Víkurfréttir - 19.12.2013, Blaðsíða 38

fimmtudagurinn 19. desember 2013 • VÍKURFRÉTTIR38
Að þekkja rétta
fólkið er oftast
metið meira en hæfi-
leikar og það er því miður
sannleikurinn en ég læt
það ekkert á mig fá
Er mikil flökkukind
Ýmislegt hefur á daga Önnu Óskar drifið á erlendri
grundu. Hún segist vera mikil flökkukind sem hafi búið
í Noregi, Bandaríkjunum, Ástralíu og svo núna í Sví-
þjóð. „Þrátt fyrir heimþrá af og til þá held ég að ég hafi
tekið góða ákvörðun með að flytja erlendis. Ég hefði
sjálfsagt annars ekki byrjað í ljósmyndun. Í Gautaborg
kynntist ég mjög listrænu fólki og það leiddi mig á þá
braut sem ég er núna og til mannsins í lífi mínu, þannig
að ég kvarta ekki,“ segir Anna Ósk ánægð.
Fólkið er skemmtilegast
Önnu Ósk finnst fólkið án efa skemmtilegasti hlutinn
af starfi sínu sem ljósmyndari. Það sé alltaf gaman að
hitta nýtt fólk og skapa eitthvað fallegt með því. Einnig
sé alltaf gaman að sjá afrakstur hugmyndavinnunnar.
Hún telur erfiðast við starfið að sitja tímum saman í
eftirvinnu fyrir framan tölvuna. Það sé oft erfitt, fyrir
bæði bak og aðra líkamshluta.
Sandstormur og mikill kuldi
Spurð um eftirminnileg atvik segir Anna Ósk að slík at-
vik komi alltaf upp í myndatökum og í raun sé erfitt að
velja á milli þeirra. Að vinna með skapandi fólki sé alltaf
mjög gefandi og það sé alltaf gaman í tökum hjá sér.
„Ég er heppin að því leytinu til að ég fæ að velja opið og
skemmtilegt fólk að vinna með og það gefur mér mikið.
Það er enginn dans á rósum að vera ljósmyndari eins
og margir virðast oft halda. Ég hef þurft að vaða í vatni
upp að mitti til að fá þá mynd sem ég vildi fá. Einnig hef
ég lent í svakalegum sandstormi og varla getað staðið í
lappirnar. Svo hef ég verið í svo miklum kulda að hend-
urnar á mér voru orðnar bláar í enda dagsins. En þetta
er allt þess virði ef maður fær þær myndir sem maður
vill fá í lokin,“ segir Anna Ósk með áherslu.
Íslensk náttúra besti bakgrunnurinn
Hún segist alltaf koma reglulega heim til Íslands og það
sé alveg nauðsynlegt. Þá verji hún oftast góðum tíma
með fjölskyldu og vinum. Fjölskyldan sé alltaf númer
eitt á listanum hjá henni. Þá elskar hún einnig að ferðast
um landið og fá innblástur frá náttúrunni. Hún segir
enga spurningu um það að hafa lært að meta betur
heimalandið úr fjarlægð. „Ég er mjög stoltur Íslend-
ingur og tala oft um Ísland og mæli með að fólk ferðist
þangað. Sem ljósmyndari saknar ég oft íslensku náttúr-
unnar sem bakgrunns í myndatökum. Það er ekki hægt
að líkja Íslandi við neitt annað,“ segir Anna Ósk.
Saknar íslensks matar og sælgætis
Anna Ósk viðurkennir einnig að hún sakni sárlega
íslensks matar og sælgætis. Henni líki líka vel við Ís-
lendinga og einkenni þeirra. „Þeir eru svo hreinir og
beinir, segja það sem þeir hugsa og eru ekki með eilífar
krúsídúllur. Þeir eru óhræddir við að segja sínar skoð-
anir og ég kann vel að meta það.“ Þegar hún bjó sjálf
á Íslandi stundaði Anna Ósk, eins og margir Suður-
nesjabúar, nám í Fjölbrautaskóla Suðurnesja og seinna í
Viðskipta- og tölvuskólanum, sem var og hét, og nældi
sér þar í markaðs- og sölugráðu. Eftir það tók við ljós-
myndunarnámið í Ástralíu.
Veit hvað hún vill
Við báðum hana um að lýsa því hvernig venjulegur
dagur hjá henni gengi fyrir sig. Hún segir það alveg fara
eftir því hvað standi til. „Ef ég er að ljósmynda þá byrjar
dagurinn með hárgreiðslu og förðun og það tekur oftast
sinn tíma. Oft tekur það lengri tíma en sjálf mynda-
takan.“ Hún segist vera nokkuð þekkt fyrir að vita hvað
hún vill og tökurnar hennar séu oft ekki langar. „Það er
mjög mikilvægt að vita hvað maður vill í þessum bransa
því þá er auðveldrara fyrir fyrirsæturnar að gefa manni í
raun það sem maður vill. Þegar tökum
er lokið vil ég oftast byrja að vinna
myndir sem fyrst svo að tilfinningin
og stemmningin úr tökunni sé ennþá
lifandi,“ segir Anna Ósk.
Forsíðubirting algjör draumur
Varðandi birtingu í tímarit og víðar
segir Anna Ósk að slíkt sé alltaf mjög
mikilvægt fyrir ljósmyndara. Það
sé auglýsing sem erfitt sé að toppa.
„Að fá forsíðu er algjör draumur.
Því miður þá er birting i veftímariti
og mörgum öðrum tímaritum oft
ekki borguð og er því einungis
auglýsing fyrir ljósmyndarann og
„teymið“ hans. Því miður þá er
tískubransinn mjög illa borgaður
á meðan að þú ert að klífa upp
metorðastigann en síðan ef þú ert
heppin að fá greitt fyrir vinnu þá
er verið að tala um fjárhæðir
sem flestir láta sig bara dreyma
um.“ Þá segir hún bæði klíku-
skap og baktal vera í þessum
bransa eins og mörgum öðrum.
„Að þekkja rétta fólkið er oftast
metið meira en hæfileikar og
það er því miður sannleikurinn
en ég læt það ekkert á mig fá. Ég
tel mig vera með ansi harða skel
og hætti ekkert fyrr en ég er kom-
inn á toppinn,“ segir Anna Ósk
ákveðin að lokum.
n Tískuljósmyndun er skemmtilegur en harður bransi:
„ÉG VEIT HVAÐ ÉG VIL“
Ljósmyndarinn og Sandgerðismærin Anna Ósk Erlingsdóttir hefur búið í Gautaborg í rúm þrjú ár. Einnig bjó hún þar á árunum 2002 til 2006 en flutti til Queensland í Ástralíu
og lærði ljósmyndun í rúm 2 ár. Hún segir ævintýraþrána hafa lokkaði sig til útlanda og hún hafi búið í útlöndum af og til frá því hún var 16 ára, þegar hún fór til Bandaríkjanna
sem skiptinemi. Starf tískuljósmyndara gangi mikið út á það að þekkja rétta fólkið en hún blæs á það og fer sínar eigin leiðir.
-viðtal pósturu olgabjort@vf.is
Tekin í Sandvík 2013 og hefur verið
birt á heimasíðu Vogue Italia.