Húnavaka - 01.05.2008, Side 80

H Ú N A V A K A 78
Það fylgdi þessum framkvæmdum í pollunum að við voru alltaf rennandi
blautir en komið var fram á vor svo mömmur okkar óttuðust ekki lengur að
við fengjum kvef og lungnabólgu.
Stelpurnar voru mest í brúðuleik og pössuðu heimili og búskap. Þær stóðu
oft í hóp álengdar og horfðu á. Fyrir kom að þær tóku þátt í leik okkar
strákanna og virtust hafa gaman af. Við tókum hins vegar lítinn þátt í þeirra
leik.
Búskapurinn var mest leggir og kjálkar sem tínt var saman á heimilunum
þegar svið eða sviðnar lappir voru á borðum. Kjálkar úr kindum voru hafðir
fyrir kýr og kjálkar úr kálfum og kúm voru hestar. Leggir úr kindafótum voru
hafðir fyrir kindur og skeljar voru hænur.
Á vorin gátu farið margir dagar í að byggja upp nýjan bóndabæ með öllu,
líka með húsfreyju. Hana varð að skaffa svo allt væri fullgert. Þegar bæjarstæði
hafði verið valið þurfti að girða af. Girðingin var gerð úr 20 – 25 cm löngum
pinnum úr spýtubútum sem við söfnuðum saman aðallega niðri í fjöru. Að
finna gott efni í girðingarstaura var oft erfitt. Mikilvægt var að hafa góða sög
til að saga niður í réttar lengdir og góða sleggju eða stóran hamar til að reka
staurana niður með. Vöntun á góðum verkfærum var allan tímann eitt stærsta
vandamálið við framkvæmdir okkar í Höfðanum. Að hafa góð verkfæri var
okkar heitasta ósk og gerðum við mikið til að útvega verkfæri til hinna ýmsu
verka.
Í girðinguna var notaður mjór trolltvinni. Oft gekk illa að ná í slíkan þráð
og notuðumst við þá við fiskilínu sem búið var að henda en það þótti léleg
úrbót. Fyrir kom að rúlla með mjóum trolltvinna kom allt í einu í hópinn og
spurði enginn hvaðan hún var. Það kom reyndar alltaf í ljós þegar réttur
eigandi saknaði hennar.
Tóti á Flankastöðum átti talsvert af verkfærum. Hann kom oft og hjálpaði
okkur við ýmis sérverkefni og það kom fyrir að hann lánaði okkur verkfæri.
Hann sagði þá gjarnan: Biggi minn, þú lítur eftir þessu og þú, Torfi, sérð um
að allt komi til skila. Ég er viss um að Tóti missti ekki verkfæri hjá okkur
strákunum. Pabbi átti líka talsvert af verkfærum sem hann geymdi í ólæstum
kassa niðri í kjallara. Hann hafði sagt að við mættum alls ekki snerta verkfærin.
Við Almar bróðir laumuðumst stundum niður í kjallara, opnuðum kassann og
litum hugfangnir á öll verkfærin sem kæmu sér vel fyrir okkur í verkefnunum í
Höfðanum. Við sáum að þar voru til dæmis tveir hamrar af hæfilegri stærð en
við þorðum ekki að taka neitt.
Pabbi hans Halla á Jaðri, Bjössi frá Mánaskál, vann í smiðjunni þar sem var
gnægð af verkfærum. Við horfðum oft löngunaraugum á þessi verkfæri og játa
skal að freistingin varð stundum of stór til að taka ekki eitthvað með sér í
Höfðavinnuna en það var varla tekið eftir því. Í smiðjunni var svo mikið af
verkfærum.
Eftir að snjóa leysti á vorin komu allir sem áttu vörubíla með þá upp í Höfða
í vegavinnu. Vegirnir voru aðallega búnir til syðst í Tjaldklaufinni, rétt norðan
við torfgarðinn sem gengur þvert yfir Klaufina. Malarnáman var nokkru utar
svo keyra varð talsverðan spotta með mölina. Gat þá margt skeð og kom fljótt