Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.2008, Síða 50

50 FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2008
Fermingar DV
ÞÓRHALU HEIMISSYNI, PRESTI (HAFNARFJARÐARKIRKJU, FINNST
ÁKVEÐINN TVfSKINNUNGUR VERA TIL STAÐAR HJÁ ÞEIM SEM TALA
HÆST UM AÐ KRAKKAR FERMIST EINGÖNGU VEGNA GJAFANNA.
„Ég er búinn að vera í þessu ansi
lengi og á hverju ári byrjar þessi um-
ræða. Mér finnst það dálítið fyndið að
það fólk sem talar yfirleitt hæst um
þetta er fólk sem er á miðjum aldri og
heldur sjálft stórar fertugs- og fimm-
tugsafmælisveislur. Því finnst það
ekkert mál og gerir það vitanlega ekki
til að fá gjafir heldur til þess að sam-
fagna með vinum og ættingjum. Svo
þegar á að fara að halda upp á bömin
er talað um að það hljóti að vera eitt-
hvað að því þau meini ekki það sem
þau segja," segir Þórhallur Heimisson,
prestur við Hafnarijarðarkirkju, þeg-
ar blaðamaður ber undir hann hina
eilífu umræðu um hvort meirihluti
fermingarbarna fermist ekki íyrst og
ffemst vegna gjafanna.
Fengju að finna fyrir því
„Mér finnst börnin taka af fullum
þunga þátt í öllu og vera mjög alvar-
leg þegar þau mæta í fermingarundir-
búninginn," segir Þórhallur. „Á ferm-
ingardaginn er ekki til skipulagðara
fólk en fermingarbörnin. Þau vita al-
veg hvað þau vilja. Og að sjáifsögðu
fagna þau, njóta veislunnar með sínu
fólki og gleðjast yfir gjöfunum. Mér
finnst þetta ékki vera eitthvað sem
er andstæða. Alveg eins og ef þú átt
fimmtugs- eða sextugsafmæli býð-
urðu vinum og ættingjum til veislu og
þiggur það sem þeir gefa þér.
Auðvitað er alltaf einhver sem
gerir þetta bara fyrir gjafirnar en
langstærsti hlutinn er virkilega að
meina það sem hann er að gera.
Krakkarnir taka líka þátt í alls kon-
ar starfi yfir veturinn, til dæmis
æskulýðsstarfi, og væru örugglega
löngu búnir að láta annaðhvort
okkur prestana eða þau sem sjá um
æskulýðstarfið finna fyrir því ef þeir
væru þarna bara til að þéna pen-
inga. Þetta eru nefnilega börn sem
yfirleitt liggja ekki á skoðunum sín-
um.“
öfgarnar hafa minnkað
Þórhallur segir að veisla sé ekki
sama og veisla. „Maður les oft um
ýmsar öfgar sem mér finnst þó
til allrar hamingju hafa minnkað
mjög mikið. Mér heyrist það líka
færast í vöxt að vera kannski bara
með litla veislu og fara þá jafn-
vel frekar í ferðalag, bjóða krökk-
unum út, í málaskóla eða eitthvað
annað svoleiðis. Mér finnst þetta
fara saman og ef þetta er hógvært
og vitlegt á báða bóga tel ég þetta
ekki vera andstæðu heldur uppfylla
hvort annað."
Aðspurður hvort hann ræði við
börnin um það viðhorf að fermast
eingöngu vegna gjafanna kveðst
Þórhallur vissulega gera það. „Og
bæði við börnin sjálf en líka for-
eldrana. Við erum með stóran for-
eldrafund strax þegar börnin skrá
sig og svo aftur seinna og ég veit að
fleiri prestar gera þetta. Þeir fundir
snúa að sjálfri fermingunni og þar
tökum við mikið á þessu og reynum
að stilla hlutunum upp þannig að
þetta sé skemmtilegt og minning-
arvert, en ekki óhóflegt. Mér finnst
foreldrar einmitt taka mjög undir
það. Það hefur kannski orðið breyt-
ing á þessu því á tímabili var þetta
orðið hálföfgakennt vegna þess að
það var hreinlega samkeppni á milli
foreldranna miklu frekar en barn-
anna. Foreldrarnir fóru til dæmis
að keppast um það hver væri með
flottustu veisluna eins og fslend-
ingar vilja stundum vera. Þetta hef-
ur þó eiginlega horfið síðustu ár,
allavega minnkað mjög mikið."
Þórhallur, sem er prestssonur,
man ekki betur en að hann hafi
fermst vegna trúar sinnar á Guð og
vilja til að staðfesta skírn sína. „Ég
man ekki eftir mér öðruvísi en að
trúa á Guð, enda má segja að ég sé
fæddur og uppalinn í þessum bis-
ness," segir Þórhallur og hlær. „Aft-
ur á móti var ég oft á móti kirkjunni
sem slíkri á mínum sokkabandsár-
um og fannst hún ekki standa sig.
En ég hafði líka mjög gaman af
veislunni þegar ég fermdist og öllu
því sem henni fýlgdi." kristjanh@dv.is
Séra Þórhallur Heimisson „Mérfinnst
það dálltið fyndið að það fólk sem talar
yfirleitt hæst um þetta er fólk sem er á
miðjum aldri og heldur sjálft stórar
fertugs- og fimmtugsafmælisveislur."