Húnavaka - 01.05.2009, Page 69

H Ú N A V A K A 67
til 20 cm á lengd með rauðum og
bláum kúlnaoddum.
Er nú hægt að segja að æði hafi
runnið á landtökumenn. Var öllu
snúið við í leit að vopni í bragganum
og fórum við Assi upp í hlíðina
fyrir ofan og fundum byrgið þar
sem vélbyssan hafði verið en nú
var það galtómt. Var nú ljóst að
eyjan yrði ekki tekin með áhlaupi í
þetta sinn af Norsurunum sem
auðvitað stálu henni frá okkur á
sínum tíma. En til öryggis tókum
við með nokkur hundruð skot um
borð í léttbátinn ef byssa fyndist
síðar við landtöku.
Á leiðinni um borð í Helguna
datt mér í hug að geyma skotin í
botninum á kojunni minni undir dýnunni og var því fljótur að raða þeim þar
í tvöfalda röð. Ekki man ég hvað við vorum margir eða hverjir í land fóru
nema við Assi.
En fiskisagan flýgur og þegar var ákveðið að fara aðra ferð því fleiri vildu
vígbúast. Gekk allt eins og í sögu þar til við vorum að leggja að Helgunni í
seinni ferðinni, þá er brúarglugginn rifinn upp, andlit birtist, ekki mjög
glaðlegt og tilkynnir okkur heldur hastarlega að ekkert af þessu fari um borð.
Síðan skall glugginn upp.
Við höfðum verið svo óheppnir að Daddi skipstjóri hafði verið að vakna af
værum blundi og fyrsta sem hann sá, þegar
hann leit út um gluggann, var hlaðinn léttbátur
af vélbyssuskotum. Varð nú uppi fiður og fár
hjá innrásarliðinu og lá sumum við gráti er öllu
var hent í sjóinn úr léttbátnum undir eftirliti úr
brúnni.
Eftir þessa útreið þorði ekki nokkur maður
að nefna þessa sneypuför og að sjálfsögðu
þögðu allir sem gröfin um fyrri ferðina enda
lofað hlut í því sem var komið um borð. Ég
þorði ekki fyrir mitt litla líf að hreyfa skotin og
var viss um að ef upp kæmist yrði bæði mér og
skotunum hent í sjóinn. Svaf ég á þeim það
sem eftir var af sumri og í land fóru þau á
Skagaströnd í skjóli nætur en vertíðinni lauk 14.
nóvember með afskráningu. Þá höfðum við
borið á land 2.692 tonn af síld eftir rúma 5
mánuði, sæmilegt það.
Myndin er tekin af Jan Mayen í gegnum kíki.
Sögumaður með það sem eftir er
af skotunum frá Jan Mayen.