kúguð eiginkona
Þórdís segir að Íslendingar verði
að hætta að kyssa vöndinn. „ Sagan
okkar segir að Danir hafi verið
svo vondir við okkur og selt okkur
maðkað mjöl. Nú er það okkar eigið
fólk sem selur okkur maðkað mjöl,
en ekkert er gert, engum er refsað
og ekkert stoppað. Það vita allir að
keisarinn er berrassaður, en það
þykir einhvers konar ókurteisi að
segja það upphátt eða að gera eitt-
hvað við því. Hvaða þrælslund er
hér í gangi? Við viljum ekki viður-
kenna að við höfum rétt og við höf-
um vald. Við erum eins og kúguð
eiginkona.“
Hún segist óska þess að þjóðin
stæði saman gegn þeim sem hafa
hér tögl og hagldir. Það sé góð byrj-
un að vera meðvitaðir neytendur
því í raun megi segja að við séum
neytendur í öllu okkar lífi. „Við
erum neytendur á miklu meira en
mat og bensíni. Það liggur við að
við séum neytendur sem kjósendur.
Við leggjum fram okkar tryggð og
bindum trúss okkar við einhvern
flokk eða einstakling. Það þýðir að
við getum líka gert kröfur á þennan
einstakling eða flokk, að hann vinni
fyrir okkur. Við borgum launin hans
og við eigum að nota allan þann rétt
sem við höfum.“
„Þvílík örlög að
flytja heim 2007“
n Þórdís hefur misst allan ævisparnað n Fellur ekki undir nein úrræði
„Þvílík örlög að
flytja heim 2007,
en ég vissi ekki frekar
en aðrir að verið væri að
ræna Ísland innan frá á
þeim tíma.
Gunnhildur Steinarsdóttir
blaðamaður skrifar gunnhildur@dv.is
Þarf að geta greitt 60 prósent
„Í greiðsluaðlögun er gert ráð fyrir að í lok samnings-
tímans verði afmálning af veðkröfum umfram 100
prósent sem þýðir að þetta verður ekki lengur veðkrafa
heldur breytist hún í samningskröfu. Þá gera lögin ráð
fyrir því að þú verðir að geta borgað að minnsta kosti 60
prósent af hæfilegu húsnæði á markaði. Annars getur þú
ekki fengið greiðsluaðlögun,“ segir Svanborg Sigmars-
dóttir, upplýsingafulltrúi umboðsmanns skuldara. Hafir
þú ekki greiðslugetu til að borga af að minnsta kosti 60
prósentum af eðlilegu húsnæðisverði þá sé ekki hægt
að gera ráð fyrir að þú haldir fasteigninni. Aðspurð
hvort fasteignir séu seldar og fólk missi þær segir hún að það þurfi ekki endilega að
missa þær á nauðungarsölu. „Heldur getur verið að fasteignin sé seld, í samráði við
skuldara, á fasteignamarkaði. Þá er umsjónarmaður sem sér um það og þá er samið
um niðurfellingu skulda umfram andvirði eignarinnar. Þá fylgja þér ekki skuldir sem
þú hefur ekki greiðslugetu til að greiða af,“ segir hún. Þá sé maður í rauninni á núll-
punkti.
Hún segir að lögin geri ekki ráð fyrir að fólk haldi öðrum eignum, svo sem hesthúsi
eða sumarbústað og margir séu ósáttir við að þurfa að selja slíkar eignir. Fólk hafi þó
alltaf þann valkost að draga umsókn til baka og reyna að bjarga sér á eigin vegum.
Það gerist alloft til dæmis ef fólk fær tilboð um sérstaka skuldaaðlögun frá bank-
anum. Hún undirstrikar þó að engir samningar muni nást og kröfuhafar muni ekki
samþykkja að fá minna greitt en að minnsta kosti 60 prósent af andvirði eignarinnar.
Þórdís Bachmann
Horfist í augu við
að hafa misst
ævisparnaðinn.