Dagblaðið Vísir - DV - 19.03.2010, Page 30

30 FÖSTUDAGUR 19. mars 2010 VIÐTAL
Hún er öll að koma til og þær systur báð-ar. Álfheiður mun vonandi jafna sig að fullu líkamlega en verður alltaf með ör eftir stunguna auk þess sem hún er
andstutt og veigrar sér við að anda djúpt inn. Við
erum að vinna í því með því að láta hana hlaupa
og taka á því,“ segir Óskar Harðarson í Reykjanes-
bæ, faðir Álfheiðar, litlu stúlkunnar sem stungin
var í brjóstið heima hjá sér síðasta haust. Álfheið-
ur var aðeins fimm ára gömul þegar árásin var
gerð og mátti litlu muna að mjög illa færi. Árásar-
vopnið, stór og mikill eldhúshnífur, stakkst á ská
niður framan við hjartað í gegnum þind og hluta
lifrar, allt inn að neðri holæð neðan við hjartað.
Fréttir af voðaverkinu skóku íslenskt samfélag
enda sjaldgæft hér á landi að barn verði fyrir jafn-
fólskulegri ofbeldisárás.
KEYRÐI MEÐ HANA Í FANGINU
Árásin átti sér stað í hádeginu á sunnudegi seint
í september þegar fjölskyldan í Keflavík var að
hefja daginn sem byrjaði eins og hver annar
sunnudagur. Systurnar, þá fimm og 11 ára, voru á
neðri hæð hússins að horfa á teiknimynd en for-
eldrarnir í herbergi sínu á efri hæðinni. Fjölskyld-
an átti sér einkis ills von og foreldrarnir töldu
víst að dæturnar væru öruggar á heimilinu. „Við
heyrum að dyrabjöllunni er hringt en svo er hljótt
í um 20 sekúndur eða þar til rosalegt öskur heyr-
ist. Við förum niður til að athuga hvað gangi á og
ég man að ég var frekar pirraður yfir þessum lát-
um og öskraði á þær að hætta þessum hávaða,“
útskýrir Óskar þegar hann rifjar upp daginn mar-
traðarkennda.
Vonda skapið hafi hins vegar fuðrað upp á
augnabliki þegar hann sá yngri dóttur sína al-
blóðuga. „Ég ríf hana upp og set peysu yfir sárið
til að halda þrýstingi á því og hleyp með hana út í
bíl og keyri á spítalann með hana í fanginu,“ seg-
ir hann og bætir við að Álfheiður hafi verið með
meðvitund allan tímann. „Hún var mjög skelfd
og fann til og á meðan læknarnir skoðuðu hana
hélt ég í hönd hennar og sagði henni að horfa á
mig en ekki spá í læknana eða sárið og það virtist
róa hana.“
REIÐIN BLOSSAR UPP
Óskar segir árásarkonuna, rúmlega tvítuga konu
frá Keflavík, ekki ganga heila til skógar og að hún
hafi ekki átt neitt sökótt við fjölskylduna sem rétt-
læti slíkt fólskuverk. Í dómi Héraðsdóms Reykja-
ness kemur fram að árásarkonan hafi álitið að sér
hefði stafað ógn af Óskari og öðrum mönnum
honum tengdum. „Í rauninni vitum við ekki af
hverju hún gerði þetta en hún viðurkenndi fyrir
löggunni að hún hefði ætlað að drepa mig.
Eina ástæðan sem okkur dettur í hug er sú að
konan mín sagði lögreglunni að hún hefði séð
hana brjóta rúðu í húsinu við hliðina auk þess
sem ég kom að henni að sparka í mótorhjól bróð-
ur míns. Ég hef ekkert talað við hana og veit að
fjölskylda hennar skilur þetta ekki heldur,“ segir
hann og bætir við að hann sjálfur hafi það ágætt
þótt reiðin blossi öðru hvoru upp.
„Stundum, þegar ég ligg uppi í rúmi, fer hugur-
inn á fullt og ég upplifi þetta aftur og finn þá fyrir
reiði og ég hef misst mikinn svefn út af þessu. Ég
er samt ekki alltaf reiður, mesta reiðin var fljót að
hverfa. Í dag er þetta ekkert sem ein sígaretta get-
ur ekki bjargað.“
ENGIR EFTIRMÁLAR
Óskar segir atvikið hafa haft mikil áhrif á bæjarfé-
lagið. Íbúar í Keflavík hafi sýnt fjölskyldunni mik-
inn velvilja og hjálpað þeim að komast í gegnum
þessa lífsreynslu. Hann viti þó að sín fjölskylda
sé ekki ein í sárum. Fjölskylda árásarkonunnar
eigi einnig erfitt. „Ég skil ekkert í þeim sem halda
að ég ætli að hefna mín á henni eða hennar fjöl-
skyldu. Slíkt hefur ekkert upp á sig og kemur ekki
til greina,“ segir hann og bætir við að þegar mestu
lætin hafi verið hafi hann fundið sig knúinn til að
leita eftir fundi með fjölskyldu konunnar. „Það
varð allt vitlaust í bænum og til að stöðva frek-
ara ofbeldi bað ég fjölskyldu árásarkonunnar að
tala við okkur og fékk prest til að vera viðstaddan.
Ég vildi að þau vissu að það yrðu engir eftirmál-
ar af minni hálfu. Mamma árásarkonunnar hefur
komið mjög vel fram við okkur og sendi Álfheiði
pakka, bæði þegar þetta gerðist og einnig jólagjöf
og afmælisgjöf.“
Aðspurður hvað hafi haldið aftur af honum
segir hann börnin sín hafa stopppað sig. „Hvað
gerir það börnunum mínum gott ef ég hefni mín
og fer í fangelsi fyrir eitthvert voðaverk? Það er
engin lausn. Ég ætla að eyða lífinu með fjölskyld-
unni minn og er ekki að fara neitt frá þeim.“
ELDRI STELPAN SÁ HNÍFINN
Eftir að læknir hafði skoðað Álfheiði á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja var hún send með sjúkra-
bíl til Reykjavíkur og lögð á gjörgæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi. Mamma hennar og amma
fylgdu með í sjúkrabílnum en Óskar varð eftir.
„Lögreglan vildi ræða við eldri stelpuna því hún
varð vitni að árásinni. Hún stóð sig lygilega vel í
yfirheyrslu og gat lýst árásarkonunni svo vel að
lögreglan handtók hana innan skamms,“ segir
hann og bætir við að systirin hafi séð stóra hníf-
inn, sem árásarkonan hafi haldið á bak við sig, út
um gluggann þegar hún hringdi dyrabjöllunni.
„Hún reyndi að stoppa litlu systur sína en hún
hlustaði ekkert á hana og opnaði dyrnar og heils-
aði. Konan spurði hvort hún mætti koma inn og
steig eitt skref inn fyrir þröskuldinn, stakk hana
og hljóp í burtu. Þetta var mjög tæpt. Stungan
endaði aðeins einn og hálfan millimetra frá hjart-
anu en á einhvern undraverðan hátt skemmdust
hvorki mikilvæg líffæri né stórar æðar,“ segir Ósk-
ar og bætir við að hann hafi hingað til ekki verið
trúaður maður.
„Eftir þetta veit ég ekki hvað ég á að halda en
það hefur greinilega einhver eða eitthvað vakað
yfir okkur en hvort það var Jesús, Guð, Allah eða
Búdda skal ég ekki segja. Læknarnir sem skoð-
uðu hana hreinlega göptu og sögðu að guð sjálf-
ur hefði ekki getað staðsett hnífinn betur. Þetta er
bara kraftaverk, það hefði svo auðveldlega getað
farið svo miklu, miklu verr.“
ALLT BREYTT
Álfheiður dvaldi á Barnaspítala Hringsins í viku
eftir árásina. Óskar segir fjölskylduna hafa feng-
ið áfallahjálp á sjúkrahúsinu sem hafi verið afar
hjálplegt. „Við ræddum við prest á sjúkrahúsinu
og eldri dóttirin hafði sérstaklega gott af því. Hún
þurfti að fá að tala um atburðinn. Þær báðar eru
alveg ótrúlegar og það er konan mín líka. Ég gæti
ekki verið stoltari af þessum þremur stelpum,“
segir hann og bætir við að atburðurinn hafi vissu-
lega breytt lífi fjölskyldunnar.
„Þetta hefur tekið á og þær mega ekki heyra
harkalegt bank á útidyrnar án þess að kippast
HEFND KEMUR
EKKI TIL GREINA
Óskar Harðarson gleymir aldrei öskri
dætra sinna né sjóninni sem mætti
honum á neðri hæð húss þeirra í
Keflavík einn sunnudagsmorguninn
í september. Ráðist hafði verið á
fimm ára dóttur hans á heimili
þeirra. Árásarkonan stakk barnið
með stórum eldhúshníf í brjóstið.
Læknar segja kraftaverk að Álfheiður
litla hafi ekki slasast meira. Óskar
segir árásarkonuna andlega veika
og þvertekur fyrir að ætla að
hefna dótturinnar. Hann segir
forgangsröðun sína breytta eftir
árásina. Nú viti hann hvað það er sem
skipti mestu máli í þessu lífi.