Húnavaka - 01.05.2009, Qupperneq 51

H Ú N A V A K A 49
hefur oft orðið hugsað til þess síðan, hvílíkt lán var að aldrei skyldi kvikna í
heyinu með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.
Það heyrðist á þessum árum að sómakærar húsfreyjur, bæði húnvetnskar og
skagfirskar, hefðu nokkra van þókn un á að ungar dætur þeirra sæktu í sollinn
við Stafns rétt og í hlöðulífið.
En það er gömul og ný saga
að ungdóminum er erfitt að
stjórna. Eftir að félagsheimilið
Húnaver tók til starfa 1957
færð ist réttargleðin frá Stafns-
rétt að stórum hluta út í Húna-
ver. Þar voru um alllangt skeið
haldnir fjölmennir réttardans-
leikir. Eftir þá breytingu var
næð is samara við réttina en
áð ur.
Snemma var risið úr rekkju
að morgni fjárréttardagsins.
Heima á Fossum var oftast
farið á fætur kl. 5 til hálf 6. Þá
var farið að hita kaffi handa
næturgestum og heimafólki og
útbúa mat til dagsins.
Er út í rétt var komið var fljótlega farið að huga að innrekstri. Réttarstjóri
fór þá í liðskönnun því talsverðan mannskap þurfti til.
Ég var nokkur ár vökumaður við réttina og síðan réttarstjóri í nær 30 ár. Ég
tók við réttarstjórninni úr hendi Steingríms Magnússonar bónda á Eyvindar-
stöðum. Þegar ég hætti tók við réttarstjórninni Sigurjón Stefánsson bóndi á
Steiná 3 og er enn í dag.
Réttarstjórastarfið var býsna erfitt og lýjandi til lengdar. Maður var oft
nýkominn úr löngum göngum og var því oftast búinn að fá nóg þegar réttinni
var lokið. Hins vegar á ég margar góðar minningar frá þessum árum. Maður
eignaðist góða vini sem stóðu með manni hvað sem á gekk. Ég held að ég hafi
verið sæmilega vinsæll í þessu starfi og menn gegndu mér yfirleitt prýðilega.
Í gamla almenningnum þurfti afar mikla aðgæslu við innrekstur fjárins.
Vegna lögunar sinnar vildi féð þjappast saman til endanna og troðast undir. Í
nýju réttinni er miklu minni hætta á slíku því féð er á eilífri hringrás kringum
kjarnann.
Meðan allir Skagfirðingar ráku norður yfir var mikill þrýstingur á að ljúka
fjárdrætti sem allra fyrst. Menn vildu sem von var reyna að hafa birtu sem allra
lengst. Aðkomumenn höfðu orð á að þeir hefðu óvíða komið þar sem unnið
væri af slíku kappi að sundurdrætti. Til að fylgja þessu eftir varð réttarstjórinn
alltaf að vera á tánum og láta bæta á almenninginn um leið og fækkaði í
honum.
Nú á seinni árum hefur réttarstörfum verið lokið á hádegi enda fjárfjöldi
Helga Hjálmarsdóttir með litla dóttur sína að draga
eina á frá Fossum.