Húnavaka - 01.05.2008, Page 91

H Ú N A V A K A 89
blindhríð svo ekki sá handa sinna skil. Allt samband við Auðbjörgu rofnaði
fljótlega en samband var við Ásbjörgu allan tímann. Gátum við fylgst með á
bátabylgjunni í útvarpinu á meðan hún var að stranda nálægt Eyjarey því Tóti
skipstjóri frá Sólheimum hafði talstöðina opna allan tímann. En hvar var
Auðbjörgin?
Sem betur fór reri Friggin hans Gunnars ekki vegna bilunar svo að hún gat
haldið uppi loftskeytasambandi við Bjargirnar, fyrst báðar en svo Ásbjörgina
eftir að Auðbjörgin féll út. Stígandi var líka í landi og hafði samband við
Ásbjörgina. Á Karlsskála var talstöð slysavarnardeildarinnar en mest var not -
ast við talstöðina í Frigginni.
Menn gengu fjörur í óveðrinu og mikið bál var kveikt á Höfðatánni ef svo
kynni að fara að bátarnir skyldu sjá bálið, þá myndu þeir vita hvar þeir væru
staddir. Hringt var á alla bæi sem höfðu síma og menn voru beðnir að ganga
fjörur ef hægt væri vegna veðurs og gá að ferðum báta.
Fólk kom til okkar og reyndi að vera okkur til styrktar þrátt fyrir óveðrið.
Ég man að einu sinni var barið hraustlega að dyrum. Ég opnaði og úti stóð
vera sem ekki sást í. Þar var kominn Tóti á Flankastöðum, var hann með
lambhúshettu sem snjórinn hafði sest í og leit hann því út eins og snjókarl. Við
þekktum hann bara á málrómnum. Hann kom til að segja okkur að það ætti
að kveikja bál á Höfðatánni.
Mamma hlustaði látlaust á bátabylgjuna í útvarpinu og um nóttina vaknaði
ég við að hún kom hlaupandi og hrópaði: „Ég heyrði í honum“. Hún sagði
Tóta frá þessu en hann trúði því mátulega. Hins vegar kom seinna í ljós að
sennilega var það rétt því þeir á Auðbjörgu unnu allan tímann við að koma
upp loftnetinu sem hafði slitnað niður og reyndu að ná sambandi við land.
Kvöldið áður var hringt frá Sölvabakka og sagt að ljós sæist á bát á víkinni
undan ósnum á Laxá á Refasveit og líkindi væru á að það væri Auðbjörgin. En
vegna veðurs komust menn ekki til að athuga það nánar. Morguninn eftir var
ljósið farið en Auðbjörgin sigldi litlu seinna inn í höfnina á Skagaströnd.
Biðin var ógurleg raun fyrir aðstandendur. Mamma svaf næstum ekkert í
tvo sólarhringa og féll í yfirlið þegar Auðbjörgin sigldi loks inn í höfnina.
Pabbi hætti skipstjórn um langa hríð eftir þetta og gerðist vélstjóri. Hann
sagði mér eitt og annað smávegis frá þessum hrakningum en aldrei mikið í
einu. Hann sagði að þeir hefðu heyrt í Frigginni og Ásbjörginni og einu sinni
verið rétt við Ásbjörgina en ekki náð athygli þeirra. Þeir hefðu líka séð bálið
sem kveikt var en ekki verið alveg vissir um hvort það væri á Höfðatánni eða
Hólanesinu og því ekki tekið áhættu á að leita hafnar á Skagaströnd en haldið
inn með ströndinni enda hefði þá líka hrakið undan óveðrinu inn með
ströndinni eins og Ásbjörgin. Þeir hefðu ætlað að lóna á Húnafirði en þá birti
svolítið til og þeir sáu inn á Laxárós eitt augnablik en samt nógu lengi til að
taka stefnuna þangað. Þar lágu þeir svo þangað til veðrið gekk niður og sigldu
þá til Skagastrandar. Ég man að ég stóð í dyrunum heima á Höfðaborg þegar
Auðbjörgin kom allt í einu út úr dimmviðrinu og sigldi inn í höfnina. Svo man
ég ekki meira.