Skírnir - 01.04.1992, Qupperneq 168

162
M. I. STEBLIN-KAMENSKIJ
SKÍRNIR
á, og það sem mestu máli skipti, sleikja skeiðina. Hann bætti
gætilega og nosturslega í eldinn svo að skíðin væru sílogandi og
hituðu ofninn einmitt þar sem ketillinn stóð. Ofninn var hlýðinn
og fór að vilja hans í einu og öllu. Á þeirri stundu hefði honum
fundist þungbærara að skilja snöggvast við glóðheitan ofninn en
að kveðja nánustu ættingja hinsta sinni (ef hann hefði átt aðra en
systur sína). En vatn varð að sækja fyrr eða síðar.
Alexander Ivanovitsj bjó sig vel, bretti upp kraga og tók fötu
og pott sem snæri var bundið við í höldu stað. Vatn þurfti að
sækja um þrjár húsalengjur. Þar seytlaði enn úr ísuðum krana.
Fyrir framan kjallaradyr í snjóþöktum húsagarði þar sem rusl lá á
víð og dreif stóð stirðnuð biðröð í frostinu; kynlausar og aldurs-
lausar verur dúðaðar í hvað sem hönd á festi héldu á fötum, pott-
um, brúsum og könnum. Biðin varð löng. Alexander Ivanovitsj
var of loppinn til að tvístíga sér til hita. Hann gat ekki stytt sér
stundir með öðru en að telja í hljóði: einn - tveir - þrír - fjórir -
fimm - sex - sjö - átta, ruglaðist svo og varð að byrja aftur: einn -
tveir - þrír - fjórir - fimm - sex Honum fannst það hlyti að vera
hlýrra inni í kjallaranum. En það var ekki hótinu skárra þegar
þangað kom og hann stóð í hálfrökkri á blautu steypugólfi innan
um glamur í blikkfötum og fúkyrði þeirra sem runnu til og helltu
úr hjá sér eða höfðu álpast út úr biðröðinni fyrir sauðarskap.
Honum var kalt á fótum í blautum og ísuðum stígvélunum og
kalt á höndunum af járnhöldunni á fötunni, nú var ekki lengur
annað hægt en hugsa um mat. Með erfiðismunum dró hann
fleytifulla fötuna upp úr þvottakerinu en röskur fjórðungur gus-
aðist upp úr. Hægt og varlega mjakaði hann sér upp klökugar
tröppurnar, dauðhræddur um að sér skrikaði fótur og vatnið
helltist niður. Hann starði niður á stór, álappaleg flókastígvélin
sem virtust ganga sjálfkrafa óháð vilja hans. Þau minntu hann á
fótabúnað fólks sem var skorið út á lok þúsund ára gamallar
öskju úr beini; hann þekkti hana vel af myndum í bókum.
„Eg hélt að eitthvað hefði komið fyrir þig og ætlaði að fara að
leita“ , sagði systir hans um leið og hún opnaði dyrnar. Hún
hleypti honum inn og fór svo út á stigapallinn með kúst í hönd-
unum til að gá að bréfum í póstkassanum. Hún beið eftir bréfi af