Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.2008, Qupperneq 46

46 MIÐVIKUDAGUR 5. MARS 2008
Noröurland OV
Um-
hverfis-
vandi
4.
♦
Þingmenn segja iðu-
lega að skemmtilegasti
hlutinn af starfinu sé að
heimsækja kjördæmin. Það er
örugglega satt. Og stundum
segja þingmenn að sú vinna
sé tímafrek og erfið. Það er
kannski satt.
Iöllu falli eru ennþá byggð-
ir á Norðurlandi sem eru
til þess að gera afskekkt-
ar eða í það minnsta ekki
í alfaraleið. Það þarf með-
vitaða ákvörðun til þess að
leggja leið sina til Siglufjarð-
ar eða Ólafsfjarðar, Hofsóss
eða Skagastrandar. Svona
mætti áfram telja. En kannksi
verður meira úr skipulagðri
heimsókn til Ólafsfjarðar en
átta mínútna langri heimsókn
á bensínstöð á Blönduósi. Þó
er vel þess virði að slappa af á
Blönduósi.
Iöllum landshlutum er nú
að finna þjóðgarða. Eða
friðlönd hið minnsta.
Á Norðurlandi er nú þeg-
ar þjóðgarðurinn í Jökul-
sárgljúfrum, auk þess sem
hluti afVatnajökulsþjóðgarði
mun óhjákvæmilega tilheyra
Norðurlandinu. í samræð-
um við fólkið sem býr næst
þessum þjóðgöðum og hef-
ur hvað mestra hagsmuna
að gæta þegar land er tekið
undir þjóðgarð má auðveld-
lega greina bæði efasemdir og
áhyggjutón.
Um langt árabil hefur
vegurinn að Detti-
fossi og Jökulsárgljúfr-
um verið óbreyttur, örmjór
malarvegur. Mývetningar og
fleiri hafa barist fyrir því að
sæmilegur vegur verði lagður
þannig að flytja megi ferða-
menn í þjóðgarðinn með
sómasamlegum hætti.
Það virðist hins veg-
ar eins og umhverfis-
verndarhyggjan hafi
komið öllum svona umbótum
fyrir kattarnef," sagði vinur
minn fyrir norðan. Sá held-
ur því fram að í þjóðgörðum
verði að vera skipulag í gildi.
Þar verði að vera þjóðgarðs-
verðir sem aðstoði og sinni
gestum, og tryggi að þeir fari
sér ekki að voða í vegleysum.
„En þessi mál eru á könnu
Umhverfisstofnunar," sagði
vinur minn með vonleysistón.
Umhverfisstofnun sé
þannig úr garði gerð
að hún ráði ekki við
að bæta eigið skipulag á skrif-
stofu fyrir sunnan. Þar skipt-
ist vinkonur ráðherrans á for-
stjórastöðunni á níu mánaða
fresti.
Rosie Swale-Pope er nú á gönguferð um
norðanvert landið. Gönguferðin hefur stað-
ið í á fimmta ár og leið Rosie liggur hring-
inn í kringum jörðina. Hún hefur lagt 32
þúsund kílómetra að baki og er næstum
komin aftur að heimili sínu í Lundúnum.
DV ræddi við Rosie.
Rosie Swale-Pope Rosie
gengur með sérstakan léttan
vagn I beisli. Hún heldur
blrgöum (lágmarki og gistir um
borð I vagninum. Gönguferð
hennar hringinn í kringum
hnöttinn lýkursenn.
Rosie Swale-Pope lagði af stað í
gönguferð 2. október árið 2003, á 57
ára afmælisdaginn. Síðla á miðviku-
deginum 27. febrúar 2008 var Rosie
ennþá í sömu gönguferð, þá á leið-
inni niður af Holtavörðuheiðinni í átt
að Staðarskála, þar sem hún hugðist
á um nóttina. Engin venjuleg göngu-
ferð.
„Þú verður að afsaka, andlitið á
mér er svart af sóti af því að lampinn
minn fór að sóta í vagninum síðustu
nótt," sagði Rosie við blaðamann,
rétt við vatnaskil á Holtavörðuheið-
inni. Gönguferð Rosie iiggur um-
hverfis jörðina. Hún er um það bil
að komast á áfangastað. Þegar göng-
unni um ísland er lokið á hún eftir
að ganga frá nyrsta odda Skotlands í
átt að heimili sínu í Lundúnum. Sem
sagt, meirihlutinn er að baki.
Safnar áheitum
„Ég er að gera þetta til minning-
„ÉG ÞARF AÐ KOMAST
NIÐUR AF HEIÐINNI
ÁÐUREN ÞAÐTEKUR
AÐHVESSA."
ar um eiginmann minn, sem lést af
völdum blöðruhálskrabbameins.
Hugmyndin er að auka vitund fólks
um krabbamein og safna áheitum
til góðgerðarmála í leiðinni," segir
Rosie. „Mér reiknast til að ég sé búin
að leggja hátt í 32 þúsund kílómetra
að baki. Ég valdi mér að fara ódýru
leiðina. Ég hef tekið ferjur yfir sjóinn
og að sjálfsögðu gengið alls staðar
þar sem því verður við komið," seg-
ir hún.
„Þannig hef ég gengið yfir Evr-
ópu, í gegnum Síberíu, alveg þar
til ég neyddist til þess að fara í ör-
stutt flug yfir til Alaska. Þaðan gekk
ég til Nova Scotia, en nú er ég eig-
inlega of þreytt til þess að tala mik-
ið meira," sagði Rosie á Holtavörðu-
heiðinni. Hún þáði boð um að hlýja
sér um stund í volgri bifreiðinni og
fékk snarl í leiðinni. Hún vildi þó
ekki stansa lengi. „Þá er hætt við að
ég missi móðinn. Ég þarf að komast
niður af heiðinni áður en það tekur
að hvessa."
Lífið er verðmætt
Rosie segir að dauði eiginmanns
hennar hafi kennt henni hversu
viðkvæmt og verðmætt lífið er. Það
geti verið átakanlega stutt og nauð-
synlegt sé að lifa lífinu til hins ítr-
asta og reyna að gefa eitthvað af sér
á sama tíma.
Öll áheit sem Rosie safnar fara
til góðgerðarmála vítt og breitt
um heiminn. Gógerðarsamtök
á borð við The Prostate Cancer
Charity, The Kitezh Community
for Orphan Chiidren Orphanage
og Nepal-sjóðurinn njóta góðs af
styrkjum sem safnast með áheitum
á þessa fimm ára löngu, þrotlausu
gönguferð.
Og ísland er sérstakt
„Ég má til með að segja að ís-
land skipar alveg sérstakan sess
í huga mér. Fyrir nokkrum árum
gekk ég yfir hálendið hérna og einu
sinni hef ég tekið þátt í Reykjavík-
urmaraþoninu. Ég hafði alltaf æd-
að mér að koma hingað að vetr-
arlagi til þess að virða landið fyrir
mér, alþakið snjó," segir Rosie.
En er ísland ekki erfiðara viður-
eignar að vetri til? „Þetta er yndis-
legt land, hvenær sem er. íslending-
ar eru vinalegir og gestrisnir og það
veitir mér innblástur að sjá hvern-
ig þið þolið við í erfiðum kringum-
stæðum. Vindurinn hefur samt ver-
ið erfiður fyrir rnig." sigtryggur@dv.is
Verslun H. Júlíussonar á Sauðárkróki hefur verið óbreytt frá árinu 1930:
Samgöngumiðstöð við
Aðalgötu
Bjami Haraldsson stend-
ur vaktina í Verslun H. Júlíus-
sonar við Aðalgötu á Sauðár-
króki. Búðin er ekki alveg ný af
nálinni, því hún var stofnsett
af Haraldi föður Bjarna árið
1919. „Ég byrjaði nú reyndar
ekki strax að vinna í verslun-
inni," segir Bjarni. „Það kom til
af því að það heltók mig ægileg
bíladella og ég gerðist atvinnu-
bílstjóri. Pabbi átti bíla og var
alltaf heillaður af þeim," segir
hann.
Verslunin hefur verið hart-
nær óbreytt í gegn um áratug-
ina, frá því að núverandi hús-
næði var reist á fæðingarári
Bjarna, 1930. Þar er hægt að
kaupa flestar svokaliaðar ný-
lenduvörur ásamt því sem þar
má nálgast varahluti í ýmiss
konar vélar og bifreiðar. Á árum
áður var Kaupfélagið rekið hin-
um megin götunnar. Þá gætti
bæði samkeppni og samvinnu
sem var óhjákvæmileg á tímum
þegar vörur voru ekki endilega
auðfengnar.
„Ég hef unnið hérna jafnt og
þétt í gegnum tíðina, með ein-
hverjum hléum. Ég tók svo við
rekstrinum af pabba árið 1959."
Hann segir hluta af rekstri búð-
arinnar hafa falist í því að taka
við pöntunum og flytja vörur
til bænda og annarra bæjarfé-
laga. Litla búðin var að því leyti
miðstöð fyrir vöruflutningabíla
og rútur, nokkurs konar sam-
göngumiðstöð á besta stað á
Sauðárkróki. Þar hefur ævin-
lega verið olíu- og bensínsala.
Bjarni fagnar 78 ára afmæli
sínu um miðjan mánuðinn.