Víkurfréttir - 15.12.2011, Blaðsíða 40

40 FIMMTudagurInn 15. dESEMbEr 2011 • VÍKURFRÉTTIR
Fyrstu jólaminningarnar?
Ein af mínum fyrstu jólaminn-
ingum er þegar einn jólasveinn
sem var að koma með eitthvað
gott í skóinn fyrir okkur syst-
kinin varð fyrir því óhappi að gat
kom á pokann hans og hann skildi
eftir sig mikla sælgætisslóð út um
allt hús og fyrir utan gluggann hjá
okkur, þið getið ímyndað ykkur
gleðina þegar við vöknuðum.
Jólahefðir hjá þér?
Ég ólst upp við það að það
mátti ekki kveikja á jólatrénu
fyrr en jólaklukkurnar fóru
að hljóma í útvarpinu á slag-
inu 6 á aðfangadag og ég held
fast í þá hefð. Það er eitthvað
svo mikill sjarmur við þetta.
Ertu dugleg í eldhús-
inu yfir hátíðirnar?
Ég er hörkudugleg á aðfangadag.
Jólamyndin?
Það er Grinch og Polar Express.
Jólatónlistin?
Ég elska jóladiskinn með
Borgardætrum og Frostrós-
irnar, þær klikka aldrei.
Hvar verslarðu jólagjafirnar?
Ég versla aðallega jólagjafirn-
ar í ár á vefverslunum og svo
voru nokkar keyptar erlendis.
Gefurðu mikið af jólagjöfum?
Já, ég kem úr mjög stórri fjöl-
skyldu þannig að það þarf að
versla svolítið af gjöfum, held
að þetta séu 18 gjafir.
Ertu vanaföst um jólin, eitt-
hvað sem þú gerir alltaf?
Nei ég er nú ekkert vanaföst
endilega en það er alltaf sama rút-
ínan sem fer í gang á aðfangadag.
Besta jólagjöf sem þú hefur fengið?
Besta jólagjöfin sem ég hef feng-
ið er frá Kristjáni syni mínum.
Hann gaf okkur handafarið sitt
sem hann bjó til í leikskólanum.
Hvað er í matinn á aðfangadag?
Hamborgarhryggur!
Hann klikkar aldrei.
Eftirminnilegustu jólin?
Það eru fyrstu jólin sem ég
hélt með manninum mínum
og syni. Bestu jól í heimi.
Hvað langar þig í jólagjöf?
Ég þrái ekkert heit-
ar en að fá nýja úlpu.
JÓLA HVAÐ?
Tinna Kristjánsdóttir
Hörkudug-
leg á að-
fangadag
Á Ásbrú er fjölbreytt samfélag þar sem fólk af ólíkum uppruna býr. Í einni af
rúmgóðu íbúðunum býr par frá Portúgal og
Póllandi og líkar vel, þau segja það notalegt
að búa í kyrrðinni en það mætti samt vera
meira líf á gamla vellinum að þeirra sögn.
Hins vegar er öll aðstaða fín og stutt að fara
til þess að nýta sér þjónustu í Reykjanesbæ
en einnig kíkja þau af og til í höfuðborgina.
Tomas Miklis kemur frá borginni Katowice
í Póllandi og hefur búið á Íslandi í eitt ár en
hann bjó einnig hér á landi árið 2008 þar sem
hann nam meistaranám við Orkuskólann
á Akureyri þar sem hann lærði um endur-
nýjanlega orkugjafa. Hann gegnir stöðu
fagstjóra við Orku- og tækniskóla Keilis og
kennir einnig nokkur námskeið samhliða
því. „Ég tek þátt í að móta námið t.d. með því
að skipuleggja hvernig námskeið eru byggð
upp og yfirsé námskrána. Keilir hefur gott
starfs- og námsumhverfi að mínu mati, það
eru fullt af spennandi verkefnum sem við
erum að byggja upp og mörg tækifæri. Nám-
ið er einstakt að því leyti að það er þverfag-
legt og námið byggist á bóklegum hluta og
verkefnavinnu sem byggir á raunverulegum
atvinnutengdum verkefnum,“ segir Tomas.
Aðspurður um dvölina á Íslandi segist Tomas
líða vel á Íslandi þó að tungumálið sé erfitt.
Landið segir hann vera gríðarlega fallegt og
mikið hægt að gera í útiveru sem honum lík-
ar vel við. Einnig gera kennararnir ýmislegt
saman en þeir spila m.a. skvass í íþróttahús-
inu á Ásbrú.
Presturinn krítar á útidyrahurðirnar
Jólin í Póllandi eru ákaflega trúarlegs eðlis en
90% þjóðarinnar eru kaþólikkar og eru pólsku
jólahefðirnar eftir því. Í desember er siður að
fá prestinn úr hverfiskirkjunni í heimsókn en
þá mætir hann inn á heimili með möppu með
upplýsingum um kirkjusókn heimilisfólksins
og skoðar hvort fólk hafi verið duglegt að mæta
í kirkju. Börnin sýna prestinum svo árangur
sinn úr kristinfræði í skólanum og presturinn
safnar saman peningum sem fjölskyldan hefur
ráð á að gefa til kirkjunnar. Í lok heimsókn-
arinnar ritar presturinn svo með krít á útidyra-
hurðina stafina K, M, B sem tákna vitringana
þrjá og er merki um að þetta hús sé búið að
heimsækja. Þann 6. desember er Sankti Niku-
lásardagurinn, sem haldinn er víðs vegar um
Evrópu þar sem kaþólsk trú er ráðandi en þá fá
börn gjafir frá jólasveininum.
Tólf rétta máltíð en ekkert kjöt
Á aðfangadagskvöldi er haldin mikil fjöl-
skylduveisla, tólf rétta máltíð er snædd en allir
réttirnr eru án kjöts. Maturinn samanstend-
ur af hefðbundnum pólskum réttum sem eru
alls kyns fiskréttir, grænmeti, súpa og fleiri
pólskir réttir. Þessir tólf réttir tákna tólf postula
Jesú Krists. „Undir jólaborðdúkinn setjum við
strá sem á að tákna jötu Jesúbarnsins. Heima
hjá mér leggjum við einnig á borð
fyrir einn aukagest ef einhver
svangur skyldi banka upp
á. Móðir mín er svo
dugleg að láta okkur
fjölskylduna syngja
saman jólalög en
þá hækkar hún
í græjunum og
kallar á okkur
að koma inn í
stofu.“
Fjölskyldan
sér ekki sjálf
um
jólamatseldina
Sambýliskona Tóm-
asar er Helena Venda
en hún er portúgalskur
markaðsfræðingur sem er
tiltölulega nýkomin til landsins
til þess að vera með manni sínum og
er hún í atvinnuleit um þessar mundir. Hel-
ena kemur frá bænum Torres Vedras sem er
skammt frá höfuðborginni Lissabon. Aðspurð
um jólahefðir Portúgala segir Helena þær ekki
vera eins sérstakar og hér á landi þegar blaða-
maður segir parinu frá jólasveinunum þrettán
sem gefa börnunum í skóinn. „Eins og víða
borðar fjölskyldan saman þann 24. desember
og borða allir Portúgalir þorsk sem er steiktur
á mjög háum hita. Þorskurinn er settur í vatn
þremur dögum fyrir jól og það þarf að skipta
um vatn á þriggja tíma fresti. Hann er mariner-
aður í ediki og ólífuolíu. Með þessu borðum
við soðið kál, soðið egg og kartöflur. Í eftirrétt
er oftast djúpsteikt kaka sem svipar til íslensku
kleinunnar eða Ris ala mande. Áður en fjöl-
skyldan borðar saman fer fólk oftast með bænir
og hugsar til þeirra sem eru heyrnarlausir. Ekki
veit ég af hverju þetta er gert en gamla fólkið
gerir þetta alltaf, “ segir Helena. Á jólunum er
mjög algengt að fjölskyldur með fleiri en þrjú
börn ráði til sín manneskju á aðfangadag sem
sér um að elda matinn. Hún matreiðir fiskinn
sem er hafður um kvöldið, allt meðlæti og
einnig kalkúninn sem borðaður er á jóladag.
Helena segir fjölskylduna og flesta Portúgali
helst ekki vilja þurfa að elda á jóladag, en ekki
eru borðaðir afgangar á jóladag eins
og víða á íslenskum heimilum.
Eftir jólamatinn situr fólk
saman við arineldinn
og bíður eftir að jóla-
sveinninn komi en
hann kíkir í heim-
sókn á miðnætti
og gefur börn-
unum gjafir.
Aldrei séð
jafn mikinn
snjó
Helena er hrifin
af snjónum á Ís-
landi en hún hefur
aldrei séð slíkt magn
af snjó áður. Yfirleitt
er rigning yfir jólin í
Portúgal og nokkurra stiga
hiti. Það eina sem truflar hana
er að keyra um í snjónum en hún
segist vera alveg reynslulaus á því sviði. Helena
og Tomas eru á sama máli um að jólaskreyting-
ar Íslendinga séu eitthvað sem þau hafi aldrei
séð áður í sama magni en þau hafa búið í fleiri
löndum en heimalöndum sínum. Þeim finnst
æðislegt hvernig Íslendingar nota jólaseríur
til þess að skapa notalegt umhverfi á myrkum
dögum. Bæði voru þau þó verulega undrandi
þegar þau keyrðu framhjá kirkjugarðinum í
Keflavík. „Ég fékk menningarsjokk! Í kaþólsku
samfélögunum sem við erum vön væri þetta
mjög umdeilt, að skreyta leiði og eflaust litið
hornauga,“ segir parið að lokum.
„Fengum menningarsjokk
þegar við sáum öll jólaljósin
í kirkjugarðinum hér í bæ“
Öðruvísi jól - Portúgal og Pólland
Þeim finnst æðislegt
hvernig Íslendingar nota
jólaseríur til þess að
skapa notalegt umhverfi
á myrkum dögum. Bæði
voru þau þó verulega
undrandi þegar þau
keyrðu framhjá kirkju-
garðinum í Keflavík.
Viðtal og mynd: Valgerður Björk Pálsdóttir