Lögmannablaðið - 01.03.2003, Qupperneq 13

13L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð
hagslegri endurskipulagningu viðkomandi spari-
sjóðs eða lið í eflingu samvinnu sparisjóða í land-
inu.
Hrafnkell sagði að þróun fjármálalöggjafar
hefði verið hröð undanfarin ár og ekki væru líkur
á að það breyttist þar sem fjöldi EB-tilskipana
væru á leiðinni. Heildarendurskoðun á löggjöf
væri e.t.v. enn mikilvægari þegar nýjar tilskipanir
kæmu svo ört því „ef húseigandinn er fram-
kvæmdaglaður skiptir máli að burðarvirki hússins
sé vandað“.
Iðnaðar- og viðskiptaráðuneytið vonaðist til að
tekist hefði að skapa vissan kjarna af reglum um
stofnun og starfsemi fjármálafyrirtækja sem gefi
markaðnum nægilegt svigrúm til að þróast og efl-
ast samtímis því sem þær stuðli að því að íslensk
fjármálafyrirtæki njóti þess trausts sem er for-
senda velgengni í harðnandi alþjóðlegri sam-
keppni.
Frummælendur voru spurðir að því hvort þeim
þætti 8% eiginfjárstaða nægileg, eins og lögin
gerðu ráð fyrir og svaraði Guðjón því
að verið væri að fylgja alþjóðlegum
leikreglum. Lögin gerðu ráð fyrir að
Fjármálaeftirlitið gæti gert kröfu um
meiri heimild. Hrafnkell sagði að það
að ákvörðun eiginfjárhlutfalls væri
jafnvægislist þar sem annars vegar
þyrfti að gæta öryggis en hins vegar
mætti ekki setja fyrirtækjunum fóta-
kefli. Sú gagnrýni kom fram að lögin
fjölluðu um fjármálaeftirlit fremur en
um fjármálafyrirtæki og þau endur-
spegluðu ofurtrú á eftirliti. Guðjón
benti hins vegar á að markaðsaðilar
hefðu lagt mikla áherslu á að ekki
væri of langt gengið í þessum efnum
og að við meðferð málsins hefði verið
dregið nokkuð í land frá upphaflegum ákvæðum.
Vissulega mætti ekki ganga svo langt í eftirlits-
kröfum að skilvirkni fjármálamarkaðar liði fyrir
en að mati Guðjóns hefði náðst ásættanleg niður-
staða. Eftirlitsaðilar þyrftu hins vegar að kunna að
fara með það vald sem þau hefðu. Þá bæri að hafa
í huga að ef mönnum þætti eftirlitið fara offari
væru til skilvirkar kæruleiðir.
Gestir fundarins hlusta á ræðumenn.