Húnavaka - 01.05.2008, Page 26

H Ú N A V A K A 24
drífa á stofn skipa-
smíðastöð en hann
hafði löngum verið að
smíða kör fyrir Vitamál
auk venju legra bygg-
inga fram kvæmda. Ég
hugs aði að það sak aði
ekki að tala við hann
því ég vissi að ég yrði
ekki með neinn bústofn
fyrsta sumarið og því
gott að fá einhverja
vinnu hjá karlinum.
Fyrsta fundinum
með Guðmundi Lár-
us syni gleymi ég aldrei. Þarna voru 7-8 menn að vinna í húsinu og eins og
gerist í þessum þorpum vilja menn fylgjast með. Þegar ég kom svo einn daginn
niður í bæ til að hitta Guðmund þá var hann í húsinu og ég kynnti mig og
sagðist vera að flytja á Árbakka. Ég væri húsasmíðameistari eins og hann en
ætli ekki endilega að fara að ,,konkurrensa“ á móti honum og hvort væri ekki
eitthvað að gera ef maður myndi hafa tíma.
Þarna stóð svo allur mannskapurinn í kring til að hlusta á hvað okkur færi
á milli og þá vissi ég fyrst hvers konar diplómat Guðmundur Lárusson gat
verið. Hann tók húfuna sína í hendurnar eins og hann gerði gjarnan, leit á mig
og sagði. „Heyrðu vinur, heldurðu ekki að þú veitir mér og konu minni þá
ánægju að koma heim til mín í kvöld og drekka kaffi með okkur?“ Ég fór síðan
heim til hans um kvöldið og hitti hann og konuna hans, Erlu Valdimarsdóttur
og átti þar góða kvöldstund.
Það fór svo eins og hjá hinum meistaranum mínum að ég vann meira og
minna hjá Guðmundi í 11 ár.
Útgerðin
Ég vann mikið í Skipasmíðastöðinni eftir að Guðmundur stofnaði hana og var
þá fyrst og fremst að vinna í lúkörum og stýrishúsum bátanna. Stöðin byggði
fyrst framan af eikarbáta og voru stundum allt að þrír bátar undir. Síðan varð
eikin svo dýr og erfitt að fá hana að Guðmundur fór að smíða plastfiskibáta.
Þetta var erfitt fyrst með eikarbátana því fáir kunnu til verka. Það var
eiginlega merkilegt að Ólafur Guðmundsson skipasmiður skyldi ekki verða
alveg vitlaus því enginn kunni neitt í skipasmíðum nema hann. Það var alltaf
Óli, Óli, Óli því allir þurftu að fá tilsögn með allt, bæði stórt og smátt.
Seinna kom annar skipasmiður til starfa, Magnús Ólafsson, og síðast en
ekki síst Jóhann Ársælsson, alveg hörkubátasmiður. Ég vann mikið með honum
og það var ekki nema gott eitt og hann kenndi mér mikið, sá indælis drengur.
Jakob og Magnús Hjaltason.