Húnavaka - 01.05.2009, Blaðsíða 158

H Ú N A V A K A 156
var mikið unnið og lærðum við systur
flest verk úti sem inni. Þá voru
handverkfæri aðallega notuð, orf og
hrífa, ullarkambar og rokkur.
Glaðværð og gestrisni var viðmótið
og göngumóðum dalabændum oft
veitt vel þegar þeir ráku fé sitt til slátrunar á haustin. Mikið var sungið og alltaf
var hesturinn nærtækur til gagns og gleði.
Fátt er nú eftir sem minnir á þessa tíma. Þó mótar enn fyrir gamla „raf-
húsinu“ sem var byggt 1930 en þá var raflýst á Miðgili. Einnig stendur steyptur
bogi yfir Stóralækinn þar sem gamli vegurinn lá og þótti hið mesta mann-
virki.
Á Ystagili bjuggu Þórður Jósefsson og Krístín Þorfinnsdóttir með börn sín
fjögur, Ástu og þrjá syni, Ingimar, Ragnar og Reyni. Það voru leikfélagar okkar
og fínir krakkar. Kristín átti mjög fallegan blómagarð sem hún sinnti vel.
Þórður var barngóður og talaði stundum við okkur tæpitungu og fannst okkur
það afar fyndið.
Á Björnólfsstöðum bjuggu Bjarni Gestsson og Ingibjörg Elinmundardóttir.
Þau voru barnlaus en bjuggu vel. Bjarni prjónaði meðal annars á prjónavél og
prjónaði ýmsan fatnað fyrir mömmu. Ingibjörg var mikill gjafagepill og færði
okkur oft ýmislegt fallegt, t.d. tínur, smíðaðar af Kristófer Kristóferssyni, mjög
fallegar. Þar var líka Steinvör Bjarnadóttir, einhleyp kona en átti tvær fullorðnar
dætur. Hún var oft heima og prjónaði mikið fyrir mömmu, til dæmis klukkur
á okkur stelpurnar sem voru eins konar millipils. Hún var líka ótæmandi fróð-
leiks brunnur á vísur, þulur, gátur og alls kyns gamlan fróðleik og nutum við
þess mjög þegar hún var heima.
Allir þessir bæir eru löngu komnir í eyði. En ysti bær í Langadal er Breiða-
vað. Þar bjó þá Sigríður Kristófersdóttir sem var gift Haraldi Guðbrandssyni
en þau skildu. Þau áttu tvö börn, Einar og Kristjönu. Einar var mikill
grallaraspói en fínn strákur. Hann fluttist að Miðgili þegar pabbi hætti 1947
og síðar til Skagastrandar og var hann ætíð góður gestur meðan ég bjó þar.
Ystagilsbærinn. Þórður og Kristín