Húnavaka - 01.05.2008, Blaðsíða 90

H Ú N A V A K A 88
Það var mígandi rigning og maður varð strax rennandi blautur. Kenndi ég
mikið í brjósti um stúlkurnar og kerlingarnar sem voru að salta síldina þarna
í rigningunni. Á meðan við vorum að moka í slógtunnurnar uppi á vagninum
á dráttarvélinni, fylgdist ég gaumgæfilega með hvernig menn fóru að við að
rífa sláturhúsið. Sú kunnátta kom sér vel seinna þegar ég vann við Búrfellsvirkjun,
sumarið 1968, við mælingar, verkstjórn og frágang við stíflumannvirkið. Þegar
rífa átti stillansa og uppslátt lét ég ná í jarðýtu og dró hún frá stillansana og
uppsláttinn. Var það mikil vinnuhagræðing þannig að segja má að ég hafi lært
ýmislegt gagnlegt af Birni kaupfélagsstjóra á Skagaströnd.
Þegar Ásbjörgin strandaði og Auðbjörgin týndist
Faðir minn, Þórólfur Sveinsson, var skipstjóri á Auðbjörgu HU 6 á vetrar ver-
tíðinni 1951. Þeir voru á línuveiðum í Húnaflóa. Aðrir línubátar á Skagaströnd
voru Ásbjörg HU 5, Frigg HU 15, eigandi Gunnar Guðmundsson og Stígandi
HU 9, eigandi Bjarni Helgason.
Eitt kvöldið hlustaði pabbi óvenju gaumgæfilega á veðurfréttirnar í útvarp-
inu kl. 8 og gekk um gólf. Ég vaknaði við að hann og mamma voru að tala
sam an frammi í eldhúsi og mamma endurtók: Hann er að rjúka upp, hann er
að rjúka upp.
Litlu seinna lagði pabbi af stað niður Kaupfélagstúnið með bitakassann í
spotta á bakinu. Ég leit út um gluggann og sá að það hafði fallið snjór á túnið
og að það var næstum logn. En það var dumbungur í suðrinu og alveg svart í
austri.
Afi minn, Sveinn Sveinsson, sem var fyrir útgerðarfélaginu, fór einnig með
í róðurinn vegna þess að einn hásetinn var veikur.
Morgunninn eftir skall óveðrið á eins og hendi væri veifað með ofsaveðri og
Æskuheimili höfundar. Höfðinn í baksýn.Tjaldklaufin lengst til vinstri.