Dagblaðið Vísir - DV

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Tidligere udgivet som

Dagblaðið Vísir - DV - 04.01.2013, Qupperneq 35

Dagblaðið Vísir - DV - 04.01.2013, Qupperneq 35
É g tók mér einu sinni pásu í sjö, átta mánuði þegar ég var 17 ára. Þá hélt ég að ég vildi hætta en svo var aldeilis ekki,“ segir afreks íþróttakonan og fimleikastjarnan Íris Mist Magnús- dóttir. Hefði sjálf kosið Aron Íris Mist, sem er nýorðin 26 ára, hefur æft fimleika frá sjö ára aldri og unnið alla titla sem hægt er að vinna hér innanlands auk þess að hafa unnið Evrópumeistaratitil í hópfimleikum árin 2010 og 2012. Hún og Róbert Kristmannsson, sem er einnig í Gerplu, voru valin fimleikafólk ársins 2012 og Íris Mist endaði í níunda sæti þegar íslenskir íþróttafréttamenn völdu íþróttamann ársins á dögunum þegar handbolta- kappinn ungi Aron Pálmarsson hlaut titilinn eftirsóknarverða. Íris Mist hefur einu sinni áður komist á listann yfir besta íþróttafólk landsins og er sátt við sigurvegarann í ár. „Aron átti virkilega skilið að vinna þetta. Ég hefði kosið hann sjálf. Þetta var rétt valið í ár; jafnvel þótt hann sé í handbolta,“ segir hún brosandi en vill lítið tjá sig um þá staðreynd að hand- bolta- og knattspyrnumenn séu sigur- sælastir þegar listi síðustu ára er skoð- aður. „Þetta er bara eins og þetta er. Ég vil lítið segja um þetta. Fótbolti og handbolti eru mest áberandi íþrótt- irnar. Ég er bara ánægð með að við stelpurnar vorum valinn hópur ársins.“ Erfið meiðsli Íris Mist er úr Garðabæ. Foreldrar hennar eru Anna Rakel Sigurðardóttir og Magnús Örn Tómasson en þau skildu þegar Íris var tveggja ára. Hún á einn níu ára hálfbróður en fjölskylda hennar er þessi týpíska flókna íslenska fjölskylda með stjúpforeldrum og stjúpsystkinum. Hún segir að sér hafi ávallt gengið vel í skóla en hún mun útskrifast úr íþróttafræðum frá Há- skólanum í Reykjavík í vor og er þessa dagana að hefja vinnu við BS-ritgerð sína. Ferill Írisar Mistar hefur verið á miklu flugi síðustu árin. Það var því mikið áfall þegar hún sleit hásin í lok október í fyrra rétt fyrir Norðurlanda- mót. „Þetta var ekki skemmtileg lífs- reynsla en samt var ekkert við þessu að gera. Ég hafði alltaf verið hepp- in hvað meiðsli varðar. Það hlaut að koma að mér. Liðið var líka svo sterkt að ég hafði engan áhyggjur þótt við hefðum misst tvo liðsmenn. Þær voru það góðar.“ Hún hóf aftur að æfa eftir síðasta sumar þegar liðið gerði sér lítið fyrir og tryggði sér aftur Evrópumeistara- titilinn. Eftir mótið hefur hún verið í hvíld en stefnir á að fara að æfa aftur á fullu. „Við æfðum svo svakalega mik- ið fyrir mótið svo ég leyfði mér að taka smá pásu. Maður verður að fá að anda og einbeita sér að einhverju öðru en íþróttinni um stund. Eins og skólan- um,“ segir hún og bætir við að hún hafi engan áhuga á að leggja skóna á hill- una í bráð. „Ég held áfram eins lengi og mig langar til þess. Líftíminn í íþróttinni er alltaf að lengjast og svo lengi sem ég meiði mig ekki og líkaminn þolir álagið held ég áfram. Það er að segja ef áhuginn verður áfram til staðar og ég nýt þess að vera í íþróttinni. Það eru slík stór atriði sem stoppa mann, annars getur maður haldið áfram í þessu sporti eins lengi og maður vill, líkt og gengur og gerist í handbolta og fótbolta. En þetta er náttúrulega bæði tímafrekt og dýrt.“ Evrópumeistarar borga æfingagjöld Íris Mist býr enn í foreldrahúsum. „Flestar af okkur stelpunum í liðinu erum í skóla og vinnum sem þjálfarar til að fá 50 prósenta afslátt af æfinga- gjöldunum,“ segir hún og játar því að vissulega sé það ákveðin ósanngirni að tvöfaldir Evrópumeistarar í fimleik- um þurfi enn að borga æfingagjöld. „Fótboltamenn kvarta yfirleitt yfir því að fá ekki borgað nógu mikið en við þurfum að borga með okkur,“ segir hún brosandi en bætir svo við: „Þetta er samt okkar eigin ákvörðun og eitt- hvað sem við kjósum að gera. Það þýðir ekkert að kvarta þótt vissulega sé þetta fáránlegt. Gerpla er tilbúin að koma til móts við þá sem eiga í erfið- leikum en ef fólk fær ekki hjálp heiman frá er þetta ekkert grín. Bara æfinga- gjöldin eru um það bil 200 þúsund á ári og svo þurfum við að borga um 130 þúsund af ferðinni á Evrópumeistara- mótið. Svo fórum við til Ítalíu í sum- ar í æfingabúðir en sú ferð kostaði 200 þúsund á mann. Auðvitað reynum við að fá styrki og halda úti fjáröflun og öðru til að borga þetta niður en þetta gerir það að verkum að þú ert ekkert í íþróttinni nema hafa virkilegan áhuga og ástríðu fyrir sportinu.“ Klappstýrur númer eitt Hún segist alsátt með að búa í for- eldrahúsum. „Það kemur ekkert annað til greina svo það þýðir ekkert að velta því fyrir sér. Svo er ég líka með svo góða aðstöðu hérna, er alveg út af fyrir mig. Ég fæ 50 þúsund krónur á mánuði fyrir að þjálfa og get ekki lif- að á því hvað þá fengið mér íbúð. Ég á engan pening svo þetta er það eina í stöðunni. Það er líka alltaf nóg að gera hjá mér og það er ekki eins og það skipti öllu máli hvar ég bý. Þetta myndi örugglega skipta mig meira máli ef ég væri ekki í fimleikum og ekki í skóla. Þá vildi ég örugglega vera kom- in í eigin íbúð. En eins og staðan er í dag er ég mjög sátt. Það er gott að búa með pabba. Það er líka alltaf eitthvað spennandi og nýtt að gerast og það er alveg þess virði að búa hér á meðan. Svo þegar ég er hætt í fimleikum verð- ur eitthvað nýtt sem tekur við. Það eru bara forréttindi að hafa kost á því að búa í foreldrahúsum. Svo fylgist fjöl- skyldan alltaf svo vel með mér. Þau eru klappstýrur númer eitt.“ Þrátt fyrir nám og krefjandi æfingar gefur Íris Mist sér tíma fyrir félagslíf- ið. Hún segist einnig meðvituð um að hún sé fyrirmynd ungra krakka sem ætli sér stóra hluti í fimleikum í fram- tíðinni. „Mér finnst mjög mikilvægt að við sem hópur séum góð fyrirmynd og pössum hvað við segjum og gerum. Ég leit alltaf svakalega upp til þeirra eldri þegar ég var yngri og finnst þar af leið- andi ekkert sjálfsagðara, hvort sem fólk lítur upp til manns eða ekki, að sýna krökkunum virðingu og vera góð fyrirmynd.“ Heilbrigði er lífsstíll Hún segist ávallt meðvituð um það sem hún láti ofan í sig þótt hún fari ekki alltaf eftir eigin plani. „Á vissum tímum ársins passa ég mig mjög vel. Aðallega sé ég til þess að ég fái nóga næringu og næga orku til að æfa,“ seg- ir hún og bætir við að hennar ráð til ungra krakka séu þau að passa að fá fjölbreytta fæðu í mátulegu magni. „Það þarf að vera nóg en ekki of mik- ið. Allar öfgar eru slæmar. Það þýðir ekkert að missa sig í próteindrykkju og halda að hlutirnir gerist strax. Heil- brigði þarf að vera lífsstíll. Þú verður ekki á próteinkúr alla ævi,“ segir hún og bætir við að vissulega séu ungir krakkar undir mikilli pressu varðandi útlit og annað. „Allar þessar auglýsingar sem segja okkur að það sé hægt að kippa öllu í lag á stundinni segja ekki alla söguna. Kannski hentar einhverjum að byrja öfgakennt en svo þarf að fara til baka og enda í miðjunni. Besta leiðin er al- mennt að breyta um lífsstíl og einbeita sér að því sem er hollt og gott fyrir lík- amann. Ekki því sem grennir mann. Hugsum frekar um það sem gerir okkur heilbrigð og full af orku, veitir vellíðan og lengir lífið.“ n Lífsstíll 35Helgarblað 4.–6. janúar 2013 Reynir Traustason Baráttan við holdið Þ að eru komin tvö ár síðan ég ákvað að ná tökum á lífi mínu sem offitusjúkling- ur. Ég var rúmlega 135 kíló á þeim tíma og þjáðist af alls kyns fylgi- kvillum þess að vera of þung- ur. Það þýddi að ég átti erfitt með gang. Ég var með alltof hátt kól- esteról í blóðinu. Og samkvæmt úrskurði hjartalæknis míns var ég á hengiflugi hjartaáfalls. 58 ára gamall var svo að sjá sem stutt væri í endalok lífsins. Það var á þessum tímapunkti þegar 2010 var að hverfa í aldanna skaut að ég ákvað að nóg væri komið. Ég gaf yfirlýsingar um að nú yrði blaðinu snúið við. Ég ætl- aði að létta mig um 40 kíló og ganga á fjöldann allan af fjöllum. Fjölskyldan lét sem hún tryði mér en vantrúin lá í loftinu. 135 kílóa maður þóttist ætla að klífa hæstu fjöll Íslands og til að toppa aðra yfir lýsingagleði stefndi hann á Mont Blanc, hæsta fjall Evrópu- sambandsins. Það sagði enginn neitt sem gaf til kynna efasemdir en ég fann að fólk leit á hugmynd- ir mínar sem óraunhæfar. Ég byrjaði á því að ganga á Úlfarsfellið í ársbyrjun 2010. Það voru þung spor. Samkvæmt dag- bókum mínum frá þeim tíma tók hver ferð á toppinn í fyrstu um 45 mínútur. Hægt og bítandi náði ég að fikra mig upp fjallshlíðina. Mér telst til að ég hafi stoppað 20 sinn- um á leiðinni til að ná andanum. Lungu og lappir voru gjörsamlega á síðasta snúningi. Þegar ég lít um öxl er einsýnt að andinn skipti mestu máli þegar ég var að staulast á fjall- ið. Í stað þess að ein- blína á toppinn og hugsa stöðugt um það sem eftir var af uppgöngunni hugs- aði ég um það sem ég var búinn með. Ég gladdist yfir hverjum gengnum metra og lokaði augunum fyrir því hve langt var eftir upp. Og þetta var lykilatriði þegar ég var að paufast upp með öll mín kíló. Eftir því sem ferðunum fjölgaði og kílóunum fækkaði léttist hver ganga. Hálfu ári eftir að ég reis upp úr sófanum var ég farinn að ganga nær viðstöðulaust á fjallið á 17 mínútum þegar best lét. Það voru mikil tímamót. Og nú, tveim- ur árum eftir vakninguna, geng ég hiklaust tvisvar á Úlfarsfell án þess að hvílast. Þessi pistill er ekki eingöngu til þess að gorta af árangri sem skil- ar sér í góðri heilsu og getu til að klífa há fjöll. Boðskapurinn er sá að 58 ára gamall offitusjúkling- ur fann leið til þess að sigrast á sínum helstu veikleikum. Skila- boðin til annarra offitusjúklinga eru þau að það eru lítil takmörk fyrir því hvað hægt er að gera til að öðlast heilbrigði og þá ham- ingju sem fylgir fjallgöngum og öðrum líkamlegum átökum. Á síð- ustu tveimur árum hef ég náð að að toppa fjöll yfir 700 sinnum. Á þeim 56 árum sem á undan komu hafði ég farið um það bil í 20 fjall- göngur, flestar sem barn. Ég er ennþá sami offitusjúk- lingurinn en held vandamálinu niðri með því að passa mataræðið og hreyfa mig reglulega og undan- bragðalaust. Reglulega fell ég og matarfíknin tekur völdin. En ég stend jafnharðan upp aftur og legg þá á fjallið. Það sama gildir um flesta þá sem glíma við yfirþunga. Þetta snýst um að koma sér af stað og hætta ólifnaðinum. Ég er ennþá offitusjúklingur „Gott að búa með pabba“ n Fimleikastjarnan Íris Mist er alsátt við valið á íþróttamanni ársins Býr heima Íris Mist er nýorðin 26 ára en býr ennþá í foreldrahúsum. Hún segist ekki hafa efni á öðru enda þurfi hún að borga stóran hluta af keppnisferðum og gjaldi fyrir æfingabúðir. mynd sigtryggur Ari

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.