Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.2008, Side 62

62 FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2008
Ferðir DV
gA FERÐINNI
Fyrsta leðurblakan
Vissir þú að árið árið 1817 þvældist leðurþlaka til íslands?
Siðan þá hafa fjórtán leðurblökur flækst hingað ýmist með
háloftavindum eða með skipum, samkvæmt skrám
Náttúrufræðistofnunar Islands. Litlar líkur eru þó á því að
leðurblökur geti sest að á Islandi þar sem framboð á fæðu
fyrir þær er takmarkað.
Sófar ókunn-
ugra
Það er ekki allra að kúra isófum á
ferðalögum og margir reyndar sem
líta á sófann sem hálfgerðan
nauðlendingarpall ef í harðbakk-
ann slær, hótelið bregst eða
sjóðurinn tæmist. Þó hafa þúsundir
ferðalanga sameinast um eins
konarferðaþjónustu þarsem
menn spara sér hótel með því að fá
að leggja sig á sófum ókunnugra.
Sófinn er þá skráður í sérstakan
gagnagrunn á heimasíðunni
couchsurfing.com þangað sem
blankar flökkukindur geta leitað ef
þær vantar gistingu í flarlægu
landi. Hátt í fjögur hundruð og
fimmtíu þúsund manns alls staðar
að úr heiminum tilheyra nú
sófasamfélaginu sem fer hratt
vaxandi.
íslenskir
rabbabara-
bændur
Villta rabbabararunna er að finna í
bakgörðum úti um allt land og
sígilt sport að ræna sér stöngli og
dýfa í sykurkrús. Nú hafa hjónin á
Löngumýri á Skeiðum hins vegar
tekið upp á því að rækta þetta
tignarlega grænmeti skipulega og
eru víst einu rabbabarabændurnir
á Islandi. Á fyrirlestri í Norræna
húsinuídag klukkan 13.15 fjalla
hönnuðirnir Guðfinna Mjöll
Magnúsdóttir og Brynhildur
Pálsdóttir meðal annars um
rabbabararækt og nýtingu
rabbabara, en þær stýra nú
námskeiðinu„Stefnumót hönnuða
og bænda" í Listaháskóla Islands.
Dorgað í Isa-
fjarðardjúpi
Á Heydal í Isafjarðardjúpi er boðið
upp á spennandi hestaferðir allt
árið um kring. Þar er auk þess
hægt að fara í silungsveiði í
fjallavötnum sem eru í um tveggja
tíma göngufjarlægð frá Heydal.
Fyrir neðan bæinn er svo heit,
náttúruleg laug þarsem huggu-
legt er að hvíla lúin bein að göngu
lokinni. Á veturna er einnig boðið
upp á hressandi óvissuferðir,
dorgveiðiferð og þriggja tíma
vélsleðarúnta. Þess má geta að á
bænum býrtalandi páfagaukur.
30BJH
Flestir tónlistarmenn geta sameinast um nokkur falleg grunnelement sem teikna upp allar
góöar tónleikaferðir og þar er millibilsástandiö um borð í hljómsveitarrútunni efst á lista.
Þú svafst í tvær klukkustundir.
Rútan bíður fyrir utan og með smá
heppni finnurðu sæmilegt kaffisull
í pappamáli á leiðinni frá hótelher-
berginu og út á tröppur með hljóð-
færið þitt í annarri, ferðatöskuna
í hinni. Ef allt er með felldu slefar
taskan fötunum svo sokkar oglepp-
ar lafa í kjaftinum á henni. Þetta er
klassískt, ferðatöskur bólgna alltaf
út dag frá degi jafnvel þótt við bæt-
um engu í þær. Vísindamenn hafa
lagst yfir þetta útbreiddasta vanda-
mál ferðalanga, en botna ekkert
í þessu. Mr. Bean hefur hannað
magnað pökkunarkerfi til þess að
ná hámarksnýtingu á ferðatösku-
plássinu, en fáum hefur tekist að
ná tökum á þeirri stórkostlegu
tækni og því lifir þessi vandi góðu
lífi í ferðatöskum hvarvetna.
Með gríðarlegri útsjónarsemi
tekst að púsla öllum farangrin-
um í rútuna, hljómsveitin kuðlar
sér saman inni í rútunni og ball-
ið byrjar aftur. Bensínið í botn og
svo vonast allir til þess að kom-
ast á næsta tónleikastað í tæka
tíð. Sumir eru reyndar ekki svo
lánsamir að fá hótelherbergi og
verja því nóttunni í rútugarmin-
um baðaðir í uppsöfnuðum fnyk
ferðafélaganna. En það eru nokk-
ur kósí grunnelement sem fylgja
öllum tónleikaferðum, hvert sem
ferðinni er heitið, óháð því hvaða
mannskapur á í hlut og eitt þeirra
er ákveðið tíma- og staðleysi. Rút-
an verður að eins konar hvarfi
þar sem allt fyrir utan gleymist
og hversdagslegar skuldbinding-
ar leysast upp. Þetta er ákaflega
huggulegt ástand og nokkrir túr-
andi tónlistarmenn hafa sagt að
þetta rútufrelsi geti jafnvel orðið
ávanabindandi.
Stemningin er hæfilega krump-
uð fyrstu klukkustundina á meðan
sálin skakklappast af koddanum
og sameinast kroppunum sem eru
löngu lagðir af stað. Við finnum
eitthvað gott í útvarpinu eða
vasadiskóinu svo bílstjórinn sofni
ekki og keyri á tré eins og í gær. Nú
er rútan eineygð og skríður um
hraðbrautina eins og harmonikka,
beygluð í stíl við nátthrafnana um
borð.
Fyrr en varði er þó einhver
búinnaðdragaframukulele-garm-
inn sem laumar sér um borð í allar
góðar tónleikaferðir og farinn
að glamra eitthvað gott. Fyrsta
bensínstöðvarstopp dagsins er
það besta. Við finnum okkur
pönnukökuhaug með beikoni
og sýrópi og með myndarlegan
kaffifant fyrir framan okkur erum
við ósigrandi. Við stígum um borð
í hvergitilveruna á ný og fljótum
með henni á heimsenda, eða
þar til við komum að búllunni
sem við skemmtum í áður en
notalega hringavitleysan hefst á
ný. Spila, róta, hlæja, sofa, róta,
rúta, spila...
Um borð í rútunni
Leysast allar
hversdagslegar
skuldbindingar upp.
Bensinstoðvar og baksviðsher-
bergi eru helstu dvalarstaðir túrandi
tónlistarmanna fyrir utan rútuna.
Rútan veröurað eins konarhvarfi þar
sem allt fyrir utan gleymist og hvers-
dagslegar skuldbindingar leysast upp.
RUTUASTAND
Smámunasafnið í Eyjafjarðarsveit
í Sólgarði í Eyjafjarðarsveit lúrir
Smámunasafnið, stórmerkilegt
safn Sverris Hermannssonar
húsasmíðameistara, um 27
kílómetra sunnan við Akureyri.
Þar stendur nú yfir sýning á forláta
dúkkulísusafni annars vegar og
á munum úr horni, beini og ull
hins vegar en safnið hefur þá
sérstöðu að hlúa að hinu smáa og
að vera ekki safn fyrir eitthvað eitt
ákveðið heldur allt mögulegt. Þetta
eru hlutir sem ef til vill eru ekki
merkilegir einir og sér en margir
saman mynda þeir oft magnað
samhengi sem skemmtilegt getur
verið að grúska í. Sverrir hefur í
hálfa öld safnað um þúsund smáum
gripum á ári samhliða störfum
sínum við að gera upp gömul hús
og kirkjur og er því safnið orðið
býsna sællegt. Þar er meðal annars
myndarlegt safn nagla, hurðarhúna
og rafmagnsklóa, fallegt dúkkusafn
og ýmislegt fleira spennandi.
Þeir sem gera sér ferð í Smá-
munasafnið geta fengið sér kaffi-
sopa og meðlæti í veitingasölu
þess, en þar ku Holtssels-Hnoss-
ið vera vinsælasta gúmmelaðið.
Hnossið er sumsé ljúffengur ís sem
búinn er til í Holtsseli í Eyjafjarð-
arsveit og hreiðrar gjarnan um sig
ofan á heitum vöfflum sem born-
ar eru fram í Smámunasafninu. Á
veturna er safnið opið í samráði
við Guðrúnu Steingrímsdóttur
safnvörð og geta þá hópar tekið sig
saman, heimsótt safnið og gætt sér
á vöffluhnossi.
Smámunasafnið var opnað
sumarið 2003, en það voru mynd-
listarmennirnir Þórarinn Blöndal
og Finnur Arnar Axnarsson sem
settu safnið upp á sínum tíma.
é