Morgunblaðið - 29.07.2015, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 2015
✝ Þorgerður Eg-ilsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 18.
apríl 1935. Hún
lést á Landspít-
alanum Fossvogi
22. júlí 2015.
Foreldrar Þor-
gerðar voru Egill
Örn Einarsson frá
Hafranesi við
Reyðarfjörð og
Inga Ingvarsdóttir
frá Ísafirði. Bróðir Þorgerðar
er Einar Ingvar Egilsson,
kvæntur Höllu Svanþórs-
dóttur.
Maki: Einar Jónsson, f. 15.9.
1935, d. 2.9. 2006. Foreldrar
Einars voru Guðríður Ein-
arsdóttir og Jón Þorkelsson.
Börn Þorgerðar og Einars
eru: 1. Brynhildur
Inga Einarsdóttir,
gift Sigurbirni Ás-
geirssyni. Þau
eiga tvö börn og
sex barnabörn. 2.
Sigurlaug Sandra
Einarsdóttir, gift
Skúla K. Skúla-
syni. Þau eiga
þrjú börn og fimm
barnabörn. 3.
Anna Guðríður
Einarsdóttir, gift Atla Norð-
dahl. Þau eiga þrjú börn og
tvö barnabörn. 4. Egill Örn
Einarsson, sambýliskona hans
er Hanna Stefánsdóttir. Þau
eiga þrjú börn.
Útför Þorgerðar fer fram
frá Vídalínskirkju í dag, 29.
júlí 2015, kl. 13.
Nú á kveðjustund er svo margs
að minnast um móður okkar og
allra þeirra góðu stunda sem við
höfum átt með henni í gegnum
tíðina. Það var því ákaflega erfitt
en um leið samt hughreystandi að
fá að verja með henni seinustu
dögunum í hennar langvinnu
veikindum. Við kveðjum hana
með miklum söknuði. Margar
minningarnar koma upp á yfir-
borðið sem hafa greypt sig í sinn-
ið en eru ekki endilega alltaf uppi
við. Í æsku fluttist mamma ung að
aldri með foreldrum sínum til Ísa-
fjarðar og bjó þar í nokkur ár í Al-
þýðuhúsinu. Hún talaði alltaf með
hlýju um ömmu og afa á Ísafirði
og árin sem þau bjuggu þar.
Mamma var 9 ára þegar þau flytja
svo aftur til Reykjavíkur. Þegar
hún var einungis 14 ára þurfti hún
að hætta í skóla til að taka við
heimili foreldra sinna vegna
heimilisaðstæðna. Það hlýtur að
hafa tekið á unglinginn en hún
gerði það með miklum sóma.
Mamma og pabbi hófu búskap
ung að árum og byggðu síðar
Karfavog 17 saman ásamt for-
eldrum mömmu í kringum 1960.
Þar bjuggu þau til ársins 2005 en
þá fluttu þau í Sóleyjarrima í
Grafarvogi. Pabbi lést árið 2006
og fluttist móðir okkar þá fljótlega
í litla fallega íbúð við Strikið 4 í
Garðabæ. Þar leið henni mjög vel
allt til dánardags.
Mamma tók alltaf hlýlega á
móti okkur þegar úr skólanum var
komið en hún var mest heimavinn-
andi, en fór þó að vinna hálfan dag-
inn þar til við systkinin vorum orð-
in nokkuð stálpuð. Á föstudögum
var alltaf bakað og í langa skápn-
um í eldhúsinu var alltaf til brún-
terta, hjónabandsæla og fleira gott
sem við fengum þegar við komum
sársvöng heim úr skólanum.
Mamma hefði orðið góður inn-
anhúsarkitekt ef tekið er tillit til
hversu oft hún skipti um stíl heima
við. Alltaf verið að breyta og bæta,
mála og færa til. Allt þurfti að vera
spikk og span. Hún var partíljón
hér áður fyrr og var gítarinn oftar
en ekki með í för svo ekki sé
minnst á hversu mikið hún hafði
gaman af því að dansa. Hún var
mikill snyrtipinni og þurftu allir
aukahlutir svo sem taska, skór,
naglalakk og fleira að vera í stíl.
Hún var mikill dýravinur og mátti
hvergi neitt aumt sjá. Tók meira
að segja að sér að fæða villiketti
vítt og breitt um bæinn. Kettir
áttu hjarta hennar og var alltaf
einn slíkur á okkar heimili. Okkur
er líka svo minnisstætt hversu
mikil áhersla var lögð á að fjöl-
skyldan hittist öll á sunnudögum
og og borðaði saman og spjallaði.
Auðvitað var alltaf lambalæri með
öllu tilheyrandi.
Á árum áður ferðuðust mamma
og pabbi mjög mikið innanlands
með okkur systkinin. Einnig fóru
þau erlendis og einkum til Spánar
í sólina því mamma naut hitans og
fá á sig sólbrúnkuna. Einnig er
þess að minnast að oft fóru þau
hjónin á veturna á gönguskíði og
mamma naut sín vel.
Síðustu ár mömmu átti hún við
heilsubrest að stríða og setti það
óhjákvæmilega mark á líf hennar
en alltaf var hún samt svo yndisleg
sem mest hún gat við okkur börn-
in og ekki má gleyma hve góð hún
var við barna- og barnabörnin.
Hún var ákaflega stolt móðir,
amma og langamma. Við söknum
þín elsku mamma og „Guð geymi
þig í nóttinni“.
Brynhildur Inga,
Sigurlaug Sandra, Anna Guð-
ríður, Egill Örn og makar.
Elsku hjartans frænka okkar
Gerður eins og hún var alltaf köll-
uð, er farin frá okkur, og var hún
orðin södd lífdaga. 18. apríl sl.
varð hún 80 ára og héldu börnin
hennar yndislega og flotta veislu,
og þá var Gerður upp á sitt besta.
Ég, Birna, var í veislunni, og þá
var Gerður svo hress og naut
dagsins vel, með ættingjum og
vinum. Systir mín Guðbjörg var
stödd erlendis, svo hún komst ekki
í afmælið hennar. En 28. apríl fór-
um við systur til Gerðar í heim-
sókn, og hittum svona afskaplega
vel á hana, og áttum yndislegan
dag með henni og rifjuðum upp
margar skemmtilegar stundir
svona í gegnum ævina. Gerður var
heima á þriðjudögum, en annars
dvaldi hún í Drafnarhúsi á daginn,
og þar leið henni afskaplega vel.
Hún átti alltaf kisu, og hafði yndi
af að gefa henni soðinn fisk, helst á
hverjum degi. Gerður missti
manninn sinn mjög snögglega.
Hún ætlaði að fara að gefa honum
kaffi en kom að honum látnum í
rúminu. Gerður jafnaði sig eigin-
lega aldrei eftir þetta áfall. Þau
áttu yndislega íbúð í Sóleyjarrima
í Grafarvogi sem Gerður gat því
miður ekki haldið, svo með hjálp
barnanna sinna keypti hún fallega
litla íbúð í Garðabæ, á Strikinu 4,
þar sem fór mjög vel um hana og
kisuna hennar.
Þegar ég var lítil og systir mín,
sem er næstum 12 árum eldri en
ég, var mjög mikill samgangur
milli okkar heimilis og heimilis
Gerðar, en mamma okkar og
pabbi Gerðar voru systkini, og
mjög náin þar að auki. Foreldrar
Gerðar bjuggu í Karfavogi 17, í
sama húsi og Gerður og Einar og
börnin þeirra fjögur. Alltaf þegar
við komum til þeirra í Karfavog-
inn opnaði Gerður strax kalda
skápinn sinn í eldhúsinu sínu og
dró fram hvert boxið á fætur
öðru, og í þeim voru svo góðar
kökur og tertur, því Gerður var
mjög myndarleg húsmóðir. Þetta
er bara smádæmi um myndar-
skap Gerðar frænku.
Ég og Brynhildur dóttir Gerð-
ar erum nálægt hvor annarri í
aldri og nánar og góðar vinkonur
og frænkur. Guðbjörg systir mín
er 6 árum yngri en Gerður og
voru þær mjög nánar vinkonur og
frænkur. Síðustu svona 5 árin tók
ég upp á því að hringja í Gerði
frænku, og töluðum við saman
einu sinni á dag og stundum oftar,
og ég er strax farin að sakna þess
að geta ekki hringt í hana lengur.
Ég talaði síðast við Gerði 18. júlí
sl. í farsímann hennar, en hún
lenti á Landspítalanum annan í
hvítasunnu, er hún datt illa heima
hjá sér og lærbrotnaði og átti ekki
afturkvæmt heim. Dóttir hennar,
Anna Gúrrí, rak augun í þetta á
símanum og hringdi fyrir mömmu
sína til baka, og á hún þakkir skil-
ið fyrir það, því það var síðasta
skipti sem ég talaði við Gerði.
Upp úr lærbrotinu fékk hún blóð-
eitrun, sem varð henni að aldur-
tila. Elsku Gerður frænka, við
eigum eftir að sakna þín óskap-
lega mikið, en núna ertu komin í
faðm Einars, sem þú saknaðir
alltaf. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Saknaðarkveðjur,
Sigurbirna og Guðbjörg
Oliversdætur og
fjölskyldur þeirra.
Þorgerður
Egilsdóttir
Hjartans Bjössi
minn. Í dag hefðir
þú orðið 72 ára. Við
sem héldum að þú
yrðir allra karla
elstur eins og þú hafðir oft á
orði. Núna er svo sárt að þú sért
farinn, við áttum svo margt
ógert saman.
Þrautseigja og kraftur ein-
kenndu þig og öll þín verk, um-
hyggja þín fyrir mér var ein-
stök. Það sannaðist best í vetur í
íbúðaskiptum og flutningi, þrátt
fyrir þín miklu veikindi.
Þú varst léttur í lund, útsjón-
arsamur, framsýnn, úrræðagóð-
ur og alltaf bjartsýnn, enda
björgunarsveitamaður í húð og
hár. Þú elskaðir fjölskylduna
þína, dæturnar og mig skilyrð-
islaust. Þú hjálpaðir og leið-
beindir dætrum okkar og kennd-
ir þeim að verða sjálfbjarga til
margra verka.
Gerðir ekki kröfur um margt
fyrir sjálfan þig, samt eitthvað
af áhöldum til að gera og græja.
Jú, gott að eiga góðan snjósleða
til að komast til fjalla í góðra
vina hópi.
Björn
Hermannsson
✝ Björn Her-mannsson
fæddist 29. júlí
1943. Hann lést 13.
apríl 2015.
Útförin fór fram
22. apríl 2015.
Í haust hefðum
við átt 50 ára brúð-
kaupsafmæli og á
sama tíma eru 54 ár
frá því við fórum að
kjá hvort í annað.
Ótrúlega stutt síð-
an.
Elsku Bjössi
minn, takk fyrir öll
þessi ár í gegnum
súrt og sætt. Ég
veit þú verður alltaf
hjá mér, en það er samt svo dap-
urt ... núna.
Vonandi ertu aftur sterkur og
hress í Sumarlandinu. Ég sakna
þín, minn kærasti.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín,
Þóra.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar
Mig langar að
minnast hennar Guðrúnar mág-
konu minnar sem lést þann 12.
júlí sl. á heimili sínu í Svíþjóð. Ég
kynntist Guðrúnu fyrir 47 árum
er hún giftist Hannesi, elsta bróð-
ur mínum. Þetta eru löng og góð
kynni. Guðrún var kærleiksrík og
góð kona, mátti ekkert aumt sjá,
þá var hún til taks. Dugleg með
afbrigðum sem sýndi sig best í
erfiðum veikindum hennar. Hún
var ekki á því að gefast upp, alltaf
jákvæð og ótrúlega æðrulaus.
Guðrún og Hannes voru mjög
samrýmd hjón og til marks um
það þá endurtóku þau oft það
sama sem annað hafði sagt, það
var bara fyndið á stundum. Þau
voru alltaf ákveðin að flytjast til
Svíþjóðar í ellinni og fluttu þang-
að fyrir 9 árum. Hannes og Guð-
rún eiga saman þrjár dætur,
Kristine sem býr í Danmörku, Jó-
hönnu Rósu í Svíþjóð og Guðrúnu
Hildi í Vík í Mýrdal. Börnum
Hannesar frá fyrri samböndum
Guðrún B.
Kolbeins
✝ Guðrún B. Kol-beins fæddist
22. júlí 1946. Hún
lést 12. júlí 2015.
Guðrún var jarð-
sungin frá Heliga
Kors kyrka í Ron-
neby 22. júlí 2015.
Minningarathöfn
fer fram á Íslandi
síðar á árinu.
hefur Guðrún alla
tíð tekið eins og sín-
um eigin börnum,
Þau búa á Íslandi.
Þetta er stór og
mannvænlegur hóp-
ur sem Guðrún og
Hannes eru mjög
stolt af.
Ég heimsótti
Guðrúnu og Hannes
tvisvar til Svíþjóðar.
Þau keyrðu með
okkur um alla Svíþjóð, fórum á
útimarkaði og um allar sveitir í
nágrenninu og áttum svo notaleg
kvöld þegar heim var komið. Ég
er ævinlega þakklát fyrir þá hjálp
sem Guðrún sýndi mér þegar
Maggi minn veiktist alvarlega
fyrir fimm árum þegar við vorum
í Svíþjóð hjá þeim.
Hún var svo úrræðagóð við allt
og reddaði öllu sem redda þurfti
og talaði sænskuna eins og inn-
fædd. Þar fyrir utan hafði ég
einkabílstjóra, hann Hannes
bróður minn. Takk fyrir hjálpina.
Ég veit að það verður erfitt fyrir
þig, Hannes minn, að missa stoð
þína og styttu sem Guðrún hefur
verið þér í lífinu.
Ég sendi mínar bestu samúð-
arkveðjur til barna Hannesar og
Guðrúnar, Guð blessi ykkur.
Elsku Hannes minn, innilegar
samúðarkveðjur, Guð blessi þig í
sorginni. Guðrún mín, ég þakka
þér kærlega fyrir samfylgdina.
„Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.“
(Guðmundur G. Guðmundsson)
Þóra Katrín Kolbeins.
Það kemur víst alltaf að þeim
tíma í lífinu að maður þarf að
kveðja einhvern ástvin fyrir fullt
og allt. Í þessu tilfelli hana Guð-
rúnu frænku mína. Allt of fljótt
finnst mér og langt fyrir aldur
fram. Hún Guðrún var móður-
systir mín, stóra systir mömmu
minnar. Það var alltaf mikill sam-
gangur milli okkar fjölskyldu og
hennar fjölskyldu. Við fórum
saman í útilegur og tvisvar fórum
við öll saman til útlanda. Fyrra
skiptið fórum við í mánaðarreisu
til Norðurlandanna og gistum öll
saman í risastóru hústjaldi sem
keypt var til ferðarinnar. Sigldum
með Norrænu og héldum svo á vit
ævintýranna. Þetta var óskaplega
skemmtilegt og mikið og margt
brallað í þessari ferð. Seinna
skiptið sem við fórum saman til
útlanda var þegar við fórum til
Benidorm ásamt afa og fleiri ætt-
ingjum. Dvöldum þar í tvær vikur
og skemmtum okkur konunglega.
Það var alltaf gott að koma til
Guðrúnar og Hannesar og alltaf
tekið vel á móti manni. Ég man
fyrst eftir mér í pössun hjá Guð-
rúnu ásamt Gumma bróður með-
an mamma var að vinna. En ég
bjó líka hjá Guðrúnu og Hannesi
einn vetur meðan ég sótti skóla í
Reykjavík. Guðrún var mikil B-
manneskja og gerði helst allt sem
hún þurfti að gera á kvöldin og
nóttunni. Ég minnist þess að hafa
vaknað upp eina nóttina fyrir jól-
in við einhver undarleg hljóð og
eftir að hafa litið á klukkuna og
séð að hún var fimm að morgni fór
ég að hlusta betur og viti menn,
Guðrún var að gera jólahrein-
gerninguna á baðherberginu
þessa nótt.
Guðrún var einstök og hún
mun alltaf eiga sérstakan stað í
hjarta mínu. Hún mundi alltaf eft-
ir mér á afmælum og núna síðast í
vor fékk ég sent óskaplega fallegt
hálsmen og eyrnalokka á stóraf-
mælinu mínu sem mér þykir
óskaplega vænt um og mun passa
eins og sjáaldur augna minna eft-
irleiðis. Hún sendi mér líka alltaf
smá glaðning öll jól með jólakort-
inu bara rétt til að láta mann vita
að hún myndi eftir manni. Í hvert
sinn sem þau komu til Íslands og
komu hingað austur að heim-
sækja dóttur sína þá komu þau og
heimsóttu mig eða kölluðu á mig í
spjall til Víkur. Fyrir það er ég
óskaplega þakklát og mun muna
alla tíð. Mér þykir óskaplega leið-
inlegt að geta ekki fylgt henni
frænku minni síðasta spölinn, sér-
staklega þar sem þau studdu svo
vel við bakið á okkur þegar pabbi
féll frá og komu strax til Íslands
til að aðstoða og styðja við okkur.
En ég mun hugsa til allra ættingj-
anna og vinanna á útfarardaginn
sem einnig er afmælisdagurinn
hennar Guðrúnar og kveiki á
kerti fyrir hana.
Elsku Hannes, Stína, Hanna
Rósa, Guðrún Hildur og aðrir
fjölskyldumeðlimir, megi minn-
ingin um góða konu lifa í hjörtum
ykkar. Sendi ykkur kærleik og
styrk yfir hafið.
Hvíldu í friði, kæra frænka.
Petra Kristín Kristinsdóttir.
Ástkær móðir okkar og systir,
KRISTÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hraunbæ 54,
110 Reykjavík,
lést 21. júlí. Útförin fer fram 5. ágúst frá
Hjarðarholtskirkju í Dölum kl.13.
.
Gísli Jónsson
og systkini hinnar látnu.
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð við andlát og útför bróður okkar,
mágs, frænda og vinar,
JÓHANNS BOGA GUÐMUNDSSONAR
húsasmíðameistara,
Sólvallagötu 74,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Karitas og starfsfólks á deild 3E á
Landspítalanum fyrir einstaka hlýju og alúð í hans garð.
.
Margrét Guðmundsdóttir, Friðrik Ágúst Helgason,
Gerður Guðmundsdóttir, Þór Whitehead.
Við þökkum innilega hlýhug og heiður sýndan minningu
ÓLAFS HANNIBALSSONAR.
.
Guðrún Pétursdóttir,
Hugi, Sólveig, Kristín, Ásdís og Marta
Ólafsbörn.