Húnavaka - 01.05.2009, Síða 122

H Ú N A V A K A 120
hlýddi orðalaust og afhenti lyklana en byssur og peningar fundust ekki.
Skatthol voru opnuð og skjölum safnað saman.
Í vöruskemmum lágu miklar vörubirgðir sem safnast höfðu upp undanfarin
tvö ár, einkum saltaður og hertur fiskur, svo og þúsundir ullarvettlinga með
aukatotu fyrir þumalinn.
Christian Gynther Schram var hvatlegur maður með fjörleg augu, kominn
vel yfir miðjan aldur. Hann kvaðst sjálfur vera eigandi verslunarinnar og hafa
borgarabréf.
-- Við hlustum ekki á lygaþvælu. Þér eruð faktor dansks kaupmanns og allir
faktorar fá borgarabréf.
Jörundur lagði síðan fram bréf sem hann hafði komist yfir og var frá Busch
kaupmanni í Danmörku. Sá var einn þeirra sem fengu skip sín leyst úr haldi í
Bretlandi með því skilyrði að senda þau með korn til hjálpar sveltandi
Íslendingum en sviku loforðið enda meira upp úr því að hafa að flytja korn til
Noregs. Hann var því á svörtum lista hjá bresku flotastjórninni. Jörundur
fullyrti að Busch ætti verslunina á Skagaströnd. Schram neitaði því en spurði
hvað yrði um sig.
-- Ég sé yður fyrir fari til Kaupmannahafnar.
-- Ég verð gjaldþrota.
-- Konungur bætir yður skaðann. Hann á sök á ógæfu yðar.
-- Hvílík óhamingja! Og hvað með konuna mína?
-- Hvar er hún?
-- Hún liggur inni í rúmi.
Þá opnuðust svefnherbergisdyrnar. Húsmóðirin hafði legið á hleri en kom
nú fram á náttkjólnum og kynnti sig fyrir Jörundi. Hún var miklu yngri en
Schram. Á eftir henni komu smábörn á náttfötum, drengur og stúlka. Jörundur
bauð þeim höndina en þau hörfuðu óttaslegin undan þessum voðamanni.
-- Þér farið ekki einn. Fjölskyldan fer með yður, sagði Jörundur.
-- Börnin mín eru íslensk. Þau eru fædd hér og upp alin og þekkja ekki
annað land.
Jörundur var staðráðinn í að sýna þessum gamla harðjaxli í tvo heimana og
sveigja hann undir vilja sinn. Honum var þó ljóst að sannleikurinn lá miðja
vegu á milli þeirra. Schram var að hluta á vegum danskra kaupmanna og að
hluta á eigin vegum.
-- Ef þér viljið starfa áfram á Íslandi verðið þér að ganga í mína þjónustu.
-- Ég? Á ég að gerast daglaunamaður á gamals aldri, spurði Schram. Nei,
það geri ég ekki.
-- Við tölum betur saman í fyrramálið, svaraði Jörundur og heimtaði
svefnstað fyrir sig og sína menn.
Morguninn eftir reiddi húsfreyjan fram afbragðsgóðan morgunverð í
stofunni. Jónas Strandamaður var þá kominn með þunga hósta. Hann harkaði
þó af sér og tók ekki í mál að verða eftir á Skagaströnd. Guðrún gerði við
saumsprettuna á buxum Samsonar. Jörundur var úthvíldur og í essinu sínu.
Börnin sátu á gólfinu og léku sér að leggjum og skeljum. Jörundur spurði þau
hvað hver hlutur táknaði.