Lögmannablaðið - 01.03.2012, Blaðsíða 10

Pistill forMAnns
StJórN LögmANNAFÉLAgSiNS HEFur
barist á mörgum vígstöðvum undanfarin
misseri. Í því ástandi sem hefur verið
hér á landi frá bankahruni hefur reynst
torsótt að koma málum áfram er varða
hagsmuni lögmanna þrátt fyrir aukið
samstarf við innanríkisráðuneytið og
dómstólaráð.
Dómstólaráð, sem m.a. er skipað
fulltrúa innanríkisráðuneytisins, hefur
í skjóli hrunsins tekið ákvarðanir um
að lækka stórlega þóknun lögmanna í
útivistarmálum. Þóknun fyrir slík mál,
þótt miklir hagsmunir séu í húfi, er
nánast engin, oftast er heildarþóknun
lögmannsins um helmingur eða
jafnvel aðeins þriðjungur af tímagjaldi
lögmanna almennt. Þóknunin er það lág
að það getur borgað sig fyrir skuldara
að fá útivistardóm frekar en að borga
kröfuna áður en til þess kemur. Skiptir
þá engu máli þótt gjöld í ríkissjóð vegna
meðferðar mála fyrir dómi hafi hækkað
verulega, sem og rekstrarkostnaður
lögmannsstofa. Virðingarleysið fyrir
störfum lögmanna við innheimtu krafna
fyrir dómi, og kröfueigendum sem eiga
að skaðlausu rétt á úrlausn dómstóla
fyrir réttmætum kröfum, er því mikið.
Í kjölfar hrunsins var einnig sett
reglugerð þar sem lækkað var tímagjald
verjenda í sakamálum sem var þó fyrir
miklu lægra en tímagjald almennt.
Það er eins og stjórnvöld líti svo á
að það sé þeirra að ákveða einhliða
þóknun fyrir þessi störf. Það er auðvitað
fullkomlega fráleitt á sama tíma og sú
lagaskylda hvílir á lögmönnum að taka
að sér verjendastörf. til að bæta gráu
ofan á svart hafa dómstólar ákveðið
að tímagjald í gjafsóknarmálum skuli
vera það sama og þóknun verjenda í
sakamálum. Það er eins og hver önnur
lögleysa.
Í hugum margra er hér um hreina
aðför að lögmönnum að ræða. undir
það má taka. Það er ólíðandi að
þeir lögmenn sem taka að sér vörn í
sakamálum, eða önnur réttargæslustörf,
þurfi að sæta því að fá ekki greitt eðlilega
þóknun fyrir vinnu sína. Sama á við þá
sem eru að innheimta lögmætar kröfur.
Ef þóknun fyrir þessi störf verða ekki
færð í eðlilegt horf innan skamms tíma
kemur til álita á láta reyna á lögmæti
ákvarðana dómstólaráðs um þóknun
í útivistar­ og gjafsóknarmálum og
reglugerðar ráðherra um tímagjald í
sakamálum, fyrir dómi.
Auk ýmissa tillagna um breytingu
á lögmannalögunum hefur stjórn
LmFÍ beitt sér fyrir breytingu á ákvæð­
um laga um fjármálafyrirtæki sem
fjalla um að stjórnarmenn í fjármála­
fyrirtækjum og slitastjórar megi ekki
sinna lögmannsstörfum fyrir önnur
fjármálafyrirtæki. Slíkar takmarkanir á
atvinnufrelsi lögmanna standast ekki
ákvæði stjórnarskrár auk þess sem þessi
sérstöku hæfisskilyrði eru fullkomlega
óþörf. Almenn hæfisskilyrði, sem og
ákvæði siðrareglna lögmanna, duga
fullkomlega þegar kemur að störfum
lögmanna fyrir fjármálafyrirtæki og því
þarf að afnema þessar takmarkanir.
virðingarleysi gagnvart
störfum lögmanna
BrynJAr nÍelsson Hrl.
Smiðshöfða 1 • Sími 587 9800 • http//www.gagnageymslan.is