Frjáls Palestína - 01.11.2015, Side 4

4 FRJÁLS PALESTÍNA
Ólívutínsla og gengdarlaust
ofbeldi í Palestínu á
haustmánuðum 2015
Brotabrot af reynslu Bjarkar Vilhelmsdóttur
Á ýmsu átti ég von þegar ég ákvað að eyða haustinu og fyrrihluta vetrar í Palestínu. Þekki
söguna af áratuga löngu hernámi Ísraels á Gaza og Vesturbakka Jórdanár, að meðtalinni
Austur-Jerúsalem, stöðugu landráni og ólöglegum landnemabyggðum sem gera líf
Palestínumanna flóknara en flestir þekkja. En frá því ég kom á svæðið í síðari hluta september
hefur andspyrnan gegn hernáminu komist á flug og ísraelski herinn og landnemar hafa beitt
meira ofbeldi en átt hefur sér stað í áraraðir.
Ólífutínsla með alþjóð
legum friðarkonum
Alþjóðleg friðarþjónusta kvenna,
eða International Women’s Peace
Service, IWPS, býður konum upp á
sjálfboðastörf við ólífutínslu þar sem
ólífubændur hafa orðið fyrir árásum
landnema og eða Ísraelhers. Hluti af
starfinu er einnig að taka þátt í ann­
arskonar samstöðustarfi með Pal-
estínumönnum, s.s. í friðsömum mót-
mælum. Í eðli sínu er það afar friðsælt
að tína ólífur í fagurri náttúru með
ólífubændum í kringum Deir Istyia í
Salfithéraði. Vandinn er hins vegar
sá að í Salfithéraði eru 19 uppruna­
legir bæir eða landbúnaðarþorp en 24
landnemabyggðir. Landnemabyggð-
irnar eru ólöglegar skv. alþjóðalögum
og brjóta gegn Oslóarsamkomulagi Ís-
raels og Palestínu. Þær eru byggðar á
landi sem áður var landbúnaðar svæði
og eru því umkringdar ólífu ökrum.
Bændurnir sem eiga trén og hafa lifi-
brauð sitt af ólífutínslu þurfa að tína í
nágrenni við byggðirnar og það þola
landnemar illa, hvað þá þegar bændur
taka aðkomufólk með sér. Nú í haust
hafa landnemar ráðist að tínslufólki í
héraðinu og ítrekað lagt eld að ólífu-
trjám. Með eyðileggingu trjánna reyn ir
landtökufólkið að stækka sitt yfirráða­
svæði. Herinn hjálpar til við landránið
m.a. með því að meina slökkviliðinu
aðkomu að eldum sem brenn a. Við
friðarkonur höfum orðið vitni af marg-
víslegu áreiti og truflun hers, öryggis­
gæslu landnemabyggða og frá land-
nemum sjálfum. Á meðfylgjandi mynd
má sjá hvar landnemi ræðst að Abu
Saed, ólífubónda frá Hares og ég
sit og horfi gáttuð á. Þessi landnemi
hótaði okkur lífláti, en með tínsluleyfi
frá hernum upp á vasann fékkst hann
til að víkja. En hegðun hans varð þó til
þess að herinn bannaði okkur að tína
næst hans lóð.
Hóprefsingar í ólífutínslu
Það var samið um það í Oslóarsam-
komulaginu að bændur fengju að
tína ólífur á sínu landi. Á sumum
svæð um þarf að fá skriflegt leyfi frá
sam vinnustofnun Ísraels og Pal est-
ínumanna og sjá her og ör ygg is-
gæsla frá landnemum um að ú tfæra
leyfin. Í Kafr Qaddum fékkst 4 daga
leyfi á vestursvæði og 2 daga leyfi
á austursvæði til að tína þó daga-
fjöldinn hefði þurft að vera mun meiri.
Herinn sem útfærir leyfið ákvað t.d.
einn daginn að fólk skyldi hætta
tínslu kl. 12 á hádegi og kl. 14 og 15
aðra daga. Þá hefur herinn bannað
sjálfboðaliðum, bæði heima fólki og
al þjóð leg um sjálf boðaliðum að hjálpa
til við tínsluna. Engin ástæða er fyrir
þessum ákvörð un um , held ur er þetta
hluti af hóp refsingu gagn vart bæj -
arbúum sem skilar sér í því að í Kafr
Qaddum hafa bændur einungis náð að
tína um 20% og 60% á áðurnefndum
svæð um. Í Kafr Qaddum mótmæla
íbúar vikulega nýlegri landtökubyggð
sem lokaði vegi þeirra til Nablus og
þeir hafa því illa lent í slíkum hóp-
refsingum, en þær þekkjast einnig
ann arsstaðar og höfum við friðarkonur
orðið vitni að mjög íþyngjandi geð-
þótta ákvörðunum í tvígang við bæ-
inn Urif. Við friðarkonurnar frá Deir
Istyia höfum í haust komið 4 sinn um
í mótmæli til Kafr Qaddum en þar
beitir herinn margvíslegum vopn um
gegn mótmælendum; skotum, gúmmí­
húðuðum stálkúlum, táragasi, hljóð-