Húnavaka - 01.05.2009, Blaðsíða 74

H Ú N A V A K A 72
Upp úr miðjum degi héldum
við norður yfir Holtavörðuheiði
og var ferðinni heitið að Borð-
eyri. Þá var sá háttur hafður á
að bíleigendur voru boðaðir á
ákveðinn stað tiltekinn dag með
bíla til skoðunar og lágu refsingar
við ef því var ekki hlýtt. Ég man
að Holtavörðuheiðin var sein-
farin vegna drulluslarka og au r-
bleytu. Þar var þoka og súld. Á
Borðeyri voru bílar bænda skoð-
aðir. Sennilega höfum við gist
einhvers staðar.
Næsti áfangastaður var Laug-
ar bakki í Miðfirði. Bergur hafði
þann starfa ásamt bifreiða eftir-
litinu að vera prófdómari vegna ökuréttinda. Á Laugarbakka var einn nemandi
sem þurfti að fara í próf. Ég fékk að sitja í við próftökuna. Man ég að nemand-
inn átti að bakka inn í afleggjara sem var eilítið upp í mót. Þetta reyndist erfitt
og tókst ekki fyrr en í þriðju lotu og þá var nemandinn farinn að skæla en fékk
samt prófið.
Þarna urðu einhver kaflaskipti á ferðalaginu. Allt í einu var Bachmann horf-
inn en í hans stað var kominn Jón Jónsson, kallaður Jóni í Stóradal í Svína-
vatnshreppi, sonur Jóns Jónssonar bónda og alþingismanns þar. Jóni var
að laðandi og skemmtilegur maður. Hann kunni skil á mönnum og málefnum
og var mikilvægur samstarfsmaður Bergs. Jóni hafði góða þekkingu á meðferð
véla og ökutækja.
Lítið man ég eftir ferðalaginu sem eftir var og man næst eftir mér inni í stofu
á Syðri-Löngumýri að borða pönnukökur með rjóma. Þar sat ég ásamt
bóndanum, Halldóri, og tveim einkennisklæddum mönnum, þeim Bergi og
Jóna en þeir voru alltaf í úniforminu sem var mosagrænn lögreglubúningur
ásamt húfu. Var aðallega rætt um landsins gagn og nauðsynjar og stjórnmál.
Húsfreyjan, Guðbjörg, gekk um beina og var jafn vel til fara og stúlkurnar á
hótelinu í Fornahvammi, þó með öðrum hætti væri.
Þetta ferðalag hefur tekið svona þrjá sólarhringa. Ég fann aldrei fyrir kvíða
eða söknuði, aðeins eftirvæntingu. Allt í einu stóð ég þarna úti í vorinu um
hásauðburð hjá ókunnugu fólki, með fugla himins yfir mér og heyrði í fjarska
lambfé jarma. Ég var kominn í annir og hafði nóg að gera.
Ástæður sumardvalar
Á þessum tímum var talið sjálfsagt að börn væru send ung í sveit. Hvað mig
varðar voru heimilisaðstæður erfiðar. Ég geri ráð fyrir því að sú ráðstöfun að
senda mig í sveit hafi verið gerð að undirlagi Bergs, föðurbróður míns. Hann
Þorsteinn H. og Birgir Gunnarssynir.
Myndin tekin á Syðri-Löngumýri árið 1955.