Dagblaðið Vísir - DV - 19.03.2010, Qupperneq 31

VIÐTAL 19. mars 2010 FÖSTUDAGUR 31
til. Þær hitta sálfræðing reglulega sem reynir
að púsla þeim saman aftur. Maður vonar bara
það besta en framtíðin er óljós og það er aldrei
að vita nema þetta eigi eftir að hafa áhrif á líf
þeirra eftir einhver ár. Í dag geta þær ekki ver-
ið einar en slíkt var ekkert vandamál hér áður
fyrr. Sjálfur lifi ég ekki í ótta en ég er orðinn
aðeins varkárari þegar kemur að stelpunum
mínum.“
DAUÐINN KOM EKKI TIL GREINA
Árásarkonan var sýknuð af Héraðsdómi Suð-
urnesja þar sem hún þótti ósakhæf. Hún var þó
dæmd til að greiða fjölskyldunni miskabætur og
mun dvelja á viðeigandi stofnun í ótiltekinn tíma.
Óskar segist ekki kvíða þeim degi sem hann hitti
hana úti á götu. „Ég er vanur að hafa stjórn á sjálf-
um mér og hræðist ekki mín viðbrögð. Þar með
er ég ekki að segja að ég hafi fyrirgefið henni og ég
efast um að ég eigi einhvern tímann eftir að geta
það en ég er ekkert að fara að eltast við hana, það
væri bara þvæla.
Þegar ég rekst á hana úti á götu mun ég ekki
gera neitt. Bara hunsa hana og horfa í hina átt-
ina. Það er erfitt að segja hvað er í kollinum á
manneskju sem gerir litlu barni svona lagað en
hún hlýtur að hafa átt erfitt og er greinilega mik-
ið veik,“ segir Óskar og bætir aðspurður við að
hann hafi aldrei leyft sér að hugsa: hvað ef Álf-
heiður litla hefði dáið. „Ég neitaði að taka því sem
möguleika og vil ekki hugsa þá hugsun til enda.
Ég hefði aldrei tekið það í mál.“
ÞAKKLÁTUR FÓLKINU SÍNU
Óskar segir atvikið hafa breytt fjölskyldunni. Nú
viti hann hvað það er sem virkilega skipti máli í
þessu lífi. „Í dag reyni ég að nýta þessi litlu augna-
blik og tek fjölskyldunni ekki sem sjálfsögðum
hlut. Við getum alveg horft á björtu hliðarnar
og séð eitthvað gott koma út úr þessu því í raun-
inni hefur þessi reynsla þjappað okkur enn betur
saman sem fjölskyldu. Systurnar eru orðnar mjög
nánar og við konan að sama skapi líka.
Við svona reynslu sér maður hvað maður á
góða vini og fjölskyldu en þetta fólk hefur hjálp-
að okkur í gegnum þetta, staðið við bakið á okkur
og stappað í okkur stálinu þegar á hefur þurft að
halda auk þess sem bræður mínir í hjólaklúbb-
num hafa hjálpað mér óendanlega,“ segir hann
og bætir við að staðalímyndin af mótorhjólatöff-
urum eigi ekki alltaf við rök að styðjast. „Við erum
einfaldlega bræður og ef eitthvað kemur fyrir hjá
einum okkur stöndum við saman og hjálpumst
að. Þessir menn, konan mín, vinirnir, fjölskyldan
og fólkið í Keflavík hefur algjörlega bjargað geð-
heilsunni. Eins vil ég þakka fólkinu á barnaspít-
alanum, þar eru einfaldlega dýrðlingar, allavega í
mínum augum,“ segir hann.
NÝTUR TÍMANS MEÐ
FJÖLSKYLDUNNI
„Stelpurnar mínar eru miklu sterkari en ég hefði
nokkurn tímann gert mér í hugarlund. Þær eru
allar þrjár hetjur. Nema þegar ég er ekki heima –
þá á helst að vera slagbrandur fyrir hurðinni og
neglt fyrir glugga en við erum að vinna í þeim
málum.
Ég er rosalega stoltur af fjölskyldunni og í dag
nýt ég þess í botn að verja tíma með þeim. Sunnu-
dagar eru til dæmis fjölskyldudagar og þá förum
við á róló eða gerum eitthvað annað skemmti-
legt saman. Stelpurnar þurftu að fullorðnast ansi
hratt við þessa hrikalegu lífsreynslu og það ömur-
legasta sem komið getur fyrir foreldra er að eitt-
hvað komi fyrir börnin en við munum komast í
gegnum þetta og það tíu sinnum sterkari fyrir
vikið.“
indiana@dv.is
HEFND KEMUR
EKKI TIL GREINA
Hvað gerir það börnunum mín-
um gott ef ég hefni mín
og fer í fangelsi fyrir eitt-
hvert voðaverk? Það er
engin lausn. Ég ætla að
eyða lífinu með fjölskyld-
unni minni og er ekki að
fara neitt frá þeim.
HRIKALEG LÍFSREYNSLA Í dag
nýtur Óskar þess að verja tíma með
fjölskyldunni. Hann segir atvikið hafa
gert systurnar enn samrýndari og
samband hans og konunnar sterkara.
MYND SIGTRYGGUR ARI
KOMA VEL FRAM VIÐ OKKUR „Mamma árás-
arkonunnar hefur komið mjög vel fram við okkur
og sendi Álfheiði pakka, bæði þegar þetta gerðist
og einnig jólagjöf og afmælisgjöf,“ segir Óskar sem
ræddi við ættingja árásarkonunnar til að fullvissa þá
um að hann vildi þeim ekkert illt.
MYND SIGTRYGGUR ARI